คือทางบ้านผม คือ ไม่ชอบแฟนผม ชอบดูถูกเธอทุกอย่างทุกเรื่อง เช่นเธอไม่สวย เธอจน เธอไม่เหมาะกับผม แต่ที่บ้านไม่เคยรู้เลยว่าเธอก็ไม่ได้จนออกไปทางมีด้วยซ้ำแต่เธอเป็นผญ' ลุยๆ บ้านๆ แต่เธอมารยาทดีคือที่บ้านผมดูถูกเธอแต่เธอก็ยังไหว้ยังฝืนยิ้มไม่เคยเถียงอดทนทั้งที่เธอนิสัยไม่ยอมคนมากๆ แต่เธอยอมโดนดูถูกเธอบอกผมเสมอว่า ที่เธอยอมเพราะเธอรักผมไม่อยากให้ผมลำบากใจหรือทะเลาะกับคนที่บ้าน คือคำพูดของคนทางบ้านผมคือพูดตรงไหนดูถูกเธอมากๆทั้งที่เธอดีกับผมทุกอย่าง วันแรกที่คบกันผมไม่มีตังสักบาท ผมอยากดูหนังแต่ไม่มีตังเธอพาผมไปโดยไม่คิดอะไรเลยเลี้ยงผมทุกอย่าง ผ่านอะไรมาด้วยกันมากมาย เธอคอยให้กำลังใจผมทุกเรื่อง ช่วยให้ผมเรียนจบ ช่วยให้งานบวชผมผ่านพ้นไปแม้จะโดนดูถูกตลอดทั้งว่ามาทำไมทางบ้านผมอายที่เธอมาร่วมงาน เวลาตั้งหมดเธอนับเหรียญไปซื้อข้าวให้ผมกิน เอาเหรียญบาทไปเติมน้ำมันรถยนให้ผมไปเหรียญโดยเธอไม่เคยกลัวสายตาดูถูกเลยสักนิด คือผมไม่เข้าใจเหตุผลว่าทำไมบ้านผมถึงไม่ชอบเธอนักหนา เอ่อลืมบอกเธอไม่ใช่คนขี้เหร่นะเข้าขั้นน่ารักเลยมีแต่คนขับรถซิ่งมาจีบ หล่อๆทั้งนั้นรวยๆทั้งนั้นบางคนเป็นถึงเจ้าของสนามบอลแต่เธอไม่เคยสนใจไม่เคยนอกใจผมเลยสักครั้ง ผมควรทำไงครับผมกลัววันนึงเธอจะทนไม่ได้และทิ้งผมไป เพราะอยู่กับผมก้มไม่ได้สบายรับเหมาก่อสร้างรถก็เอาของบ้านเธอมาใช้เธอเคยสบายมากคือไม่ต้องทำอะไรนอกจากอยู่เฉยๆแต่พอมีผมเธอตื่นเช้าไปนั่งทำงานช่วยผมตลอดตากแดดตากลมตากฝนเธอไม่เคยบ่นเลยผมควรทำไงครับ