ขอเกริ่นก่อนนะครับ ผมกับภรรยาไม่ได้จดทะเบียนกัน มีลูกด้วยกันคนนึง
พอประมาณปีที่แล้ว ผมก็จับได้ว่าภรรยาผมมีชู้ แต่ผมก็ยังให้อภัย สุดท้ายก็ยังจับได้อีกเป็นครั้งที่สอง ก็ยังให้อภัย เพื่ออยากให้อยู่กันเป็นครอบครัว แต่สุดท้ายก็มีครั้งที่ 3 อีก เลยตกลงกันว่าจะอยู่เป็นพ่อแม่ ไม่ใช่สามีภรรยากัน ก็ยังทนมาได้อีกประมาณครึ่งปี แต่สุดท้ายภรรยาก็บอกว่าทนไม่ไหวเพราะเค้าหมดใจแล้วก็เลยเอาลูกไปในที่สุด ( ผมทำงานบริษัทมีเวลาให้เธอไม่เยอะ เพราะตั้งแต่มีลูกผมตั้งใจทำงานมากกว่าเดิมเยอะมาก ส่วนเธอเป็นแม่บ้าน ทำให้ผมมีเวลาให้เธอแค่วันอาทิตย์เท่านั้น - ผมทำงานจันทร์ถึงเสาร์ ถึงบ้านประมาณ 2 ทุ่มครับ ผมเป็นคนไม่สูบบุหรี่ ไม่กินเหล้า ไม่เที่ยว เลิกงานก็ตรงดิ่งกลับบ้านทุกวัน )
ตอนจะเลิกกันเค้าพูดถึงเงินค่าเลี้ยงดู ผมก็บอกว่าผมออกให้ลูกได้หมด ค่าเรียน ค่าเสื้อผ้า ค่ายา แต่ผมต้องเป็นคนไปจ่ายโดยตรง อันนี้ไม่ใช่ผมเล่นแง่หรืออะไร เพราะตั้งแต่แต่งกันมา ภรรยาผมไม่เคยเก็บเงินเพื่อลูกเลย ( ผมทำงานข้างนอกเงินเดือน 50000 ให้ภรรยา 30000 ใช้ส่วนตัว และเก็บให้ลูก ค่าใช้จ่ายในบ้านผมออก เวลาออกข้างนอกผมออก ) แต่งกันจนมีลูกจนเกิดเรื่อง 3 ปี เค้าบอกเค้าไม่มีเงินเก็บเลย มีเท่าไหร่ใช้หมด เงินแต๊ะเอียลูกเค้ายังเอาไปใช้เลยครับ ผมเลยไม่ไว้ใจว่า ถ้าให้เงินเค้าไปจะถึงลุกจริงรึเปล่า สุดท้ายเค้าบอกว่าถ้าไม่ให้ค่าเลี้ยงดูเค้าก็ไม่ต้องเจอลูก
ผมก็บอกแล้วว่าผมให้ลูกได้เท่าที่ผมจะให้ได้ แต่ผมไม่ให้ภรรยา เพราะบอกตรงๆผมรับไม่ได้ที่เค้าจะเอาเงินที่ผมทำงานหามา ไปใช้กับ ผช. คนนั้น แต่ภรรยาผมก็ยืนยันว่าเงินที่ให้ลูกต้องผ่านมือเค้าเท่านั้น สุดท้ายก็จบที่ผมไม่ได้ให้ค่าเลี้ยงดู แต่ผมยังคงส่งเสียค่าเทอมลูก ค่าพยาบาลผมก็มีทำประกันเด็กไว้ให้ลูกแล้ว คงไม่มีปัญหาอะไร
นี่เค้าก็เอาลูกไป 2 เดือนแล้ว ผมไปหาลุกที่ รร. เค้าก็ไปเอาตัวกลับทันที โดยเค้าบอกว่าที่ลุกเค้า เค้าจะทำอะไรก็ได้ ผมไม่มีสิทธิในตัวลูก ผมเคยถามเค้าว่า เรื่องที่เกิดแบบนี้ผมผิดเหรอ ทำไมผมถึงไม่มีสิทธิเจอลูก เค้าบอกว่า ลุกไม่จำเป็นต้องมีพ่อก็ได้ มีแค่เค้าก็พอ
ผมเคยขอเค้าแล้วว่าขอเจอลูกอาทิตย์นึงแค่วันเดียวก็พอ เค้าก็บอกว่าไม่ได้ ลูกเค้า ผมไม่มีสิทธิ
ทุกวันนี้ผมคิดถึงลูกมาก ทำงานก็บอกตรงๆว่าไม่มีสมาธิทำงานเหมือนตอนที่ลุกอยู่ด้วย เหมือนไฟในการทำงานมันหายไปหมด ครั้นจะฟ้อง พูดตรงๆผมก็ไม่มีเวลาที่จะไปฟ้องอะไรหรอกครับ ทำงานทุกวันนี้ก็แทบไม่มีเวลาแล้ว
เคยโทรไปคุยประนีประนอมแล้ว เค้าก็บอกว่าเลิกยุ่งกับเค้าสักที ให้เค้าไปมีชีวิตใหม่ของเค้าได้มั้ย ผมก็บอกว่าเรื่องของเค้าผมไม่คิดจะดึงดันแล้ว ผมแคร์แต่เรื่องลูก เค้าก็พูดประโยคเดิมว่า ลูกค้า ผมไม่มีสิทธิ์
ไม่รู้ว่าเคยมีใครเจอเคสแบบนี้มั้ย แล้วพอจะมีทางออกมาบ้างไหมครับ ตอนนี้ผมเหนื่อยท้อ จนคิดอะไรไม่ออกแล้วจริงๆครับ
ขอบคุณทุกความเห็นล่วงหน้านะครับ
อยากได้ลูกคืนทำยังไงได้บ้างครับ?
