สวัสดีทุกๆคนที่เข้ามาอ่านด้วย ไม่รู้ว่าจะมีคนเข้ามาอ่านหรือเปล่านะ 5555+
อย่างแรกก่อนเลย ที่สร้างกระทู้นี้ขึ้นมา เพราะมีคนแชร์ประสบการณ์ของตัวเอง ก็เลยอยากมาแชร์ประสบการณ์บ้าง ><!

อาจจะพิมพ์ไม่ค่อยถูกเท่าไหร่นะ ผิดพลาดตรงไหนก็ขออภัยด้วยนะคะ

มาเริ่มกันเลยดีกว่า
(ปล.จขกท.เป็นคนค่อนข้างขี้อาย  ลักษณะหน้าตาก็เป็นคนน่ารักๆ ขาวๆ ตาโตๆ  ส่วนสูงไม่เตี้ยเกินไปและไม่สูงเกินไป)
ตอนแรกเข้ามาตอนปฐมนิเทศ  ขอแทนชื่อจขกท.นี้ว่า เมย์ และขอแทนชื่อคนที่เมย์แอบชอบ ชื่อ เบส (ย้ำว่าผู้หญิงนะจ๊ะ)
ตอนนั้นเมย์บังเอิญเจอกันช่วงตอนปฐมนิเทศเพราะแฟนเก่าของเมย์นั่นแหละ  แฟนเก่าของเมย์ไปถ่ายรูปกับพี่เบส (พี่เบสอายุมากกว่าเราหลายปีมาก)
เราเจอในเฟส เราก็เลยแอดพี่เบสไป แล้วก็คุยกันมา  แล้วก็มารู้ทีหลังว่า "เพื่อนคาบไปกิน" เจ็บใจมากเลยตอนนั้น
ก็เลยพยายามตัดใจมา แต่ด้วยความที่ว่า เราแอบชอบเขาแล้วยังลืมเขาไม่ได้ เราก็เลยทักไปทุกๆวัน บางทีก็ทักที่รร.บ้าง จุ๊บๆ
จนแฟนของพี่เบส ฝากเพื่อนมาเตือนเมย์ว่า "อย่ามายุ่งกับพี่เบสอีก" หลังจากตอนนั้นก็เพ้อในเฟสเยอะมาก ร้องไห้ร้องไห้ร้องไห้
หลังจากเพ้อสักพัก พี่เบสก็ทักมาถามว่าเป็นอะไร  เราก็เลยตอบไปว่าไม่ได้เป็นอะไร ตอนนั้นก็แอบดีใจอยู่ที่พี่เบสเป็นห่วงเรามาก ><
ผ่านมา 2-3 เดือน เราคุยกันมาสักพัก จนกระทั่ง พี่เบสเลิกกับแฟน  เขามาดราม่าใส่เรา  เขาประชดตัวเองบอกว่าจะไม่เล่นเฟส จะไม่คุยกับใครทั้งสิ้น
เราก็พยายามกล่อมเกลี่ยเขาว่าไม่เสียใจนะ อย่าทำแบบนี้สิ แล้วน้องจะคุยกับใคร
พี่เบส:น้องก็มีคนคุยเยอะนิ
เรา:เยอะสะที่ไหนล่ะ ถ้าพี่ไม่ออนเฟสคงเหงาตายเลย
พี่เบสก็เลยยอมคุยกับเราต่อ
หลังจากนั้น
พี่เบส:เมย์ พี่ว่าพี่รักเมย์ว่ะ เมย์เป็นแฟนกับพี่นะ
ตอนนั้นโคตรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร ดีใจมากก!!!!!
หลังจากนั้นเราก็คบกันมา อย่างมีความสุข            ระหว่างคบกันเราไม่ค่อยมีโมเม้นหวานกันสักเท่าไหร่ เพราะไม่ค่อยได้เจอกัน (เขาใกล้จะจบแล้ว)
พอวันปัจฉิมมาถึง เรากลับไม่ได้ไปหาเขาเลย เราเสียใจมากๆ เพราะธุระด่วนจริงๆ รวมทั้งเขาก็น้อยใจเหมือนกัน
หลังจากวันนั้นก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย.....

