สวัสดีค่ะคุณหมอและผู้อ่านกระทู้ทุกท่าน ก่อนอื่นขอเกริ่นเรื่องราวสักนิดนะคะ เจ้าของกระทู้มีน้องสาวคนเล็กกำลังเรียนอยู่มหาวิทยาลัยที่ต่างจังหวัดซึ่งช่วงก่อนหน้านี้(เมื่อประมาณ1-2เดือนที่แล้ว)มีอาการนอนไม่หลับ ไม่รับประทานอาหาร ที่บ้านจึงได้พาไปพบจิตแพทย์และจิตแพทย์ก็วินิจฉัยว่าเป็นโรคซึมเศร้า แต่ยังไม่ได้รับยามาทาน แต่หลังๆน้องบ่นว่าอาการแย่ลง(ตอนหลังมาได้ขอยาไปทาน)และหลายครั้งก็กดดันให้ที่บ้านซื้อข้าวของราคาแพงๆให้ทั้งที่บางครั้งก็ไม่จำเป็นค่ะ และได้เอาเรื่องโรคซึมเศร้านี้มาบีบที่บ้านบ่อยๆ(แบบอ้อมๆ) ทำให้ตอนนี้ที่บ้านเดือดร้อนมากเลยค่ะแต่ก็ไม่กล้ามีใครบอกเพราะกลัวว่าน้องจะคิดสั้นฆ่าตัวตายขึ้นมาจริงๆ บางท่านอาจคิดว่าให้ซิ่วมาเรียนที่ใกล้บ้านอาจจะดีกว่าจึงอยากชี้แจงว่าตอนนี้น้องเรียนอยู่ปีค่อนข้างสูงแล้วและสายที่เรียนก็ค่อนข้างมั่นคงค่ะที่บ้านจึงไม่อยากให้ซิ่วนะคะเพราะน้องไม่ค่อยอ่านหนังสือค่ะไม่รู้ซิ่วแล้วจะมีที่เรียนมั้ยส่วนเจ้าตัวเองก็ยังไม่รู้ว่าซิ่วแล้วจะไปทางไหนด้วยค่ะ ตัวน้องเองก็ไม่ได้มีพฤติกรรมหรือแสดงออกว่าอยากหายป่วยเลยค่ะ จึงอยากขอคำแนะนำกับคุณหมอและผู้มีประสบการณ์ว่าจริงๆแล้วโรคซึมเศร้านี้จะมีอาการต่อเนื่องมากน้อยแค่ไหน มีวิธีดูอย่างไรว่าป่วยจริงหรืออยากป่วย แล้วถ้าหากเจอเหตุการณ์แบบข้างต้นจะมีวิธีการรับมือหรือพูดคุยกับผู้ป่วยอย่างไรคะ