ก่อนอื่นต้องบอกก่อนเรยว่านี้เป็นกระทู้แรกของเรา(^__^) แอบยาวหน่อยนะ
คือเรื่องก้อมีอยู่ว่าเราแอบชอบเพื่อนคนนึง เป็นเพื่อนสมัยมัธยม เรากับเพื่อนเรียนห้องเดียวกันอะทำให้สนิทกัน ไปไหนมาไหนด้วยกันเป็นกลุ่มใหญ่ คือแก็งค์เราสนิทกับเพื่อนผู้ชายอะ ทำให้เราสนิทกับเค้า
(เค้ากับเราเป็นเด็กเรียนนะ)
เราไม่รู้ว่าเราคิดไปเองรึป่าวนะ ว่าเค้าคงชอบเราอะ เพราะเค้ามักจะมาคอยแกล้งเราบ่อยๆ คอยหยอกแหย่เราให้เรารำคาญหงุดหงิด คอยเอามือมาลูบผมขยี้ผมเราบ่อยๆ(ตอนนั้นแอบเขินนะ😊😊 แต่ทำวางฟอร์มว่ารำคาญ) คอยเอาสมุดเราไปแล้วแกล้งชูขึ้นสูงๆให้เราต้องเอื้อมกระโดดเอา(เราสูงแค่150กว่าๆ ส่วนเค้าสัก168 -169)มั้ง คอยพยายามมานั่งที่กลุ่มโต๊ะเรา ทั้งที่เค้านั่งโต๊ะอีกกลุ่มนึง ซึ่งนั่งได้แค่5คน ก้อยังพยายามมานั่งให้ได้ ทั้งที่นั่งหันหลังให้อาจารย์ จนอาจารย์ไล่ให้ไปนั่งที่เดิม (คือห้องโฮมรูมเราเป็นห้องวิทย์ เรยนั่งเป็นกลุ่ม) ชอบนอนเอาหน้าฟุบโต๊ะแล้วหันมามองจ้องหน้าเรา คือตอนนั้นเราแบบ😒😒 อารายของ
เคยมีอยู่วันนึงช่วงรู้จักกันแรกๆยังไม่สนิทกันมาก สอบคณิต ซึ่งเรื่องนี้เราเรียนไม่เคยเข้าใจเรย จึงเรียกT. (ชื่อสมมติ)เพื่อจะขอลอก แต่นางไม่ยอมให้เราลอก ตอนนั้นโกธรมากแล้วแบบไม่มองหน้า ไม่พูดแถมด่ากลับไปด้วยว่าเพื่อนลอกนิดลอกหน่อยทำหวง คบไม่ได้5555 หลังจากวันนั้นนางพยายามเปิดให้เราลอกตลอดเรา แต่เชอะชั้นหยิ่งและมีศักดิ์ศรีคะ ไม่ลอกคะและไม่เคยลอกของนางอีกเรย ยกเว้นการบ้านนะ
แล้วเวลานั่งในห้องเรียน เมื่อไรที่เราเงยหน้าขึ้นมาก้อต้องสบตานางทุกครั้ง คือตลอดเวลา เหมือนนางมองเราตลอดอะ(คิดไปเองป่าววะ ถ้าเราไม่มองนาง แล้วเราจะรู้ได้ไงว่านางก้อแอบมองนางเรา)
่ซึ่งทั้งหมดในตอนนั้นเรายังไม่ได้คิดอะไร เพราะคิดว่าเรายังเด็กมันอาจยังไม่เรียกว่าความรัก และที่บ้านเราค่อนข้างหัวโบราณกับเรื่องนี้ด้วย คืออยากให้เรียนหนังสือไม่ค่อยอยากให้มีแฟน เราก้อเรยพยายามทำเป็นไม่สนใจ ส่วนเพื่อนๆในห้องเหมือนเค้าก้อรู้ๆกันนะ ว่าจะมีsomething wrong แต่เราก็บอกปัดไปตลอดว่าเราไม่เอานางหรอก เราไม่สนใจ เราไม่ชอบผู้ชายตี๋ ตาเล็ก (ซึ่งจัดได้ว่าT.หน้าตาดีเรยเระ ป๊อปในหมู่กระเทย รุ่นน้องสาวๆในคณะ เรียนเก่ง นิสัยดี ขยัน ช่วยเหลืองานบ้าน งานในครอบครัว ทำกับข้าวหูงข้าว ) ซึ่งตอนนั้นเราพูดบ่อยมาก เหมือนจะพูดทุกครั้งที่โดนล้อ ซึ่งนางก้อได้ยินตลอด จนตอนนี้แอบนึกเสียใจที่พูดแบบนั้นออกไป อยากจะร้องไห้กับความบ้าของตัวเอง😭😭😭
