ขอยอมรับว่าสถานที่กับองค์ประกอบมีเปลี่ยนไปบ้างเพราะอายครับ ID สมัครใหม่ด้วย
ผมมีรุ่นน้องที่ทำงานคนนึงอายุห่างกันแค่ปีเดียวเราทำงานคนละแผนกกันแจ่เราเคยเรียนที่เดียวกันผมรักเขาเหมือนน้องจริงๆ เรื่องเกิดขึ้นกับผมเมื่อ 3 วันก่อนน้องเขาเลี้ยงแมวและแมวดันป่วยหนักจำเป็นต้องดูแลใกล้ชิด และที่พักผมใกล้ๆกับโรงพยาบาลสัตว์ บวกกับน้องเขาไม่มีรถ เขาจึงมาขออยู่กับผม ผมเป็นคนไม่ชอบแมวมากๆ แต่ในเมื่อน้องขอร้องก็ต้องช่วยหละ ผมพาเขาไปโรงพยาบาล 3 รอบเพราะอาการแมวขึ้นๆลงๆ หมอบอกว่าแมวอาการหนักอยู่ ระหว่างที่กลับย้องเขาร้องไห้...แค่นั้นหละใจผมสั่นๆเลย ผมก็ปลอบ น้องก็อิงมาทางผม พอถึงบ้านน้องก็บอกว่าขอนอนด้วยเพราะใกล้โรงพยาบาล หลังจากนั้นกิจวัตรผมก็เปลี่ยนไป ต้องนอนดึกขึ้นเพื่อคอยดูแมว ต้องตื่นเร็วขึ้น ชีวิตวุ่นวายขึ้นเพราะต้องเปลี่ยนเวรดูแลแมว ต้องแวะซื้อข้าวเยอะขึ้นเพราะน้องกินด้วย มันลำบากนะแต่กลับรู้สึกมีความสุข ที่เป็นที่พึ่งให้เขา ได้ป้อนยาด้วยกันเหมือนทำอะไรสักอย่างร่วนกันมันรู้สึกดี แต่พอถึงวันที่ 3 แมวก็กลับมาดีขึ้นเว้นช่วงดูแลได้ น้องเขาก็กลับไปคอนโดเขา แต่ผมรู้สึกแปลกๆ แค่สามวันเหมือนห้องมันว่าไปทั้งๆที่หลายปีผมอยู่คนเดียว ผมเบื่อ เศร้า หงุดหงิด สติหลุด ไปหลายครั้งในช่วงนี้ มันแปรปรวนเหลือเกิน บางครั้งส่งผมกับที่ทำงานด้วย ผมเคยหวั่นไหวกับ ผู้ชาย และ ผู้หญิง หลายคนผมรู้ดีว่าเป็นเพราะเด็กจนโตผมไม่เคยมีแฟนสักคนเพราะลักษณะหน้าผมเป็นคนที่ไม่ค่อยเป็นที่นิยมสำหรับทำแฟนแต่ผมรู้ว่ามันต้องมีหละ แต่ครั้งนี้ในรู้สึกหนักกว่าทุกครั้ง เห็นน้องกับแฟนและแมวอยู่ด้วยกัน ผมยิ่งอารมย์แปรปรวน ผมคิดว่าคงเพราะผม อิจฉา เขา ผมควรทำไงไม้ให้รู้สึกแบบนี้อีก หรือผมแค่ เพ้อเจ้อ เกินไป แต่อย่างน้อยๆขอระบายหน่อยนะครับ
ขอคำแนะนำ + ระบาย คนโสดหวั่นไหวพาอารมณ์แปรปรวน
ผมมีรุ่นน้องที่ทำงานคนนึงอายุห่างกันแค่ปีเดียวเราทำงานคนละแผนกกันแจ่เราเคยเรียนที่เดียวกันผมรักเขาเหมือนน้องจริงๆ เรื่องเกิดขึ้นกับผมเมื่อ 3 วันก่อนน้องเขาเลี้ยงแมวและแมวดันป่วยหนักจำเป็นต้องดูแลใกล้ชิด และที่พักผมใกล้ๆกับโรงพยาบาลสัตว์ บวกกับน้องเขาไม่มีรถ เขาจึงมาขออยู่กับผม ผมเป็นคนไม่ชอบแมวมากๆ แต่ในเมื่อน้องขอร้องก็ต้องช่วยหละ ผมพาเขาไปโรงพยาบาล 3 รอบเพราะอาการแมวขึ้นๆลงๆ หมอบอกว่าแมวอาการหนักอยู่ ระหว่างที่กลับย้องเขาร้องไห้...แค่นั้นหละใจผมสั่นๆเลย ผมก็ปลอบ น้องก็อิงมาทางผม พอถึงบ้านน้องก็บอกว่าขอนอนด้วยเพราะใกล้โรงพยาบาล หลังจากนั้นกิจวัตรผมก็เปลี่ยนไป ต้องนอนดึกขึ้นเพื่อคอยดูแมว ต้องตื่นเร็วขึ้น ชีวิตวุ่นวายขึ้นเพราะต้องเปลี่ยนเวรดูแลแมว ต้องแวะซื้อข้าวเยอะขึ้นเพราะน้องกินด้วย มันลำบากนะแต่กลับรู้สึกมีความสุข ที่เป็นที่พึ่งให้เขา ได้ป้อนยาด้วยกันเหมือนทำอะไรสักอย่างร่วนกันมันรู้สึกดี แต่พอถึงวันที่ 3 แมวก็กลับมาดีขึ้นเว้นช่วงดูแลได้ น้องเขาก็กลับไปคอนโดเขา แต่ผมรู้สึกแปลกๆ แค่สามวันเหมือนห้องมันว่าไปทั้งๆที่หลายปีผมอยู่คนเดียว ผมเบื่อ เศร้า หงุดหงิด สติหลุด ไปหลายครั้งในช่วงนี้ มันแปรปรวนเหลือเกิน บางครั้งส่งผมกับที่ทำงานด้วย ผมเคยหวั่นไหวกับ ผู้ชาย และ ผู้หญิง หลายคนผมรู้ดีว่าเป็นเพราะเด็กจนโตผมไม่เคยมีแฟนสักคนเพราะลักษณะหน้าผมเป็นคนที่ไม่ค่อยเป็นที่นิยมสำหรับทำแฟนแต่ผมรู้ว่ามันต้องมีหละ แต่ครั้งนี้ในรู้สึกหนักกว่าทุกครั้ง เห็นน้องกับแฟนและแมวอยู่ด้วยกัน ผมยิ่งอารมย์แปรปรวน ผมคิดว่าคงเพราะผม อิจฉา เขา ผมควรทำไงไม้ให้รู้สึกแบบนี้อีก หรือผมแค่ เพ้อเจ้อ เกินไป แต่อย่างน้อยๆขอระบายหน่อยนะครับ