.........เรื่องมันมีอยู่ว่าตอนแรกนั้นเป็นช่วงหยุดยาวของเราครอบครัวเราไม่ว่างเลยทิ้งเราไว้คนเดียวเพื่อนก็ไปทำหน้าที่ของตัวเองไอเราก็ไม่กล้าไปไหนคนเดียวเราเลยนอนอยู่บ้านเหงาๆเลยรู้สึกเบื่อๆเซ็งๆคิดอยากหาเพื่อนคุยเล่นสักคนเลยลองหาดูแล้วก็เจอคนๆหนึ่งเข้าแบบที่คุยเราก็เลือกนะผ่านการสแกนอย่างดี55555แบบว่านางน่ารักๆอัธยาศัยดีเฮฮาโสดครึ่งตัวตรงตามสเปคเลยลองทักไปดูครัชและเค้าก็บอกโอเคเหงาๆอยู่พอดี°°°°นางแอยเราด้วยอะแต่พอคุยกันได้พักหนึ่งๆซึ่งที่เราเป็นฝ่ายทักเค้าไปคุยไปหาเค้าตลอดเลยถึงจะสนุกดีมีรู้สึกดีอยู่บ้างแต่พอถึงจุดๆหนึ่งเราก็เบื่อถูกปะเลยเลิกคุยกันไปเลยเรื่องของเราก็จบลงในตอนนั้น เค้าก็ไม่โวยวายอะไรเฉยๆเงียบๆไม่ทักกลับมาหาเลยแบบเราคิดในใจว่าที่เราคุยมานี่แกไม่มีเยื้อใยอะไรกันเลยเหรอ อ่อยเรากลับแท้ๆแต่ก็เฉยๆอะแบบไม่มีพันธะอะไรกัน พอต่อมาหยุดอีกชีวิตเรานี่ว่างจัง5555และเหมือนพรมลิขิตที่ก็ไม่มีใครว่างอีกแล้วเกิดคิดถึงเค้าขึ้นมาแบบอยากคุยด้วยเฉยๆเบยทักไปเค้าก็โอเคคุยกันเหมือนเดิมแต่เค้าเริ่มหายไปอ่านตอบช้าบ้างอ่านไม่ตอบบ้างจนเราทนไม่ไหวคุยกันแบบเหยียดๆนิดหน่อยจนเค้าทนไม่ไหวหายไปเลยเราเลยช็อคแอบเสียใจนิดๆแต่ก็ตรงตามจุดประสงค์อะอยากให้จบๆไม่อยากคุยกันแล้วแต่เราก็มีความรู้สึกผิดไงอยากไปขอโทษแบบตัวต่อตัวกับเค้าแต่ก็ไม่ได้เจอกันสักทีหลังจากนั้นเวลาผ่านไปเราเจอกันในที่ที่หนึ่งแล้วบังเอิญเรานั่งข้างๆตอนนั้นกำลังเตรียมใจไปขอโทษลัเค้าซึ่งอยู่ๆเค้าก็คุยกะเพื่อนของเค้าแบบลอยๆให้เราได้ยินแต่เราก็ไม่ได้ตั้งใจฟังแต่ได้ยินประมาณผชญอะไรวะคุยกันแบบไม่ให้เกียรติกันเลยแถมพอจะมาก็มาพอจะไปก็ไปขาดๆหายๆถ้าเป็นกูจะเข้าใจความรู้สึกกูปะ?55555ไอเราก็เงิบดิโวยวายเสียงดังมากอะแต่ตอนนั้นจำได้ประโยคหนึ่งของเค้าว่า กูไม่ชอบมันแค่.... ทุกๆครั้งที่ได้นึกถึงประโยคนี้ก็อดจะหัวเราะตัวเองออกมาไม่ได้จริงๆว่าในตอนนั้นเรามันโง่มากจริงๆที่มีอคติกับเค้าซึ่งไม่คิดว่าเค้าจะชอบเราด้วยแหละ คือ แบบนางป๊อปมากจริงๆมีคนจีบเต็มไปหมดเราก็แบบออกเนิร์ดๆเกรียนๆใสๆใครจะมาชอบวะหลังจากฟังประโยคนั้นเสร็จเราก็เลิกคิดจะไปขอโทษเค้าเลยแบบไหนๆก็เกลียดกูละงั้นกูเกลียดด้วยดีกว่า5555555555555555555555555555555555หลังจากนั้นเค้าก็พูดอะไรกันไม่รู้ละเราเลิกฟังแล้วอยากบอกนางว่ากูไม่ได้ฟังหรอกนะตอนนั้นถ้าเป็นไปได้ช่วยมาคุยกับกูได้ไหมตอนนั้น T T ซึ่งหลังจากเหตุการณ์นั้นเราก็ใช้ชีวิตตามปกติอะนะเพียงแค่คิดว่ากูเกลียด555555และเหมือนว่าวันที่เรารู้ความจริงก็มาถึงคือวันนั้นเราบังเอิญเดินสวนกับเค้าแล้วเผลอไปได้ยินเค้าพูดขึ้นประมาณว่าเราชอบXXXXอะไม่รู้ทำไมแต่เราก็เลิกคถมันไม่ได้เลยตอนนั้นแหละที่เราช็อคมากจากเกลียดก็กลายเป็นตกหลุมรักเค้าทันใด55555555555555เรานี่ง่ายจังวะซึ่งแบบตอนนั้นคิดว่าเฮ้ยได้ไงอะถึงเราจะรู้ว่าเราจะสวยก็เถอะแต่การที่นางมาชอบเรานี่มันamazingมากถือว่านางตาถึงใช้ได้เนอะคุณผู้อ่านแต่ขอโทษนะตอนนี้เราไม่สะดวกจริงๆขอเวลาทำใจสักพักนะรอไม่นานเราจะไปหานางเอง555555เราสัญญาแบบตอนนั้นก็คิดอยู่แค่นั้นแหละซึ่งเวลาผ่านไปเขาก็เริ่มรู้ละว่าเราแอบมีใจให้เขานางเลยไม่รุกอะไรปล่อยให้เรารอเก๋อกันไปนานมากกกกกกกกกกกกกกกกกคือแต่ช่วงนั้นก็มีความสุขดีนะเราเดินสวนกันบ่อยขึ้นเราเจอกันบ่อยขึ้นและที่สำคัญบางครั้งที่เราอยู่ใกล้กันเราจ้องตากันนานมาก ฟินอะ แต่สุดท้ายเราต้องรับบทตัวร้ายจริงๆคือหลังจากนั้น2เดือนนางได้เลื่อนขั้นเปลี่ยนที่ทำงานซึ่งเป็นงานที่เรียกได้ว่าอนาคตโครตสบายอะแอบคิดในใจทำไมไม่ให้เราไปด้วยดูนางก็ออกจะดีใจมากซึ่งตอนนั้นอยู่ๆเราก็คิดได้ว่าเราไม่ควรยุ่งกับนางอีกเพราะถ้าเราเริ่มจีบนางตอนนี้นางคงเลือกอยู่กับเราแน่คงไม่ดีแน่เพราะถ้าเราเลิกกันเราคงรู้ผิดต่อนางตายแน่ก็ทำได้แต่ดีใจเท่านั้นทั้งๆที่โครตจะเสียใจเลย(แต่ตอนนี้ก็คิดละได้ว่าเรามันขี้ขลาดแค่ไหนเราทำนางทรมานมากขนาดนั้นได้ยังไงแต่ตอนนั้นนางก็ยังคงชอบเราอยู่ดีเราอยากบอกนางนะวันนี้ที่เราเขียนกท.นี้เราทรมานกว่าแกแน่นอนแกไม่ได้ทรมานคนเดียวหรอกนะสบายใจได้เลยเพราะตอนนี้ทุกๆอย่างที่แกทำมันกลับมาทำร้ายเราแล้วเราขอโทษนะที่เราทำร้ายจิตใจแกขอโทษที่เรามันโลเลจะทิ้งก็ทิ้งไม่ขาดยังกลับมายื้อพอจะยื้อก็ไม่กล้ายื้ออีกเราขอโทษถ้าตอนนี้แกสามารถเป็นเพื่อนคนหนึ่งของเราจะได้รึเปล่านะ?)หลังจากนั้นไม่นานแหละนางเริ่มรุกเราครั้งแรกเลยแต่ก็รู้สึกโกรธนางมากที่โกรธนี่ก็เพราะเรามันงี่เง่าโทษนะหลังจากที่นางเริ่มรุกเราเราก็เริ่มทำตัวเย็นชากับนางขึ้นๆเรื่อยๆจนนางท้อเลิกจีบเราไปเองจนนางมีแฟน(จริงปลอมเราก็ไม่รู้เพราะตอนนั้นลืมนางได้แล้วเลยไม่พยายามสืบเรื่องนางอีกเพราะเดี๋ยวจะกลับไปคิดถึงนางอีก[จขทกขี้ขลาดมากเลยใช่ปะชาวพันทิป])เวลาผ่านไปดูเหมือนเพื่อนนางจะอำแกล้งนางเล่นๆเราคิดว่ามันโอเคนางคงลืมเราแล้วแต่ไม่เลยนางยังคงไม่เปลี่ยนความรู้สึเราเลยเราเลยทักไปหานางตอบกลับดีมากแต่เราเอาแต่พูดทำร้ายจิตใจนางไปยังงั้นเราขอโทษนะ5555555555ไอนี้จะไม่ขอกล่าวไว้นะเพราะเรารู้ว่ามันเจ็บมาก(ไม่ได้ด่าอะไรเลย)จริงๆถ้าเราเจอแบบนั้นเราเกลียดอะจนสุดท้ายนางก็คงเสียใจมากจริงๆเลยไม่ได้ตอบกลับไอเราก็ได้แต่นั่งร้องให้บอกขอโทษนางผ่านโทรศัพท์อยู่สักพักสักครึ่งชม.มั้งและตอบจบการสนทนาไปหลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลยจนมาถึงวันนี้วันที่ที่เรารู้สึกคิดถึงนางมากมันทรมานมากเราอยากจะทักนางไปแต่ก็รู้ว่าไม่มีสิทธ์อีกแล้วทำได้แค่นั่งกอดเข่าร้องไห้กับความขี้ขลาดของตัวเองถ้าเธอได้อ่านกระทู้นี้อยากบอกแค่ว่าเราขอโทษสำหรับสิ่งที่ผ่านมาเราได้เข้าใจความรู้สึกของเธอแล้วว่าทำไมเธอถึงไม่ยอมทักเรามาเลยตอนนี้เราไม่รู้ว่าเธอจะยังรอเราอยู่อีกไหม แต่ตอนนี้เราคิดถึงเขี้เกียจพิมพ์ละพิมพ์ไปร้องไปไม่เอาแล้ว ตอนนี้ถึงชาวพันทิปทุกท่านอย่าทำพลาดเหมือนเราละหวังว่าแกจะอ่านนะ