ก่อนนี้ ไม่ค่อยมีโอกาสเข้าวัดเข้าวา คือ ทำตามโอกาสที่เหมาะสม เน้นการชำระใจตน พอมีโอกาสได้ไปวัดถ้ำผาปล่อง อ.เชียงดาว เจอโอวาทธรรมนี้เข้า เรียกว่า กระแทกใจมาก ภาษาอาจดูไม่เหมาะสม แต่อาการมันเป็นเช่นนั้นจริงๆ ยืนหน้าชาอยู่หน้าป้ายธรรมนั้น สะท้อนใจตน เรามันเอาแต่ได้ เอาตนรอด ไม่นึกถึงผู้ที่ช่วยกันสืบทอดมาจนพระธรรมมาถึงปัจจุบัน จนเราได้พบได้ศึกษา เรากลับไม่คิดที่จะรักษาแลสืบต่อแก่คนรุ่นหลัง...

พุทธศาสนิกชนท่านใดมีเวลา มีกำลัง ก็ช่วยๆ กันค้ำจุนสืบต่อพระศาสนานะคะ...สาธุ