สวัสดีค่ะ  เราสมัครพัมทิปมาเพื่อต้องการบอกเล่าปัญหาที่เรากำลังเจออยู่ตอนนี้และต้องการคำปรึกษาจากหลายๆคนค่ะ ตอนนี้เราอายุ 18 กำลังจะ 19 ปีแล้ว
ครอบครัวเรามีกันสี่คนค่ะ มีพ่อ แม่ เรา เเละก็พี่ชาย  เมื่อก่อนครอบครัวเราเป็นครอบครัวที่อบอุ่นค่ะ  ไม่ค่อยมีปัญหากันในครอบครัวจนถึงเมื่อประมานสามปีก่อน คือเรื่องมันเริ่มมาจากเมื่อสามปีก่อน เพราะปัญหาทางเศรษฐกิจพ่อเราก็เลยตกงานค่ะ แต่โชคดีที่หลังจากนั้นไม่กี่เดือนแม่เราหางานทำได้ในบริษัทเเห่งหนึ่ง เลยกลายเป็นว่าพ่อเราต้องมาคอยทำงานบ้านและก็รับส่งเรากับพี่ เเละเเม่เราไปทำงานแทนค่ะ กลายเป็นว่ามีรายได้แค่ช่องทางเดียวจากแม่เรา ครอบครัวเราก็พยายามประหยัดกันค่ะ พอมีพอใช้ เรากับพี่ก็เรียนในระดับที่โอเค เรื่องเหมือนจะไม่มีปัญหา  

ปัญหาเริ่มเกิดอีกรอบก็ตอนตาเราเริ่มไม่สบายค่ะ คือเป็นมะเร็ง เกริ่นก่อนว่าบ้านทางฝ่ายเเม่จะมี ตา ยาย พี่สาวแม่(ป้า) น้าชาย น้าสาว แล้วก็แฟนของน้าชายกับลูกอีกสองคนอายุพอๆกับเรา คือกิจการทางฝ่ายแม่ก็เป็นกิจการก่อสร้างค่ะ ละสถานที่ทำงานดันอยู่ใกล้ๆบ้านเรา พอตาเริ่มป่วยก็รักษากันมาเป็นระยะๆจนอาการทรงๆแต่ไม่แข็งแรงเหมือนเก่า พูดง่ายๆก็คือยังช่วยเหลือตัวเองได้ แต่ต้องมีคนคอยดูอยู่ห่างๆ คนที่มาทำงานกิจการตรงนี้กับตามีน้าชายกับป้าค่ะ พอตาเริ่มป่วยและตาก็เป็นคนดื้อ คือพอจะให้พักอยู่บ้านก็ไม่ยอม จ้างคนมาดูแลก็ไม่ยอม กลับบ้านเร็วกว่าเก่าก็ไม่ยอม ทีนี้น้าชายกับป้าต้องคอยดูแลสลับกับกิจการก่อสร้าง ไปๆมาๆกลายเป็นว่าป้าเราเลยป่วยตามค่ะ คืออยู่ดีๆก็เริ่มไม่มีเเรงเดิน ตัวเหลือง ถึงตรงนี้ น้าชายเราก็ชอบมาขอให้พ่อเราไปดูแลตาค่ะ แรกๆก็ช่วงเย็นๆของทุกวัน ทีนี้พอดีบ้านที่พ่อเราต้องดูแลทำความสะอาดมีสองหลัง (หลังที่อยู่ กับหลังที่เคยอยู่) ก็หนักพออยู่เเล้ว พอโดนดึงเวลาตรงนี้พ่อเราก็เลยทำงานหนักมากขึ้น ทั้งงานบ้าน รับส่งเราเเละพี่เเละเเม่ และดูแลตาช่วงเย็น จนพ่อเราเริ่มปวดขา(ตอนนี้ก็ยังปวดอยู่ เป็นๆหายๆ) บ้านทางฝ่ายแม่ก็มีส่งแฟนน้าชายมาดูแลตาบ้าง