สุราษฎร์ธานี : “เมืองร้อยเกาะ เงาะอร่อย หอยใหญ่ ไข่แดง แหล่งธรรมะ”
ไปสุราษฎร์คราวนี้ไม่ได้ไปหาดูหอยใหญ่เลยครับ (ก็หอยนางรมไง) แต่พอจะได้ไปซื้อไข่แดงๆ (ก็ไข่เค็มไชยานี่แหละ)
แล้วก็ได้แวะสวนโมกข์ ไปไหว้พระบรมธาตุไชยา เที่ยวพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติไชยาด้วยครับ
ออกเดินทางด้วยนกแอร์ครับ ตอนน้องสาวๆ ที่จองตั๋วจองโรงแรมให้โทรมาถามว่าผมจะเดินทางด้วยสายการบินไหน เพราะเดินทางไปสุราษฎร์ธานีมีทั้งนกแอร์และแอร์เอเชีย ผมจึงรีบบอกให้ว่า “เฮ้ย เอ็งไม่ต้องสนเลยว่าพี่จะเดินทางไปถึงกี่โมง เครื่องจะออกเวลาไหน จะถึงเวลาไหน เอ็งไม่ต้องสน เอ็งบุ๊คนกแอร์ไปเลยเพราะพี่บินแต่นกแอร์เท่านั้น พี่ชอบสีเหลือง ชอบโลโก้นกแอร์เป็นรูปนกกำลังอ้าปากแดงๆ พี่ชอบ และโลโก้มีรูจมูกด้วย พี่ชอบ เพราะว่าโลโก้แบบนี้หาดูยาก” ได้ผลครับ รีบบุ๊คนกแอร์ให้ผมเลย
สรุปว่าบินนกแอร์ทั้งไปทั้งกลับครับ ฮา
ว่าไปแล้ว สายการบินวานิลลาแอร์ของญี่ปุ่นที่รีแบรนดิ้งจากแอร์เอเชีย เจแปน ก็น่านั่งเหมือนกันนะครับ ถ้ามีโอกาสไปญี่ปุ่น ผมต้องหาโอกาสนั่งวานิลลาแอร์ แน่ๆ เพราะชอบกินไอศกรีมวานิลลานั่นเอง
ภาพถ่ายทางอากาศที่แอบแชะระหว่างบิน บินสายใต้นี้สวยกว่าบินไปภาคอื่นนะครับ บินเหนือ บินอีสานแทบไม่อยากจะถ่ายภาพพื้นดินจากอากาศเลย แต่ภาคใต้นี่หลายคนอดใจไม่ไหวแน่
ถึงแล้วครับ พี่ซุปยืนคอยท่าอยู่แล้วที่ Bun Hotel ไม่ทราบราคาเลยเพราะเขาจองให้หมด ก็เลยไม่ถามล่ะครับ โต๊ะ Pool หยอดเหรียญเล่นได้ มีห้องโอเกะให้เช่านั่งร้องเพลง มีนวดแผนโบราณบริการ เป็นธรรมดาครับ ไปไหนไม่ค่อยจะชอบหลับชอบนอน ดึกๆ กรึ่มพอได้ที่ลงมานั่งแช่อยู่ล็อบบี้ คอยสังเกตการณ์ว่ามีสาวๆ ผ่านมาไหม ฮา
สภาพภายในภายนอกของที่พัก, พอใช้ได้ครับ แต่อย่างที่บอกว่าไม่รู้ราคาเลย อยู่ใกล้เซ็นทรัล ท่ากูบ และอยู่ไม่ไกลจากโลตัสใหญ่ ตกกลางคืนก็พอได้อาศัยโลตัสครับ คือเดินไปแบกน้ำเก็กฮวยโลตัสมาดื่ม เพราะเขาใส่ตู้เย็นให้น้อยไปหน่อย ใส่อ่อยไว้แค่สองกระป๋องตามประสาโรงแรม (โถ จะเอามาเซ่นพุ่มพวงรึเปล่าคุณ แค่สองป๋องเนี่ยนะ น่าจะใส่ไว้ห้าหกขวด มันพอกินที่ไหนกัน) งั้นเดินไปหาอะไรกินในโลตัสล่ะกัน เดินข้ามแยกท่ากูบไปหน่อย ไหนๆ ไปแล้วซื้อกับแกล้มมาพร้อมด้วย