และตอนนั้นเราก้อไม่อยากทำลายความรู้สึกระหว่างเพื่อนกัน ถ้าเค้าไม่คิดอะไรกับเราระ เราจะมองหน้ากันยังไง ไม่อย่าเสียเพื่อนไป เลยคิดว่าเค้าแค่แกล้ง ไม่มีทางเป็นไปได้ว่าเค้าจะสนใจเรา
ในตอนนั้นที่เราปฏิเสธT.ทุกวัน ก้อมีเพื่อนเราในห้องนิเระได้โทรไปหานางเเล้วสารภาพรัก แต่ถูกT.ปฎิเสธมา "แบบเราไม่ได้คิดอะไรกับเทอ "ทำให้เพื่อนเราแบบเฮิดสุดๆ แล้วเพื่อนในห้องทุกคนรู้เรื่องนี้กันหมด คือแบบสงสารเพื่อนคนนั้นมาก แต่เราก้อนับถือเค้านะที่กล้าบอกความรู้สึกกับคนที่เราชอบ ซึ่งเราในตอนนี้ไม่มีเรย😔😔 ยิ่งเมื่อเจอแบบนี้เรายิ่งไม่กล้าบอกไปอีก ทำให้เราปฎิเสธเค้ามากยิ่งขึ้น
จนเราเรียนจบม.ปลายต่างคนต่างแยกย้ายกันไปเรียนต่อ เราก้อยังไม่ได้บอกความรู้สึกกับT.เรย
นางได้เภสัชที่ม.ชื่อดังของภาคใต้ ส่วนเรามาเรียนต่อหมอที่ประเทศจีน นางเรียน5ปี ส่วนของเราเรียน6ปี แทบจะไม่ได้ติดต่อกันเรย
นางแบบสมถะมากอะ คือ เฟส ไลน์ ทวิตเตอร์ โลกโซเชียลต่างๆนางไม่เล่นเรย โทรสัพนางยังแบบปุ่มกดคือทางเดียวที่จะติดต่อนางได้คือโทรสัพทางไกลซึ่งถ้าจะโทรจะต้องกดรหัส17900ยาวเป็นพรืด ซึ่งถ้ากดผิดตัวเดียวต้องเริ่มกดใหม่หมด และค่าโทรก้อแพงมากด้วย ซึ่งในตอนนั้นเราก้อไม่รู้ว่านางเป็นยังไงบ้าง ยังเหมือนเดิมรึป่าว มีคนคบด้วยกันยัง(แต่เราแอบสืบอยู่นะว่ายังไม่มีที) แต่เราก้อไม่กล้าโทรทุกครั้ง เพราะไม่รู้จะโทรไปในฐานะอะไร เพื่อนหรอ ?? ลงทุนมากไปมั้ย อยู่ตั้งจีนยังอุตส่าห์ที่จะโทรหา บ้าไปแล้วหรอ กลัวเค้าหาว่าเราเป็นไรมากปะ ไม่เจอกันมาตั้งนานหลายปี แล้วจู่ๆวันนึงโทรสัพมาบอกว่าชอบทั้งทีก่อนหน้านี้
เอาแต่ปฏิเสธหัวชนฝาว่าไม่ชอบกู
ตอนนั้นแบบทำใจได้อย่างเดียวอะ เพราะไม่มีทางไหนที่จะติดต่อนางได้เรย คือแบบเราคิดถึงนางตลอด อยากย้อนกลับไปอดีต กลับไปบอกว่าชอบนาง ถึงเทอจะไม่คิดอะไรกับเรา เราก้อจะบอก อยากจะบอกว่าเราทำผิดไปแล้ว แต่ก้อได้แค่คิด
เราคอยคิดอยู่ตลอดเวลานะว่าถ้าตอนนั้นเรากล้าบอกความรู้สึกกับนางไป เราก้อไม่ต้องมานั่งเสียใจเหมือนตอนนี้ ผลลัพธ์จะเป็นยังไงก้อช่าง เพราะความรู้สึกไม่กล้า ขี้ขลาด รู้ตัวช้าว่าเรานั้นชอบนางทำให้เรานั้น ปิดกั้นตัวเอง ไม่ยอมเปิดใจรับคนใหม่ๆเข้ามาเรย ทั้งที่มีคนมาจีบเราเยอะมากทั้งจีน เกาหลี เวียดนาม แต่เราก้อปฏิเสธหมด เรารอนางคนเดียว รอกับความรู้สึกที่มันคั่งค้างในหัวใจ