ลูกเค้ามาดูบ้าง หรือไม่ก็เป็นป้าตอนที่เริ่มดีขึ้น  เเต่พูดง่ายๆก็คือเวลาผ่านไปเริ่มโยนมาที่พ่อเรา นานๆไปเป็นทุกวันอังคาร มีบางวันให้ช่วยดูแลตาหนึ่งชั่วโมงบ้าง สองสามชั่วโมงบ้าง คือพ่อเราก็ยิ่งหนักค่ะ กลายเป็นว่าพ่อเราก็ปวดขาเรื้อรัง บวกกับพอพ่อเราตกงานก็เริ่มเครียดค่ะ คือกลุ้มใจที่ตัวเองเป็นผู้ชายแต่ต้องให้แม่ซึ่งเป็นผู้หญิงมาทำงานเลี้ยงครอบครัว และพ่อเราก็เริ่มคิดอะค่ะว่าญาติทางฝ่ายแม่ไม่เห็นใจพ่อเราคงเป็นเพราะพ่อเราตกงาน ( ทั้งๆที่น้าสาวบอกจะลาออกมาดูแลตา แล้วป้าก็ดันไม่ให้ออกแต่ดันมาเรียกพ่อเราไปดูแทน) พ่อเราเริ่มบ่นมากขึ้นอะค่ะให้เรากับแม่เราฟังแทบทุกวัน จนพักหลังๆที่หนักสุดคือโกรธญาติทางฝ่ายแม่( เอะอะก็เรียกไปดูแลตาถี่ขึ้นเรื่อยๆ มีว่ายวานงานอื่นด้วย)ก็มาลงที่เเม่ค่ะ พ่อเราบ่นว่าญาติฝ่ายแม่ป่วยก็เข้ารพ.ได้เพราะมีเงิน(ตาเราค่อนข้างมีฐานะ)แต่พ่อเราเจ็บขาไม่มีเงินไปรักษาให้ทำไง เห็นใจแต่พี่น้องตัวเองแต่ไม่เห็นใจเค้า ใช้งานแบบไม่ให้เกียรติเพราะเห็นว่าเค้าตกงาน คือทะเลาะกันหนักมาก แม่เราต้องยอมตลอดทั้งๆที่แม่เราไม่ได้ผิดอะไร พูดเรื่องหย่าหลายรอบมาก  กลายเป็นว่าครอบครัวเราตอนนี้แย่มากค่ะ คือเราสงสารแม่เรา ทำงานทุกวันก็เหนื่อยแล้วยังต้องมารองรับอารมพ่อเราทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไร สงสารพ่อเราค่ะคือพ่อเราเป็นคนดีไปรับไปส่งแม่เราไม่เคยกินเหล้าสูบบุหรี่ แต่จะเจ้าอารมไปหน่อย  ตอนนี้สุขภาพจิตเราก็เริ่มแย่แล้ว เราเครียดมากมากค่ะต้องมานั่งฟังเค้าบ่นแทบทุกวัน บางทีก็มาลงอารมที่เรา  เราเคยมีความคิดที่จะพูดปลอบพ่อเราค่ะแต่พูดอะไรไปโดนเถียงกลับมาทุกทีแถมโดนว่าด้วยบางที เลยเหนื่อยจะเถียงเเล้วค่ะ นั่งฟังไปด้วยความเครียด

เราต้องการคำแนะนำค่ะ มีวิธีไหนที่เราพอจะทำได้เพื่อบรรเทาปัญหา หรือ บรรเทาความเครียด หรือไม่ก็ในฐานะที่เราเป็นลูกเราพอทำอะไรได้บ้าง เรายังไม่พร้อมให้เค้าแยกทางกันค่ะ คือปัญหามาจากคนอื่น ไม่ใช่คนในครอบครัวแท้ๆ