สวัสดีครับทุกๆคน ก่อนอื่นต้องบอกก่อนนะครับว่านี่เป็นกระทู้แรกใน Pantip ของผม เรื่องที่ผมจะเล่าก็ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องที่คิดไปเองหรือเปล่านะ แต่ว่าเจอพร้อมกันหลายๆคนครับ ซึ่งผมก็คิดอยู่นานมากว่าจะเอามาลงดีมั้ยแต่ก็ตัดสินใจแล้วครับ เริ่มเล่าเลยละกัน
เรื่องเกิดขึ้นประมาณปลายๆเดือนมกราคม 2559 ครับ ตอนนั้นผมอยู่ชั้นม.5 ที่โรงเรียนทางภาคอีสานแห่งหนึ่ง ซึ่งอาจารย์ก็ได้มาประกาศว่าที่อำเภอของเราจะมีหน่วยงานหนึ่งการจัดแข่งขันวิ่งซึ่งเป็นระดับประเทศเลยมั้ยผมไม่แน่ใจครับ โดยอาจารย์บอกว่าถ้าไปช่วยแจกน้ำนักกีฬาตามจุดต่างๆนั้น อาจารย์จะทำการลดคะแนนพฤติกรรมให้ซึ่งผมและเพื่อนอีก 2 คนซึ่งเป็นผู้ชายกับผู้หญิงอย่างละคนก็สนใจครับเลยไปลงชื่อกันโดยอยู่ที่จุด
w6 พวกผมเลือกกันเองครับ เพราะอาจารย์บอกอยู่ใกล้บ้านเลี้ยงวัวเราก็นึกว่าอาจจะเป็นฟาร์มเล็กๆก็ได้มั้ง หลังจากนั้นประมาณ 2 วันอาจารย์ก็เรียกนักเรียนที่จะไปเข้าช่วยกิจกรรมดังกล่าวมาประชุมครับ โดยพวกผมก็มารู้ที่หลังว่ามีพี่ผู้หญิงม.6 อีก 2 คนอยู่ที่จุดเดียวกันกับเราด้วย ก็เลยทำความรู้จักกันแปปนึงแล้วก็ฟังที่อาจารย์บอกไปด้วย แล้วอาจารย์ก็นัดเวลาที่มาที่โรงเรียนคือเวลาตีหนึ่งครับ ฟังไม่ผิดหรอกครับตีหนึ่งผมกับเพื่อนอีกคนก็เลยต้องไปนอนบ้านเพื่อนที่อยู่ใกล้โรงเรียนที่สุดครับ ก่อนวันที่จะไปพวกผมก็คุยกันเปิดเพลงฟังกันไปจนเวลาห้าทุ่มผมจึงบอกให้เพื่อนรีบนอนเพราะต้องตื่นตอนเที่ยงคืน สรุปคืนนั้นพวกผมนอนไปไม่ถึงชั่วโมงครับ พอใกล้ๆตีหนึ่งพวกผมก็ทำธุระเสร็จครับกำลังจะไปโรงเรียนโดยมีแม่ของเพื่อนขับรถไปส่ง พวกผมก็ถึงโรงเรียนเวลาตีหนึ่งกว่าๆเห็นคนยังมาไม่เยอะก็เลยเดินไปเซเว่นกันครับ หลังจากนั้นเกือบ 20 นาทีอาจารย์ก็เรียกรวมครับ ซึ่งอาจารย์ที่ไปมีแค่ 4 ท่านนอกจากนั้นเป็นพี่ๆทหารประมาณ 5-6 คนครับ พอเรียกรวมอาจารย์ก็อธิบายสิ่งที่ต้องทำอีกรอบนึงก่อนจะแยกขึ้นรถ ซึ่งรถที่จะพาเราไปก็คือรถกระบะ กลุ่มผม 5 คนแล้วก็มีพี่ๆกลุ่มอื่นอีก 2 กลุ่มขึ้นรถคันเดียวกันเดินทางออกจากโรงเรียนเวลาเกือบตีสองครับ ก็ขับไปเรื่อยๆก็คยกันไปสนุกสนานครับมาถึงจุดแรกซึ่งเป็นกลุ่มของพี่ๆผู้หญิงม.6 และกลุ่มของคณะกรรมการนักเรียนบางคนครับ จุดนั้นอยู่ติดกับบริเวณซอยข้างๆวัดตรงข้างๆกันก็เป็นบ้านคนและร้านอาหารเล็กๆ ส่วนตรงข้ามวัดก็เป็นอาคารโล่งๆเหมือนหอประชุมครับ กลุ่มนั้นในตอนแรกซึ่งจะต้องลงตรงนั้นแต่ว่าพี่ๆเค้ากลัว ก็เลยไปจุดที่ 2 ซึ่งเป็นจุด w6 ที่เป็นจุดของพวกผมเมื่อไปถึงฝันของผมแตกสลายไปทันทีครับ เพราะมันเป็นพื้นที่ค่อนข้างจะโล่งมากๆ ในจุดที่จะต้องแจกน้ำนั้นอยู่ฝั่งที่เดียวกับบ้านที่เลี้ยงวัวครับโดยหันหลังให้บ้าน แต่ว่าห่างจากบ้านหลังนั้นประมาณเกือบ 15 เมตรได้ครับ และที่ที่พวกเราต้องยืน ณ ตอนนั้นมันเป็นต้นไม้ซึ่งใกล้ตายเต็มทีครับ เพราะมีใบอยู่น้อยมากแล้วไม่มีร่มอะไรให้เลย ตรงข้ามก็เป็นพื้นที่โล่งครับชาวบ้านเอาไว้ปลูกพวกมันสำปะหลังมั้ง ตอนนั้นซึงเป็นเวลาตีสอง แน่นอนว่ามันมืดมากครับห่างจากตรงที่มีแสงไฟไป 20 เมตรแล้วอาจารย์ก็มีไฟฉายให้กระบอกเดียวแต่พี่ในกลุ่มผมพกมาอีกกระบอกนึง หลังจากพวกผมลงจากรถอาจารย์ก็ช่วยจัดของอยู่ไม่ถึง 10นาที พวกผมก็คิดว่าอาจารย์คงจะรีบเพราะมีส่งอยู่อีก 3 กลุ่มครับ แล้วอาจารย์ก็ขับรถไปโดยปล่อยพวกผมไว้ 5 คนไว้ในที่มืดๆโดยมีไฟฉายเพียง 2 กระบอก
โดนปล่อยไว้ป่าช้า .. ลองอ่านๆดูนะครับ
เรื่องเกิดขึ้นประมาณปลายๆเดือนมกราคม 2559 ครับ ตอนนั้นผมอยู่ชั้นม.5 ที่โรงเรียนทางภาคอีสานแห่งหนึ่ง ซึ่งอาจารย์ก็ได้มาประกาศว่าที่อำเภอของเราจะมีหน่วยงานหนึ่งการจัดแข่งขันวิ่งซึ่งเป็นระดับประเทศเลยมั้ยผมไม่แน่ใจครับ โดยอาจารย์บอกว่าถ้าไปช่วยแจกน้ำนักกีฬาตามจุดต่างๆนั้น อาจารย์จะทำการลดคะแนนพฤติกรรมให้ซึ่งผมและเพื่อนอีก 2 คนซึ่งเป็นผู้ชายกับผู้หญิงอย่างละคนก็สนใจครับเลยไปลงชื่อกันโดยอยู่ที่จุด w6 พวกผมเลือกกันเองครับ เพราะอาจารย์บอกอยู่ใกล้บ้านเลี้ยงวัวเราก็นึกว่าอาจจะเป็นฟาร์มเล็กๆก็ได้มั้ง หลังจากนั้นประมาณ 2 วันอาจารย์ก็เรียกนักเรียนที่จะไปเข้าช่วยกิจกรรมดังกล่าวมาประชุมครับ โดยพวกผมก็มารู้ที่หลังว่ามีพี่ผู้หญิงม.6 อีก 2 คนอยู่ที่จุดเดียวกันกับเราด้วย ก็เลยทำความรู้จักกันแปปนึงแล้วก็ฟังที่อาจารย์บอกไปด้วย