จนถึงตอนปิดเทอมsummer เรากลับไทย (ไทยกับจีนปิดไม่ตรงกัน) เราได้ไปหาแฟนสนิทเราที่ม. นั้นซึ่งT. ก้อเรียนอยู่ที่นั่นด้วย
ซึ่งตอนนั้นเราพกความมั่นใจจากจีนมาเต็ม100 กลับไทยมาคราวนี้จะต้องสารภาพรักให้ได้ จะไม่มีทางกลับมาอยู่ในสถาพเดิมอีกแล้ว จะได้เปิดใจมองหาคนใหม่ๆแล้ว
เมื่อเราไปถึงม.ก้อได้เจอT.ก้อไปกินข้าว นั่งกินเหล้าด้วยกัน แต่นางไม่กินนะ นางเป็นคนดี เหล้า บุหรี่ ผับ บาร์ไม่แตะเรย (นิเระที่ทำให้เราชอบนาง😁😁) แต่เราแตะแค่เหล้าอย่างเดียวนะ
ตอนนั้นเราก้อไม่ได้พูดอะไรมาก แต่ก้อแอบจับความรู้สึกนางนะว่านางยังคิดเหมือนเดิมป่าว แต่เรารู้สึกเหมือนนางแอบดีใจที่เรามา เพราะตั้วแต่จบไปเราไม่เคยเจอกันเรย ราวๆ4ปีมั้ง และดูเหมือนยังอาลัยอาวรณ์เราอยู่นะ (แอบคิดเข้าข้างตัวเอง) เหมือนทุกอย่างจะไปได้ด้วยดีแต่.....
การกลับไปหาเพื่อนคราวนี้ทำให้เรารู้ว่า เพื่อนที่เราสนิทมากที่สุดที่เราเพิ่งไปหานั้น แอบชอบนาง และแอบชอบมานาน คงตั้งแต่ตอนที่T.เริ่มมาสนิทกับเราแล้ว คือเรากับเพื่อนไปไหนมาไหนตัวติดกันตลอด แล้วเพื่อนเรานางพยายามทำตัวให้เราอยู่ใกล้ๆT.มากที่สุด เพื่อที่นางจะได้อยู่ใกล้ๆด้วย คือนางจะพยายามพูดเรื่องT.แบบนั้นแบบนี้กับเราตลอด
ตอนเราอยู่จีน เราก้อโทรไลน์คุยกันก้อมักจะมีชื่อของT.ให้เราได้ยินตลอด ซึ่งเราคิดว่าคงจะพูดเล่าเรื่องทั่วไป อัพเดทสถานการณ์ไปเรื่อย เหมือนนางก้อน่าจะรู้อยู่นะว่าเราก้อแอบชอบT.เหมือนกัน นางก้อแอบตีเนียนเล่าเรื่องT.ให้เราฟัง แบบไม่ได้คิดอะไรใสๆเพราะตอนนั้นเรายังไม่รู้เรื่องไง แต่จริงๆนางอยากจะเอ่ยชื่อผช.คนนี้ให้เราฟัง😒😒
ทำไมตอนนั้นเราถึงรู้ได้ไงนั้นหรอ เพราะคืนนั้นพวกเรากินเหล้าด้วยกันทั้งคืน แต่พรุ่งนี้เพื่อนเรานางตอนเช้านางต้องมีสอบ กลัวไปไม่ทัน เราก้อเรยพูดว่าโทรหาT.สิเพราะนางตื่นเช้า นางตื่นมาอ่านหนังสือ ให้นางโทรมาปลุกสิ เราก้อเรยหยิบโทรสัพเพื่อนมาจะกดหาเบอร์ ตอนที่เราพูดนั้นเพื่อนเรานางตกใจมากเรแล้วรีบแย่งโทรสัพคืน แต่ด้วยนางคออ่อนนางจึงไม่มีแรงที่จะแย่งคืน ซึ่งเราแบบไม่มีความรู้สึกเมาสักนิด555 😈😈จากนั้นเรากดโทรสัพเพื่อนหาเบอร์แต่หาไม่เจอ เราเรยถามเพื่อนว่าเบอร์T.อยู่ไหน ตอนแรกนางไม่ยอมบอกแต่พอเราถามหนักขึ้นนางเรยบอกว่านามเมมชื่อว่าT.K. คือแบบเรางงมาก ว่าทำไมเมมแบบนั้น นางเรยบอกเราว่า มันมาจากคำว่า...
