ย้อนกลับไป หลังได้แชมป์ 2 ปีก่อน             ฟอร์มลุ่มๆ ดอนๆ เขย่าจิต
                      ชัยชนะ เก็บได้ เพียงน้อยนิด                           หรือพวกท่าน สิ้นฤทธิ์ ถอดกายา

                           กว่าจะผ่าน รอบสุดท้าย ก็แสนเหนื่อย             เชียร์เรื่อย บ่นเรื่อย ตามยถา
                      สิ่งที่ยัง คงมั่น คือศรัทธา                           หวังทีมรัก คืนมา เป็นดังเดิม

                           อุ่นเครื่องโชว์ฟอร์ม ได้สุดกาก              กองแช่ง กองชัง ยิ่งหึกเหิม
                      เบื่อนัก พลพรรค คอยซ้ำเติม                          อีกพวกเจิม พลุกพล่าน ระรานตา

                           แล้วเป็นไง ผลลัพธ์ รอบแบ่งกลุ่ม              อินทรีหนุ่ม เอาผลงาน ไปฟาดหน้า
                      กลบสิ้น เสียงแขวะ คำนินทา                          ความหวัง เริ่มมา เป็นรางๆ

                           ทะลุรอบ 16ทีม ด้วยที่1                           สุดซาบซึ้ง จริงเออ เจอสายล่าง
                      เห็นคู่แข่ง เข่าทรุด ร่างแทบพัง                      รวมกำลัง เราสู้ อย่าหวั่นไป

                           บอกใจ ตัวเอง ให้เข้มแข็ง                      คู่แข่ง น่ากลัว อย่าหวั่นไหว
                      มาถึง จุดนี้ นับว่าไกล                                   ต่อจากนี้ คือกำไร ให้ปรีดา

                           และแล้ว แมตช์นี้ ก็มาถึง                      คอยพร่ำ รำพึง คำนึงหา
                      วันที่เรา ทั้งผอง ได้ล้างตา                           สิ่งที่อัด อั้นมา หลายสิบปี

                           ลุ้นลม แทบจับ ทั้งหอบหืด                      เอาชนะ จนได้ อิตาลี
                      ลูกซอย ซาซ่า สะท้านปฐพี                           บุญคุณ ครานี้ ไม่ลืมชัวร์ (จำไปจนแก่เลย 555)

                           รอบรอง ต้องเจอกับ ตราไก่                      แสร้ง มั่นหน้า มั่นใจ มั่นสุดหัว
                      ทั้งที่ใจ ร้อนผ่าว สุดมืดมัว                           เก็บซ่อน ความกลัว ไว้ข้างใน

                           ไม่เคยคิด ว่าเราน่ะ โคตรเก่ง              ไม่เคยเบ่ง ว่าเราน่ะ สู้ไหว
                      ยิ่งรัก ยิ่งห่วง กังวลใจ                                   สุดท้าย พ่ายไป ช้ำอุรา

                           ไม่ขอกล่าว โทษใคร ในวันนี้              สดุดี อินทรี ผู้หาญกล้า
                      ขอบคุณ ทุกสิ่ง ที่สร้างมา                           ติดตรึงตรา ตรึงใจ ไม่ลืมเลือน        

             ขอบคุณทีมชาติเยอรมันมากๆๆ ที่มอบความสุขให้กับแฟนบอลมาตลอด 2 ปีมีครั้งนานหน่อยแต่เรารอได้
เพราะทุกวินาทีที่ได้ดูทีมชาติเยอรมันแข่งคุ้มค่ากับการรอคอยจริงๆ คิดไม่ผิดที่เชียร์ทีมนี้มาโดยตลอด และจะเชียร์ต่อไป
หลายๆคนอาจมองว่าคนที่ชอบเยอรมัน ชอบเพราะความเป็นแชมป์ ชอบเพราะได้เข้าไปเล่นรอบลึกๆเสมอ
ไม่ค่อยทำให้ขายหน้าเวลาคุยกับเพื่อนฝูง
             แต่..... รู้อะไรมั๊ย? ยิ่งสูงก็ยิ่งหนาว ยิ่งเข้ารอบลึกเท่าไหร่พอแพ้มาความเจ็บมันเพิ่มเป็นทวีคูณ แฟนเยอรมันเจ็บมาเยอะนะ
ถ้าถามว่าทำไมถึงชอบทีมนี้ คงตอบไม่ได้ ชอบก็คือชอบใช่ก็คือใช่ การที่เราจะรักใครซักคนหรือทีมฟุตบอลซักทีม มันไม่มีเหตุผลหรอก
รู้เพียงแค่ว่า "เลือกทีมนี้แล้วจะไม่เปลี่ยนใจแน่นอน"

สุดท้ายต้องขอขอบคุณแฟนบอลเยอรมัน และแฟนบอลทุกๆทีมในยูโรครั้งนี้นะคะที่มาร่วมกันเชียร์ ขอบคุณกระทู้เชียร์สด
ขอบคุณเกมทายผลบอลที่ช่วยเพิ่มอรรถรสในการเชียร์บอลให้สนุกขึ้นเยอะเลย อีกสองปีมาเจอกันใหม่น้าาาา
เหลืออีกหนึ่งเกม นัดชิง เค้าคงไม่มาดูมาเชียร์ด้วยแล้วหล่ะ ทำใจไม่ได้ 555

แต่เครดิตทั้งหมดที่เหลือไม่ต้องบอกก็รู้นะว่าจะทุ่มให้ใคร