พอประมาณปีที่แล้ว ผมก็จับได้ว่าภรรยาผมมีชู้ แต่ผมก็ยังให้อภัย สุดท้ายก็ยังจับได้อีกเป็นครั้งที่สอง ก็ยังให้อภัย เพื่ออยากให้อยู่กันเป็นครอบครัว แต่สุดท้ายก็มีครั้งที่ 3 อีก เลยตกลงกันว่าจะอยู่เป็นพ่อแม่ ไม่ใช่สามีภรรยากัน ก็ยังทนมาได้อีกประมาณครึ่งปี แต่สุดท้ายภรรยาก็บอกว่าทนไม่ไหวเพราะเค้าหมดใจแล้วก็เลยเอาลูกไปในที่สุด ( ผมทำงานบริษัทมีเวลาให้เธอไม่เยอะ เพราะตั้งแต่มีลูกผมตั้งใจทำงานมากกว่าเดิมเยอะมาก ส่วนเธอเป็นแม่บ้าน ทำให้ผมมีเวลาให้เธอแค่วันอาทิตย์เท่านั้น - ผมทำงานจันทร์ถึงเสาร์ ถึงบ้านประมาณ 2 ทุ่มครับ ผมเป็นคนไม่สูบบุหรี่ ไม่กินเหล้า ไม่เที่ยว เลิกงานก็ตรงดิ่งกลับบ้านทุกวัน )
ตอนจะเลิกกันเค้าพูดถึงเงินค่าเลี้ยงดู ผมก็บอกว่าผมออกให้ลูกได้หมด ค่าเรียน ค่าเสื้อผ้า ค่ายา แต่ผมต้องเป็นคนไปจ่ายโดยตรง อันนี้ไม่ใช่ผมเล่นแง่หรืออะไร เพราะตั้งแต่แต่งกันมา ภรรยาผมไม่เคยเก็บเงินเพื่อลูกเลย ( ผมทำงานข้างนอกเงินเดือน 50000 ให้ภรรยา 30000 ใช้ส่วนตัว และเก็บให้ลูก ค่าใช้จ่ายในบ้านผมออก เวลาออกข้างนอกผมออก ) แต่งกันจนมีลูกจนเกิดเรื่อง 3 ปี เค้าบอกเค้าไม่มีเงินเก็บเลย มีเท่าไหร่ใช้หมด เงินแต๊ะเอียลูกเค้ายังเอาไปใช้เลยครับ ผมเลยไม่ไว้ใจว่า ถ้าให้เงินเค้าไปจะถึงลุกจริงรึเปล่า สุดท้ายเค้าบอกว่าถ้าไม่ให้ค่าเลี้ยงดูเค้าก็ไม่ต้องเจอลูก
ผมก็บอกแล้วว่าผมให้ลูกได้เท่าที่ผมจะให้ได้ แต่ผมไม่ให้ภรรยา เพราะบอกตรงๆผมรับไม่ได้ที่เค้าจะเอาเงินที่ผมทำงานหามา ไปใช้กับ ผช. คนนั้น แต่ภรรยาผมก็ยืนยันว่าเงินที่ให้ลูกต้องผ่านมือเค้าเท่านั้น สุดท้ายก็จบที่ผมไม่ได้ให้ค่าเลี้ยงดู แต่ผมยังคงส่งเสียค่าเทอมลูก ค่าพยาบาลผมก็มีทำประกันเด็กไว้ให้ลูกแล้ว คงไม่มีปัญหาอะไร
นี่เค้าก็เอาลูกไป 2 เดือนแล้ว ผมไปหาลุกที่ รร. เค้าก็ไปเอาตัวกลับทันที โดยเค้าบอกว่าที่ลุกเค้า เค้าจะทำอะไรก็ได้ ผมไม่มีสิทธิในตัวลูก ผมเคยถามเค้าว่า เรื่องที่เกิดแบบนี้ผมผิดเหรอ ทำไมผมถึงไม่มีสิทธิเจอลูก เค้าบอกว่า ลุกไม่จำเป็นต้องมีพ่อก็ได้ มีแค่เค้าก็พอ
ผมเคยขอเค้าแล้วว่าขอเจอลูกอาทิตย์นึงแค่วันเดียวก็พอ เค้าก็บอกว่าไม่ได้ ลูกเค้า ผมไม่มีสิทธิ
ทุกวันนี้ผมคิดถึงลูกมาก ทำงานก็บอกตรงๆว่าไม่มีสมาธิทำงานเหมือนตอนที่ลุกอยู่ด้วย เหมือนไฟในการทำงานมันหายไปหมด ครั้นจะฟ้อง พูดตรงๆผมก็ไม่มีเวลาที่จะไปฟ้องอะไรหรอกครับ ทำงานทุกวันนี้ก็แทบไม่มีเวลาแล้ว
เคยโทรไปคุยประนีประนอมแล้ว เค้าก็บอกว่าเลิกยุ่งกับเค้าสักที ให้เค้าไปมีชีวิตใหม่ของเค้าได้มั้ย ผมก็บอกว่าเรื่องของเค้าผมไม่คิดจะดึงดันแล้ว ผมแคร์แต่เรื่องลูก เค้าก็พูดประโยคเดิมว่า ลูกค้า ผมไม่มีสิทธิ์
ไม่รู้ว่าเคยมีใครเจอเคสแบบนี้มั้ย แล้วพอจะมีทางออกมาบ้างไหมครับ ตอนนี้ผมเหนื่อยท้อ จนคิดอะไรไม่ออกแล้วจริงๆครับ
ขอบคุณทุกความเห็นล่วงหน้านะครับ