"ที่รัก"
.
.
สตั้นไปเรยคะ... ใบ้- ...ที่ผ่านมาอดีตพรั่งพรูมาในหัวเราเรยคะ ที่นางพยายามทำทุกอย่างคือให้เราเป็นกำบังไว้เบื้องหน้า นางพยายามหลบซ่อนความรู้สึกของตนเองไว้ข้างหลังเรา คือ.....
.
.
เรากับพูดไม่ออก ทำได้แค่ยิ้ม แล้วทำพูดแซวกลับ ตั้งแต่เมื่อไร..แต่ในใจนี้แบบอยากจะร้อง
แต่เราก้อยังโทรไปหาT.นะแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น
และหลังจากนั้นตอนเที่ยงเราก้อนั่งรถตู้กลับบ้านเรยคะ แบบหมดอาลัยตายอยาก ความตั้งจากจีนว่ายังไงกลับมาคราวนี้ต้องบอกให้ได้..หมดกันแทบล้มทั้งยืน
เด๋วมาต่อคะ
ทำอย่างไรเมื่อคิดได้ก็สายไปเสียแล้ว ....ยังทันอยู่มั้ย??
คือเรื่องก้อมีอยู่ว่าเราแอบชอบเพื่อนคนนึง เป็นเพื่อนสมัยมัธยม เรากับเพื่อนเรียนห้องเดียวกันอะทำให้สนิทกัน ไปไหนมาไหนด้วยกันเป็นกลุ่มใหญ่ คือแก็งค์เราสนิทกับเพื่อนผู้ชายอะ ทำให้เราสนิทกับเค้า
(เค้ากับเราเป็นเด็กเรียนนะ)
เราไม่รู้ว่าเราคิดไปเองรึป่าวนะ ว่าเค้าคงชอบเราอะ เพราะเค้ามักจะมาคอยแกล้งเราบ่อยๆ คอยหยอกแหย่เราให้เรารำคาญหงุดหงิด คอยเอามือมาลูบผมขยี้ผมเราบ่อยๆ(ตอนนั้นแอบเขินนะ😊😊 แต่ทำวางฟอร์มว่ารำคาญ) คอยเอาสมุดเราไปแล้วแกล้งชูขึ้นสูงๆให้เราต้องเอื้อมกระโดดเอา(เราสูงแค่150กว่าๆ ส่วนเค้าสัก168 -169)มั้ง คอยพยายามมานั่งที่กลุ่มโต๊ะเรา ทั้งที่เค้านั่งโต๊ะอีกกลุ่มนึง ซึ่งนั่งได้แค่5คน ก้อยังพยายามมานั่งให้ได้ ทั้งที่นั่งหันหลังให้อาจารย์ จนอาจารย์ไล่ให้ไปนั่งที่เดิม (คือห้องโฮมรูมเราเป็นห้องวิทย์ เรยนั่งเป็นกลุ่ม) ชอบนอนเอาหน้าฟุบโต๊ะแล้วหันมามองจ้องหน้าเรา คือตอนนั้นเราแบบ😒😒 อารายของ เคยมีอยู่วันนึงช่วงรู้จักกันแรกๆยังไม่สนิทกันมาก สอบคณิต ซึ่งเรื่องนี้เราเรียนไม่เคยเข้าใจเรย จึงเรียกT. (ชื่อสมมติ)เพื่อจะขอลอก แต่นางไม่ยอมให้เราลอก ตอนนั้นโกธรมากแล้วแบบไม่มองหน้า ไม่พูดแถมด่ากลับไปด้วยว่าเพื่อนลอกนิดลอกหน่อยทำหวง คบไม่ได้5555 หลังจากวันนั้นนางพยายามเปิดให้เราลอกตลอดเรา แต่เชอะชั้นหยิ่งและมีศักดิ์ศรีคะ ไม่ลอกคะและไม่เคยลอกของนางอีกเรย ยกเว้นการบ้านนะ