ให้ดูบรรยากาศหน้าโรงภาพยนตร์เอสเอฟซีเนเพล็กซ์ที่เซ็นทรัล สุราษฎร์ สักหน่อย (ที่จริงเขาเรียก เซ็นทรัล ท่ากูบ กันทั้งนั้น ไม่มีใครเขาเรียกเซ็นทรัล สุราษฎร์ธานี หรอกครับ ฮา) มีโอกาสได้ไปเดินเล่นดูว่าห้างต่างจังหวัดมีอันใดบ้าง หรูหราโอ่โถงพอสมควรสำหรับโรงภาพยนตร์เอสเอฟที่สุราษฏร์ธานี
สร็จงานเสร็จธุระ, ผมอาศัยนั่งรถซาป๊อไปเที่ยวคนเดียว (เพราะคนอื่นยังทำงานกันอยู่) มีคิวรถซาป๊อตรงข้างเซ็นทรัลนะครับ (ก็รถซูบารุเล็กนั่นแหละ บางคนเขาเรียกรถสามล้อทั้งที่มันมีตั้งสี่ล้อแน่ะ) นั่งไปไหนดีล่ะครับ ไม่เคยได้ซอกแซก เลยนั่งตรงดิ่งไปตลาดเกษตรก่อน ผมก็เคยมาสุราษฎร์แค่หนเดียวเท่านั้นเมื่อนานมาแล้ว แค่ผ่านทางไปเกาะสมุย พอมาถึงจังหวัดก็ต่อรถไปท่าเรือดอนสัก ไม่เคยได้ซอกแซกในตัวเมืองมาก่อน คราวนี้จึงถือโอกาส ไม่ได้หาข้อมูลอะไรมาหรอกครับ เดินดุ่มมาเจอะศาลหลักเมือง ไม่คิดว่าศาลหลักเมืองจะใหญ่โตโอ่อ่าถึงเพียงนี้
ใหญ่กว่าศาลหลักเมืองกรุงเทพมหานครซะอีกครับ !
ศาลหลักเมืองตั้งอยู่ใกล้แม่น้ำตาปี นี่ก็ถือเป็นไฮไลท์ของหัวเมืองปักษ์ใต้แห่งนี้อีกอย่าง คือมีแม่น้ำตาปีผ่ากลางตัวเมืองยาวเหยียด กลายเป็นฝั่งทางเดินริมแม่น้ำยามเย็น แต่เส้นทางค่อนข้างทรุดโทรม ติดถนนรถยนต์วิ่งตลอด ถ้าเดินกลางวันคงร้อนพิลึก ต้นไม้ก็ไม่ค่อยมี ถ้าปรับภูมิทัศน์สักหน่อยคงน่าเดินเล่นไม่น้อย
เขาว่าแถวนี้มีถนนคนเดินด้วยนะครับ
ว่าแล้วก็เดินเล่นเลียบแม่น้ำตาปี แน่ล่ะครับ บริเวณริมฝั่งน้ำคงเป็นย่านการค้าตั้งแต่สมัยใช้เรือขนส่งสินค้านานมาแล้ว เดินเลียบแม่น้ำประมาณว่าเหนื่อยล่ะครับ ถ้าข้ามฟากก็เป็นเกาะลำพูหรือเรียกว่าในบาง (ผมก็ทานข้าวแถวลำพูนี่แหละครับ แต่ผมไม่รีวิวเรื่องอาหาร เดี๋ยวไปทานตามอย่างผม อิอิ)
แม่น้ำตาปีมีท่าเรือไปเกาะเต่าเกาะพะงัน ผมเกือบกระโดดขึ้นเรือซะแล้ว แต่นึกถึงเหตุการณ์ฆ่าข่มขืนแหม่มสาวนักท่องเที่ยวกับเพื่อนชาวต่างชาติของหล่อนเข้าพอดี
เลยไม่กล้าไปเพราะกลัวมาเฟียเกาะเต่า