แล้วอาจารย์ก็นัดเวลาที่มาที่โรงเรียนคือเวลาตีหนึ่งครับ ฟังไม่ผิดหรอกครับตีหนึ่งผมกับเพื่อนอีกคนก็เลยต้องไปนอนบ้านเพื่อนที่อยู่ใกล้โรงเรียนที่สุดครับ ก่อนวันที่จะไปพวกผมก็คุยกันเปิดเพลงฟังกันไปจนเวลาห้าทุ่มผมจึงบอกให้เพื่อนรีบนอนเพราะต้องตื่นตอนเที่ยงคืน สรุปคืนนั้นพวกผมนอนไปไม่ถึงชั่วโมงครับ พอใกล้ๆตีหนึ่งพวกผมก็ทำธุระเสร็จครับกำลังจะไปโรงเรียนโดยมีแม่ของเพื่อนขับรถไปส่ง พวกผมก็ถึงโรงเรียนเวลาตีหนึ่งกว่าๆเห็นคนยังมาไม่เยอะก็เลยเดินไปเซเว่นกันครับ หลังจากนั้นเกือบ 20 นาทีอาจารย์ก็เรียกรวมครับ ซึ่งอาจารย์ที่ไปมีแค่ 4 ท่านนอกจากนั้นเป็นพี่ๆทหารประมาณ 5-6 คนครับ พอเรียกรวมอาจารย์ก็อธิบายสิ่งที่ต้องทำอีกรอบนึงก่อนจะแยกขึ้นรถ ซึ่งรถที่จะพาเราไปก็คือรถกระบะ กลุ่มผม 5 คนแล้วก็มีพี่ๆกลุ่มอื่นอีก 2 กลุ่มขึ้นรถคันเดียวกันเดินทางออกจากโรงเรียนเวลาเกือบตีสองครับ ก็ขับไปเรื่อยๆก็คยกันไปสนุกสนานครับมาถึงจุดแรกซึ่งเป็นกลุ่มของพี่ๆผู้หญิงม.6 และกลุ่มของคณะกรรมการนักเรียนบางคนครับ จุดนั้นอยู่ติดกับบริเวณซอยข้างๆวัดตรงข้างๆกันก็เป็นบ้านคนและร้านอาหารเล็กๆ ส่วนตรงข้ามวัดก็เป็นอาคารโล่งๆเหมือนหอประชุมครับ กลุ่มนั้นในตอนแรกซึ่งจะต้องลงตรงนั้นแต่ว่าพี่ๆเค้ากลัว ก็เลยไปจุดที่ 2 ซึ่งเป็นจุด w6 ที่เป็นจุดของพวกผมเมื่อไปถึงฝันของผมแตกสลายไปทันทีครับ เพราะมันเป็นพื้นที่ค่อนข้างจะโล่งมากๆ ในจุดที่จะต้องแจกน้ำนั้นอยู่ฝั่งที่เดียวกับบ้านที่เลี้ยงวัวครับโดยหันหลังให้บ้าน แต่ว่าห่างจากบ้านหลังนั้นประมาณเกือบ 15 เมตรได้ครับ และที่ที่พวกเราต้องยืน ณ ตอนนั้นมันเป็นต้นไม้ซึ่งใกล้ตายเต็มทีครับ เพราะมีใบอยู่น้อยมากแล้วไม่มีร่มอะไรให้เลย ตรงข้ามก็เป็นพื้นที่โล่งครับชาวบ้านเอาไว้ปลูกพวกมันสำปะหลังมั้ง ตอนนั้นซึงเป็นเวลาตีสอง แน่นอนว่ามันมืดมากครับห่างจากตรงที่มีแสงไฟไป 20 เมตรแล้วอาจารย์ก็มีไฟฉายให้กระบอกเดียวแต่พี่ในกลุ่มผมพกมาอีกกระบอกนึง หลังจากพวกผมลงจากรถอาจารย์ก็ช่วยจัดของอยู่ไม่ถึง 10นาที พวกผมก็คิดว่าอาจารย์คงจะรีบเพราะมีส่งอยู่อีก 3 กลุ่มครับ แล้วอาจารย์ก็ขับรถไปโดยปล่อยพวกผมไว้ 5 คนไว้ในที่มืดๆโดยมีไฟฉายเพียง 2 กระบอก