แล้วเวลานั่งในห้องเรียน เมื่อไรที่เราเงยหน้าขึ้นมาก้อต้องสบตานางทุกครั้ง คือตลอดเวลา เหมือนนางมองเราตลอดอะ(คิดไปเองป่าววะ ถ้าเราไม่มองนาง แล้วเราจะรู้ได้ไงว่านางก้อแอบมองนางเรา)
่ซึ่งทั้งหมดในตอนนั้นเรายังไม่ได้คิดอะไร เพราะคิดว่าเรายังเด็กมันอาจยังไม่เรียกว่าความรัก และที่บ้านเราค่อนข้างหัวโบราณกับเรื่องนี้ด้วย คืออยากให้เรียนหนังสือไม่ค่อยอยากให้มีแฟน เราก้อเรยพยายามทำเป็นไม่สนใจ ส่วนเพื่อนๆในห้องเหมือนเค้าก้อรู้ๆกันนะ ว่าจะมีsomething wrong แต่เราก็บอกปัดไปตลอดว่าเราไม่เอานางหรอก เราไม่สนใจ เราไม่ชอบผู้ชายตี๋ ตาเล็ก (ซึ่งจัดได้ว่าT.หน้าตาดีเรยเระ ป๊อปในหมู่กระเทย รุ่นน้องสาวๆในคณะ เรียนเก่ง นิสัยดี ขยัน ช่วยเหลืองานบ้าน งานในครอบครัว ทำกับข้าวหูงข้าว ) ซึ่งตอนนั้นเราพูดบ่อยมาก เหมือนจะพูดทุกครั้งที่โดนล้อ ซึ่งนางก้อได้ยินตลอด จนตอนนี้แอบนึกเสียใจที่พูดแบบนั้นออกไป อยากจะร้องไห้กับความบ้าของตัวเอง😭😭😭
และตอนนั้นเราก้อไม่อยากทำลายความรู้สึกระหว่างเพื่อนกัน ถ้าเค้าไม่คิดอะไรกับเราระ เราจะมองหน้ากันยังไง ไม่อย่าเสียเพื่อนไป เลยคิดว่าเค้าแค่แกล้ง ไม่มีทางเป็นไปได้ว่าเค้าจะสนใจเรา
ในตอนนั้นที่เราปฏิเสธT.ทุกวัน ก้อมีเพื่อนเราในห้องนิเระได้โทรไปหานางเเล้วสารภาพรัก แต่ถูกT.ปฎิเสธมา "แบบเราไม่ได้คิดอะไรกับเทอ "ทำให้เพื่อนเราแบบเฮิดสุดๆ แล้วเพื่อนในห้องทุกคนรู้เรื่องนี้กันหมด คือแบบสงสารเพื่อนคนนั้นมาก แต่เราก้อนับถือเค้านะที่กล้าบอกความรู้สึกกับคนที่เราชอบ ซึ่งเราในตอนนี้ไม่มีเรย😔😔 ยิ่งเมื่อเจอแบบนี้เรายิ่งไม่กล้าบอกไปอีก ทำให้เราปฎิเสธเค้ามากยิ่งขึ้น
จนเราเรียนจบม.ปลายต่างคนต่างแยกย้ายกันไปเรียนต่อ เราก้อยังไม่ได้บอกความรู้สึกกับT.เรย
นางได้เภสัชที่ม.ชื่อดังของภาคใต้ ส่วนเรามาเรียนต่อหมอที่ประเทศจีน นางเรียน5ปี ส่วนของเราเรียน6ปี แทบจะไม่ได้ติดต่อกันเรย