เดินไปเดินมา ผมก็นึกแปลกใจว่า เอ๊ะ ทำไมสุราษฏร์ธานีมีแหล่งท่องเที่ยวทางทะเลตั้งเยอะ โรงแรมในอำเภอเมืองก็เยอะ แถมเป็นโรงแรมใหญ่ๆ ซะด้วย แต่ไหงทำไมฝั่งสุราษฎร์ไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยวจะเดิน พอถามเขาก็บอกให้ว่าฝรั่งต่างชาติมาถึงก็ไปเกาะพะงัน ไปดูพระจันทร์เต็มดวงแล้วกลายร่างเป็นมนุษย์หมาป่ากันหมด ไปเสาะหาเที่ยวตามสมุยตามเกาะเต่า ที่มาแล้วอยู่บนฝั่งมีน้อยมากๆ เลยล่ะครับ
น่าเสียดายในเมืองสุราษฏร์ธานีไม่เหลือย่านการค้าโบราณหรือชุมชนบ้านเก่าท้องถิ่น นี่ผมเดินหาถ่ายภาพบ้านเก่าเท่าที่จะหาได้ แถบละแวกตลาดศาลเจ้าพอจะมีบ้านเก่าอยู่บ้าง แต่ผมไปเดินตอนกลางคืนซึ่งปรากฏว่ากลายเป็นตลาดอาหารและแผงค้าขายของเล็กของน้อย ซึ่งคนเดินกันเยอะมาก แถมดารานักแสดงไปโชว์ตัวฉลองงานผ้าป่างานกฐินวัดแถวนั้น คนจึงไปขอถ่ายรูปกับดารานักแสดงจนเดินแทบไม่ได้
ขากลับไปแวะเซ็นทรัล ท่ากูบอีกที มีคนพาไปดูกรงแรคคูนด้วย ก็มีแรคคูนอยู่ข้างห้างเซ็นทรัลสี่ห้าตัวมั้งครับ ดูท่ามันคงจะเบื่อว่าอยู่แต่ในกรงแคบ ผมไปยืนถ่ายภาพ เจ้าแรคคูนจึงรีบมองกล้องจนได้ภาพแรคคูนหงายท้องอย่างที่เห็น ดูไปดูมาก็เป็นสัตว์น่ารักดีเหมือนกัน ยิ่งนึกถึงการ์ตูนญี่ปุ่นที่แรคคูนแปลงร่างหลอกคนก็ยิ่งขำ
กลับมานอนที่โรงแรม ชั้นล่างมีนวดสปาชั่วโมงละสองร้อยห้าสิบ ผมสองจิตสองใจว่าจะใช้บริการดีหรือเปล่า จังหวะจะเดินเข้าลิฟต์ หมอนวดเดินมาขนาบถามว่าสนใจนวดเหรอคะ ขึ้นไปนวดบนห้องได้นะ ผมประเมินอายุหมอนวดเห็นว่าอีกห้าปีคงเกษียณอายุราชการ จึงรีบส่ายหน้า ข้างเธอยังรีบบอกอีกว่า สาวๆ ก็มีนะ ผมถือคติว่าปฏิเสธแล้วต้องปฏิเสธเลย ห้ามคิดลังเลใจ ขึ้นมาบนห้องยังสงสัยไม่หาย หมอนวดที่ว่าสาวนั้นจะสาวสักแค่ไหน
ค้างคาใจจนต้องกดลิฟต์ลงมาชั้นล่าง พบว่านวดสปาปิดไฟมืดไปแล้ว
ถือโอกาสนั่งคุยกับพนักงานโรงแรมรอบกลางคืน เขาแนะนำสถานที่เที่ยวกลางคืนในจังหวัดสุราษฎร์ให้ แถมโรงแรมสามารถเรียกรถมารับได้ด้วย แต่ผมไม่คิดจะออกไปไหนคนเดียวตอนกลางคืน เพราะคนหน้าตาดีอย่างผมนี้ ขืนออกไปไหนตอนกลางดึก นับว่าเป็นอันตรายทั้งต่อตนเองและคนอื่นมากๆ
เช้าของอีกวัน ตั้งใจว่าเสร็จธุระแล้วจะเดินทางไปล่องเรือแถวคลองร้อยสาย โดยจ่ายค่าบริการเรือลำละสามร้อย ใช้เวลาท่องเที่ยวประมาณหนึ่งชั่วโมง จึงเชิญชวนคนอื่นไปเที่ยวด้วยกัน ตั้งใจจะเที่ยวคลองร้อยสายในช่วงบ่ายแบบไม่เห็นหิ่งห้อย แล้วจะนั่งเครื่องกลับประเทศ กทม.
