ขอถามอนุญาตหน่อยครับ คือผมเป็นที่นิสัยที่มีโลกส่วนตัวสูง(รึป่าวไม่แน่ใจ)ชอบอยู่คนเดียวเพราะรู้สึกว่ามันสงบไม่ชอบให้ใครมาจู้จี้จุกจิกถามอะไรมากมายชอบใช้เวลากับตัวเองมากๆโดยส่วนตัวมนเรื่องงานผมชอบคิดคนเดียวทำอะไรๆคนเดียว เพราะคิดว่าคนอื่นไม่เหมื่อนเราและคงทำอะไรๆไม่เหมื่อนเรา ผมไม่ชอบความคิดคนอื่นที่มันขัดเเย้งกับความคิดผม (ผมทำงานประจำปกติและมีอาชีพเสริมวาดสติดเกอร์ไลค์ขาย)ชอบทำงานแบบไม่มีกรอบคิดคนเดียวทำคนเดียว อยากคุยกับคนที่อยากคุย ส่วนใครที่ผมไม่อยากคุยก็ไม่คุย รู้สึกเบื่อผู้คน (แม้แต่คนในครอบครัว) ถ้าให้ดีอยากอยู่คนเดียวมากกว่า แต่ผมมีเพื่อนนะคุยสนุกสนานเวลาอยู่กับเพื่อน แต่ไม่ชอบเที่ยวในที่ที่มีคนเยอะๆ รู้สึกมันวุ่นวาย ไม่ชอบอยู่ตรงที่มีคนเยอะๆ ส่วนเรื่องความรักผมอยากมีแฟนนะ แต่ไม่ชอบจีบ(อันที่จริงจีบใครไม่เป็นTT)ไม่ชอบคุยโทรศัพร์เคยมีคนมาจีบผมนะก็รู้สึกดีอยากคบและไม่อยากคุย5555ไม่อยากสุงสิงเหมื่อนที่แฟนคนอื่นเขาทำกัน สรุปคือผมชอบอยู่คนเดียวมากๆ เวลาได้อยู่คนเดียวเเล้วมีความสุขแถมได้วาดสติกเกอร์ขายในเวลาเลิกงานรู้สึกเวลาอยู่คนเดียวมันมีความคิดอะไรหลายๆอย่างเข้ามาให้คิดให้ทำ
ขอเข้าประเด็นละกัน
1.อาการผมนี้คือมีโอกาศเป็นโรคจิตรึป่าวครับ
2.ที่หนักคือกับพ่อเเม่ผมแทบไม่อยากจะคุยเลย คือคุยนะคุยเอาเฉพาะจุดสำคัญคือ กินข้าวยัง เลิกงานกี่โมง ทำไรอยู่ ชอบคำตอบเเบบประโยคเดียวรู้เรื่องไม่ต้องเล่าความยาวสาวความยืด อาการแบบนี้สมควรบวชไหม555