นางแบบสมถะมากอะ คือ เฟส ไลน์ ทวิตเตอร์ โลกโซเชียลต่างๆนางไม่เล่นเรย โทรสัพนางยังแบบปุ่มกดคือทางเดียวที่จะติดต่อนางได้คือโทรสัพทางไกลซึ่งถ้าจะโทรจะต้องกดรหัส17900ยาวเป็นพรืด ซึ่งถ้ากดผิดตัวเดียวต้องเริ่มกดใหม่หมด และค่าโทรก้อแพงมากด้วย ซึ่งในตอนนั้นเราก้อไม่รู้ว่านางเป็นยังไงบ้าง ยังเหมือนเดิมรึป่าว มีคนคบด้วยกันยัง(แต่เราแอบสืบอยู่นะว่ายังไม่มีที) แต่เราก้อไม่กล้าโทรทุกครั้ง เพราะไม่รู้จะโทรไปในฐานะอะไร เพื่อนหรอ ?? ลงทุนมากไปมั้ย อยู่ตั้งจีนยังอุตส่าห์ที่จะโทรหา บ้าไปแล้วหรอ กลัวเค้าหาว่าเราเป็นไรมากปะ ไม่เจอกันมาตั้งนานหลายปี แล้วจู่ๆวันนึงโทรสัพมาบอกว่าชอบทั้งทีก่อนหน้านี้เอาแต่ปฏิเสธหัวชนฝาว่าไม่ชอบกู
ตอนนั้นแบบทำใจได้อย่างเดียวอะ เพราะไม่มีทางไหนที่จะติดต่อนางได้เรย คือแบบเราคิดถึงนางตลอด อยากย้อนกลับไปอดีต กลับไปบอกว่าชอบนาง ถึงเทอจะไม่คิดอะไรกับเรา เราก้อจะบอก อยากจะบอกว่าเราทำผิดไปแล้ว แต่ก้อได้แค่คิด
เราคอยคิดอยู่ตลอดเวลานะว่าถ้าตอนนั้นเรากล้าบอกความรู้สึกกับนางไป เราก้อไม่ต้องมานั่งเสียใจเหมือนตอนนี้ ผลลัพธ์จะเป็นยังไงก้อช่าง เพราะความรู้สึกไม่กล้า ขี้ขลาด รู้ตัวช้าว่าเรานั้นชอบนางทำให้เรานั้น ปิดกั้นตัวเอง ไม่ยอมเปิดใจรับคนใหม่ๆเข้ามาเรย ทั้งที่มีคนมาจีบเราเยอะมากทั้งจีน เกาหลี เวียดนาม แต่เราก้อปฏิเสธหมด เรารอนางคนเดียว รอกับความรู้สึกที่มันคั่งค้างในหัวใจ
จนถึงตอนปิดเทอมsummer เรากลับไทย (ไทยกับจีนปิดไม่ตรงกัน) เราได้ไปหาแฟนสนิทเราที่ม. นั้นซึ่งT. ก้อเรียนอยู่ที่นั่นด้วย
ซึ่งตอนนั้นเราพกความมั่นใจจากจีนมาเต็ม100 กลับไทยมาคราวนี้จะต้องสารภาพรักให้ได้ จะไม่มีทางกลับมาอยู่ในสถาพเดิมอีกแล้ว จะได้เปิดใจมองหาคนใหม่ๆแล้ว
เมื่อเราไปถึงม.ก้อได้เจอT.ก้อไปกินข้าว นั่งกินเหล้าด้วยกัน แต่นางไม่กินนะ นางเป็นคนดี เหล้า บุหรี่ ผับ บาร์ไม่แตะเรย (นิเระที่ทำให้เราชอบนาง😁😁) แต่เราแตะแค่เหล้าอย่างเดียวนะ
ตอนนั้นเราก้อไม่ได้พูดอะไรมาก แต่ก้อแอบจับความรู้สึกนางนะว่านางยังคิดเหมือนเดิมป่าว แต่เรารู้สึกเหมือนนางแอบดีใจที่เรามา เพราะตั้วแต่จบไปเราไม่เคยเจอกันเรย ราวๆ4ปีมั้ง และดูเหมือนยังอาลัยอาวรณ์เราอยู่นะ (แอบคิดเข้าข้างตัวเอง) เหมือนทุกอย่างจะไปได้ด้วยดีแต่.....