เที่ยวสวนโมกข์ วัดธารน้ำไหล ไหว้พระพุทธทาส | สุราษฎร์ธานี
สุราษฎร์ธานี : “เมืองร้อยเกาะ เงาะอร่อย หอยใหญ่ ไข่แดง แหล่งธรรมะ”
ไปสุราษฎร์คราวนี้ไม่ได้ไปหาดูหอยใหญ่เลยครับ (ก็หอยนางรมไง) แต่พอจะได้ไปซื้อไข่แดงๆ (ก็ไข่เค็มไชยานี่แหละ)
แล้วก็ได้แวะสวนโมกข์ ไปไหว้พระบรมธาตุไชยา เที่ยวพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติไชยาด้วยครับ
ออกเดินทางด้วยนกแอร์ครับ ตอนน้องสาวๆ ที่จองตั๋วจองโรงแรมให้โทรมาถามว่าผมจะเดินทางด้วยสายการบินไหน เพราะเดินทางไปสุราษฎร์ธานีมีทั้งนกแอร์และแอร์เอเชีย ผมจึงรีบบอกให้ว่า “เฮ้ย เอ็งไม่ต้องสนเลยว่าพี่จะเดินทางไปถึงกี่โมง เครื่องจะออกเวลาไหน จะถึงเวลาไหน เอ็งไม่ต้องสน เอ็งบุ๊คนกแอร์ไปเลยเพราะพี่บินแต่นกแอร์เท่านั้น พี่ชอบสีเหลือง ชอบโลโก้นกแอร์เป็นรูปนกกำลังอ้าปากแดงๆ พี่ชอบ และโลโก้มีรูจมูกด้วย พี่ชอบ เพราะว่าโลโก้แบบนี้หาดูยาก” ได้ผลครับ รีบบุ๊คนกแอร์ให้ผมเลย
สรุปว่าบินนกแอร์ทั้งไปทั้งกลับครับ ฮา
ว่าไปแล้ว สายการบินวานิลลาแอร์ของญี่ปุ่นที่รีแบรนดิ้งจากแอร์เอเชีย เจแปน ก็น่านั่งเหมือนกันนะครับ ถ้ามีโอกาสไปญี่ปุ่น ผมต้องหาโอกาสนั่งวานิลลาแอร์ แน่ๆ เพราะชอบกินไอศกรีมวานิลลานั่นเอง
ภาพถ่ายทางอากาศที่แอบแชะระหว่างบิน บินสายใต้นี้สวยกว่าบินไปภาคอื่นนะครับ บินเหนือ บินอีสานแทบไม่อยากจะถ่ายภาพพื้นดินจากอากาศเลย แต่ภาคใต้นี่หลายคนอดใจไม่ไหวแน่
ถึงแล้วครับ พี่ซุปยืนคอยท่าอยู่แล้วที่ Bun Hotel ไม่ทราบราคาเลยเพราะเขาจองให้หมด ก็เลยไม่ถามล่ะครับ โต๊ะ Pool หยอดเหรียญเล่นได้ มีห้องโอเกะให้เช่านั่งร้องเพลง มีนวดแผนโบราณบริการ เป็นธรรมดาครับ ไปไหนไม่ค่อยจะชอบหลับชอบนอน ดึกๆ กรึ่มพอได้ที่ลงมานั่งแช่อยู่ล็อบบี้ คอยสังเกตการณ์ว่ามีสาวๆ ผ่านมาไหม ฮา
สภาพภายในภายนอกของที่พัก, พอใช้ได้ครับ แต่อย่างที่บอกว่าไม่รู้ราคาเลย อยู่ใกล้เซ็นทรัล ท่ากูบ และอยู่ไม่ไกลจากโลตัสใหญ่ ตกกลางคืนก็พอได้อาศัยโลตัสครับ คือเดินไปแบกน้ำเก็กฮวยโลตัสมาดื่ม เพราะเขาใส่ตู้เย็นให้น้อยไปหน่อย ใส่อ่อยไว้แค่สองกระป๋องตามประสาโรงแรม (โถ จะเอามาเซ่นพุ่มพวงรึเปล่าคุณ แค่สองป๋องเนี่ยนะ น่าจะใส่ไว้ห้าหกขวด มันพอกินที่ไหนกัน) งั้นเดินไปหาอะไรกินในโลตัสล่ะกัน เดินข้ามแยกท่ากูบไปหน่อย ไหนๆ ไปแล้วซื้อกับแกล้มมาพร้อมด้วย