แล้วโรงเรียนก็เปิดเทอมใหม่มาอีกครั้ง ยิ้ม
เราก็ยังคบกันอยู่นะคะ แต่ว่า....  สุดท้ายแล้วมันก็ไปต่อไม่ได้  ไม่อยากให้ถึงวันนั้นเลย
วันที่เราเลิกกัน....    คนเป็นแฟนกันก็ต้องควรให้อภัยซึ่งกันและกันใช่ไหมคะ  ถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งงอนอีกฝ่ายก็ต้องง้อ
แต่นี่มีแต่เราที่ทำมาตลอดเลยค่ะ  เวลาเขางอนเราก็ง้อค่ะ  พอเขาทำผิดเราก็ให้อภัยเขาเสมอค่ะ แล้วปลอบใจด้วยซ้ำ
เราไม่ชอบคนที่พิมพ์คำว่า อืม อือ เออ ค่ะ  รู้สึกเหมือนไม่อยากคุยด้วยอ่ะค่ะ เหมือนคำพวกนี้มันตัดบทสนทนาให้สั้นลงอ่ะค่ะ
แต่เขาชอบพิมพ์มาค่ะ เวลาบอกอะไรไป บอกถึงชีวิตความเป็นอยู่ ก็ตอบ อืม มาตลอดเลยค่ะ
วันหนึ่งเมยก็เลยบอกเขาไปว่า
เรา:งอลแล้วเชอะะ
พี่เบส:อืม
เรา:เลิกกันไหม?
พี่เบส: เออ เลิกจบ
เรานี่แทบจะไม่เป็นตัวของตัวเองเลยค่ะ  เวลางอนก็ไม่ง้อค่ะ  การบอกเลิกมันมีหลายความหมายนะคะ
เลิกกันนะ เลิกกันเถอะ เลิกกันไหม เลิกกันป้ะ    "เลิกกันไหม?" อันนี้เมย์แค่ถามนะคะ เขาไม่เคยคิดจะยื้อเลยค่ะ
สุดท้ายเขาก็บอกว่า เกลียดเมย์นะ จำไว้  เมย์จำมาตลอดเลยค่ะ
หลังจากวันนั้นมา 2-3 วัน เมย์ไปมีแฟนใหม่ค่ะ  ในเมื่อพี่เบสไม่สนแล้ว เราไม่จำเป็นต้องแคร์เขา
ก็เลยตัดสินใจคบกับแฟนใหม่ไปค่ะ ก็ระหว่างคบก็ลืมพี่เบสไปด้วยและก็รักแฟนใหม่ให้มากขึ้นค่ะ
พอพี่เบสรู้ว่าเมย์ไปมีแฟนใหม่ ก็ทักไลน์มาเลยค่ะ
พี่เบส:เมย์ พอเลิกกันไปแล้วก็มีแฟนใหม่เลย แอบไปคุยกันแล้วใช่ป่ะ?
(ในความคิดเมย์:เอ้า! ยังจะทักมาหาเรื่องทะเลาะอีก)
เมย์:แล้วทำไมอ่ะ เกี่ยวไรด้วย
พี่เบส:เป็นแบบนี้ใช่ป่ะ ได้ๆ ไม่ต้องมาคุยกันอีก
หลังจากแชทนี้ไป มีแต่เขาทักมาตลอดเลยค่ะ
แล้วประเด็นคือ เขาก็ไปมีแฟนใหม่แล้วด้วย แฟนใหม่พี่เขาเป็นคนที่เคยมาจีบเมย์ค่ะ
วันหลังๆมานี้ พี่เบสก็มาบ้านบ่อยขึ้นค่ะ   ตอนคบทำไมไม่มา  มาในตอนที่มันสายไปแล้ว ไม่กลับไปแล้วค่ะ
มันเจ็บมามากพอแล้ว เรื่องที่เล่าไปยังไม่ใช่ทั้งหมดนะคะ
ต่อไปนี้จะเป็นความหวานของแฟนใหม่ค่ะ  ขออนุญาติไปกินข้าวก่อนนะคะ  ถ้าอยากให้เล่าอีกก็จะมาเล่าค่ะ ^^
ขอบคุณที่อ่านมาจบตอนนี้นะคะ  ถึงมันจะไม่หวานเลย มีแต่ดราม่าค่ะๆ  เพาะว่าจำเรื่องอดีตไม่ค่อยได้ค่ะ
จำได้แต่ปัจจุบันตอนนี้อย่างเดียวค่ะ  จะมาเล่าใหม่นะคะ บ๊ายบายยย
สปอยย  ตอนต่อไปหวานมดขึ้นนะจ๊ะ  อิอิ (แอบสปอยเบาๆ)><!