การกลับไปหาเพื่อนคราวนี้ทำให้เรารู้ว่า เพื่อนที่เราสนิทมากที่สุดที่เราเพิ่งไปหานั้น แอบชอบนาง และแอบชอบมานาน คงตั้งแต่ตอนที่T.เริ่มมาสนิทกับเราแล้ว คือเรากับเพื่อนไปไหนมาไหนตัวติดกันตลอด แล้วเพื่อนเรานางพยายามทำตัวให้เราอยู่ใกล้ๆT.มากที่สุด เพื่อที่นางจะได้อยู่ใกล้ๆด้วย คือนางจะพยายามพูดเรื่องT.แบบนั้นแบบนี้กับเราตลอด
ตอนเราอยู่จีน เราก้อโทรไลน์คุยกันก้อมักจะมีชื่อของT.ให้เราได้ยินตลอด ซึ่งเราคิดว่าคงจะพูดเล่าเรื่องทั่วไป อัพเดทสถานการณ์ไปเรื่อย เหมือนนางก้อน่าจะรู้อยู่นะว่าเราก้อแอบชอบT.เหมือนกัน นางก้อแอบตีเนียนเล่าเรื่องT.ให้เราฟัง แบบไม่ได้คิดอะไรใสๆเพราะตอนนั้นเรายังไม่รู้เรื่องไง แต่จริงๆนางอยากจะเอ่ยชื่อผช.คนนี้ให้เราฟัง😒😒
ทำไมตอนนั้นเราถึงรู้ได้ไงนั้นหรอ เพราะคืนนั้นพวกเรากินเหล้าด้วยกันทั้งคืน แต่พรุ่งนี้เพื่อนเรานางตอนเช้านางต้องมีสอบ กลัวไปไม่ทัน เราก้อเรยพูดว่าโทรหาT.สิเพราะนางตื่นเช้า นางตื่นมาอ่านหนังสือ ให้นางโทรมาปลุกสิ เราก้อเรยหยิบโทรสัพเพื่อนมาจะกดหาเบอร์ ตอนที่เราพูดนั้นเพื่อนเรานางตกใจมากเรแล้วรีบแย่งโทรสัพคืน แต่ด้วยนางคออ่อนนางจึงไม่มีแรงที่จะแย่งคืน ซึ่งเราแบบไม่มีความรู้สึกเมาสักนิด555 😈😈จากนั้นเรากดโทรสัพเพื่อนหาเบอร์แต่หาไม่เจอ เราเรยถามเพื่อนว่าเบอร์T.อยู่ไหน ตอนแรกนางไม่ยอมบอกแต่พอเราถามหนักขึ้นนางเรยบอกว่านามเมมชื่อว่าT.K. คือแบบเรางงมาก ว่าทำไมเมมแบบนั้น นางเรยบอกเราว่า มันมาจากคำว่า...
"ที่รัก"
.
.
สตั้นไปเรยคะ... ใบ้- ...ที่ผ่านมาอดีตพรั่งพรูมาในหัวเราเรยคะ ที่นางพยายามทำทุกอย่างคือให้เราเป็นกำบังไว้เบื้องหน้า นางพยายามหลบซ่อนความรู้สึกของตนเองไว้ข้างหลังเรา คือ.....
.
.
เรากับพูดไม่ออก ทำได้แค่ยิ้ม แล้วทำพูดแซวกลับ ตั้งแต่เมื่อไร..แต่ในใจนี้แบบอยากจะร้อง
แต่เราก้อยังโทรไปหาT.นะแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น
และหลังจากนั้นตอนเที่ยงเราก้อนั่งรถตู้กลับบ้านเรยคะ แบบหมดอาลัยตายอยาก ความตั้งจากจีนว่ายังไงกลับมาคราวนี้ต้องบอกให้ได้..หมดกันแทบล้มทั้งยืน
เด๋วมาต่อคะ