ให้ดูบรรยากาศหน้าโรงภาพยนตร์เอสเอฟซีเนเพล็กซ์ที่เซ็นทรัล สุราษฎร์ สักหน่อย (ที่จริงเขาเรียก เซ็นทรัล ท่ากูบ กันทั้งนั้น ไม่มีใครเขาเรียกเซ็นทรัล สุราษฎร์ธานี หรอกครับ ฮา) มีโอกาสได้ไปเดินเล่นดูว่าห้างต่างจังหวัดมีอันใดบ้าง หรูหราโอ่โถงพอสมควรสำหรับโรงภาพยนตร์เอสเอฟที่สุราษฏร์ธานี
สร็จงานเสร็จธุระ, ผมอาศัยนั่งรถซาป๊อไปเที่ยวคนเดียว (เพราะคนอื่นยังทำงานกันอยู่) มีคิวรถซาป๊อตรงข้างเซ็นทรัลนะครับ (ก็รถซูบารุเล็กนั่นแหละ บางคนเขาเรียกรถสามล้อทั้งที่มันมีตั้งสี่ล้อแน่ะ) นั่งไปไหนดีล่ะครับ ไม่เคยได้ซอกแซก เลยนั่งตรงดิ่งไปตลาดเกษตรก่อน ผมก็เคยมาสุราษฎร์แค่หนเดียวเท่านั้นเมื่อนานมาแล้ว แค่ผ่านทางไปเกาะสมุย พอมาถึงจังหวัดก็ต่อรถไปท่าเรือดอนสัก ไม่เคยได้ซอกแซกในตัวเมืองมาก่อน คราวนี้จึงถือโอกาส ไม่ได้หาข้อมูลอะไรมาหรอกครับ เดินดุ่มมาเจอะศาลหลักเมือง ไม่คิดว่าศาลหลักเมืองจะใหญ่โตโอ่อ่าถึงเพียงนี้
ใหญ่กว่าศาลหลักเมืองกรุงเทพมหานครซะอีกครับ !
ศาลหลักเมืองตั้งอยู่ใกล้แม่น้ำตาปี นี่ก็ถือเป็นไฮไลท์ของหัวเมืองปักษ์ใต้แห่งนี้อีกอย่าง คือมีแม่น้ำตาปีผ่ากลางตัวเมืองยาวเหยียด กลายเป็นฝั่งทางเดินริมแม่น้ำยามเย็น แต่เส้นทางค่อนข้างทรุดโทรม ติดถนนรถยนต์วิ่งตลอด ถ้าเดินกลางวันคงร้อนพิลึก ต้นไม้ก็ไม่ค่อยมี ถ้าปรับภูมิทัศน์สักหน่อยคงน่าเดินเล่นไม่น้อย
เขาว่าแถวนี้มีถนนคนเดินด้วยนะครับ
ว่าแล้วก็เดินเล่นเลียบแม่น้ำตาปี แน่ล่ะครับ บริเวณริมฝั่งน้ำคงเป็นย่านการค้าตั้งแต่สมัยใช้เรือขนส่งสินค้านานมาแล้ว เดินเลียบแม่น้ำประมาณว่าเหนื่อยล่ะครับ ถ้าข้ามฟากก็เป็นเกาะลำพูหรือเรียกว่าในบาง (ผมก็ทานข้าวแถวลำพูนี่แหละครับ แต่ผมไม่รีวิวเรื่องอาหาร เดี๋ยวไปทานตามอย่างผม อิอิ)
แม่น้ำตาปีมีท่าเรือไปเกาะเต่าเกาะพะงัน ผมเกือบกระโดดขึ้นเรือซะแล้ว แต่นึกถึงเหตุการณ์ฆ่าข่มขืนแหม่มสาวนักท่องเที่ยวกับเพื่อนชาวต่างชาติของหล่อนเข้าพอดี
เลยไม่กล้าไปเพราะกลัวมาเฟียเกาะเต่า
เดินไปเดินมา ผมก็นึกแปลกใจว่า เอ๊ะ ทำไมสุราษฏร์ธานีมีแหล่งท่องเที่ยวทางทะเลตั้งเยอะ โรงแรมในอำเภอเมืองก็เยอะ แถมเป็นโรงแรมใหญ่ๆ ซะด้วย แต่ไหงทำไมฝั่งสุราษฎร์ไม่ค่อยมีนักท่องเที่ยวจะเดิน พอถามเขาก็บอกให้ว่าฝรั่งต่างชาติมาถึงก็ไปเกาะพะงัน ไปดูพระจันทร์เต็มดวงแล้วกลายร่างเป็นมนุษย์หมาป่ากันหมด ไปเสาะหาเที่ยวตามสมุยตามเกาะเต่า ที่มาแล้วอยู่บนฝั่งมีน้อยมากๆ เลยล่ะครับ
น่าเสียดายในเมืองสุราษฏร์ธานีไม่เหลือย่านการค้าโบราณหรือชุมชนบ้านเก่าท้องถิ่น นี่ผมเดินหาถ่ายภาพบ้านเก่าเท่าที่จะหาได้ แถบละแวกตลาดศาลเจ้าพอจะมีบ้านเก่าอยู่บ้าง แต่ผมไปเดินตอนกลางคืนซึ่งปรากฏว่ากลายเป็นตลาดอาหารและแผงค้าขายของเล็กของน้อย ซึ่งคนเดินกันเยอะมาก แถมดารานักแสดงไปโชว์ตัวฉลองงานผ้าป่างานกฐินวัดแถวนั้น คนจึงไปขอถ่ายรูปกับดารานักแสดงจนเดินแทบไม่ได้
ขากลับไปแวะเซ็นทรัล ท่ากูบอีกที มีคนพาไปดูกรงแรคคูนด้วย ก็มีแรคคูนอยู่ข้างห้างเซ็นทรัลสี่ห้าตัวมั้งครับ ดูท่ามันคงจะเบื่อว่าอยู่แต่ในกรงแคบ ผมไปยืนถ่ายภาพ เจ้าแรคคูนจึงรีบมองกล้องจนได้ภาพแรคคูนหงายท้องอย่างที่เห็น ดูไปดูมาก็เป็นสัตว์น่ารักดีเหมือนกัน ยิ่งนึกถึงการ์ตูนญี่ปุ่นที่แรคคูนแปลงร่างหลอกคนก็ยิ่งขำ
กลับมานอนที่โรงแรม ชั้นล่างมีนวดสปาชั่วโมงละสองร้อยห้าสิบ ผมสองจิตสองใจว่าจะใช้บริการดีหรือเปล่า จังหวะจะเดินเข้าลิฟต์ หมอนวดเดินมาขนาบถามว่าสนใจนวดเหรอคะ ขึ้นไปนวดบนห้องได้นะ ผมประเมินอายุหมอนวดเห็นว่าอีกห้าปีคงเกษียณอายุราชการ จึงรีบส่ายหน้า ข้างเธอยังรีบบอกอีกว่า สาวๆ ก็มีนะ ผมถือคติว่าปฏิเสธแล้วต้องปฏิเสธเลย ห้ามคิดลังเลใจ ขึ้นมาบนห้องยังสงสัยไม่หาย หมอนวดที่ว่าสาวนั้นจะสาวสักแค่ไหน
ค้างคาใจจนต้องกดลิฟต์ลงมาชั้นล่าง พบว่านวดสปาปิดไฟมืดไปแล้ว
ถือโอกาสนั่งคุยกับพนักงานโรงแรมรอบกลางคืน เขาแนะนำสถานที่เที่ยวกลางคืนในจังหวัดสุราษฎร์ให้ แถมโรงแรมสามารถเรียกรถมารับได้ด้วย แต่ผมไม่คิดจะออกไปไหนคนเดียวตอนกลางคืน เพราะคนหน้าตาดีอย่างผมนี้ ขืนออกไปไหนตอนกลางดึก นับว่าเป็นอันตรายทั้งต่อตนเองและคนอื่นมากๆ
เช้าของอีกวัน ตั้งใจว่าเสร็จธุระแล้วจะเดินทางไปล่องเรือแถวคลองร้อยสาย โดยจ่ายค่าบริการเรือลำละสามร้อย ใช้เวลาท่องเที่ยวประมาณหนึ่งชั่วโมง จึงเชิญชวนคนอื่นไปเที่ยวด้วยกัน ตั้งใจจะเที่ยวคลองร้อยสายในช่วงบ่ายแบบไม่เห็นหิ่งห้อย แล้วจะนั่งเครื่องกลับประเทศ กทม.