เราสองคนคบกันเป็นแฟนกันมาก่อนค่ะ อาจ 7-8 ปีเห็นจะได้ ตอนเป็นแฟนกันพฤติกรรมของเขามันก็บ่งบอกอยู่บ้างว่า เค้าไม่ชอบสุงสิงกับใคร และไม่ชอบให้ใครมาจุ้นจ้านด้วย เช่น หากจะไปเที่ยวที่นั่นที่นี้ ต้องไปกันแค่สองคน ห้ามชวนใครไปเพราะอึดอัด ถ้าเจ้าของกระทู้อยากไปเที่ยวหาบ้านญาติพี่น้อง ไปส่งไปรับได้ แต่จะไม่ไปนั่งด้วย เพราะอึดอัดขี้เกียจปั้นหน้า และ อีก ฯลฯ ซึ่งปัญหาเหล่านี้เกิดตอนเป็นแฟนกัน ซึ่งเราก็คิดว่าพอแต่งงานอยู่ด้วยกันไปจริงๆคงปรับกันได้ ไม่น่ามีปัญหา ก่อนแต่งงานเค้าคุยออกตัวก่อนเลยว่า ถ้ามีบ้านแล้วห้ามพาญาติพี่น้องมาทำอาหารกิน หรือรวมตัวกันที่นี่นะ ซึ่ง ณ ตอนนั้นเราก็ได้โต้เถียงกันไปแล้ว ซึ่งเราก็บอกว่าไม่ได้เหมือนกันนั้นคือญาติเรา ผ่านไปล่วงเลยจนเราได้แต่งงานด้วยกันและซื้อบ้านด้วยกัน มันจึงเกิดประเด็นหนักข้อ เราเป็นคนต่างจังหวัดซึ่งโดยปกติทั่วไปแล้วการที่พี่น้องแวะเวียนมาเที่ยวหรือแสดงความยินดีที่บ้านนั้นเป็นเรื่องปกติธรรมมดา แต่สำหรับสามีเราแล้วเค้าบอกมันไม่ใช่เรื่องปกติไม่มีความเกรงใจกันบ้างหรอ บ้านตัวเองไม่มีอยู่กันรึไง สังคมคนในเมืองไม่มีใครเป็นแบบนี้ อืมมมม เราก็บอกเค้าว่าญาติเราไม่ได้กันทุกวันนะ เค้ามาแค่อยากมาดูบ้านและแสดงความยินดีกับเรา . ญาติจะมาค้างก็เป็นปัญหาค่ะ อนุญาติได้แค่พ่อเท่านั้น พี่ป้า น้าอา ไม่มีสิทธิ ซึ่งเราก็อ้างว่านี่ไม่ใช่แค่เค้าคนเดียวที่เป็นแบบนี้ สังคมคนในเมืองส่วนใหญ๋เค้าก็เป็นแบบนี้ เถียงกันเรื่องนี้ไม่จบไม่สิ้นสักที จนเราเคยคุยถึงขั้นจะขายบ้านแล้วเลิกกันไปเลย มีคู่ที่เป็นแบบนี้บ้างมั้ยคะ แชร์หน่อยค่ะ

วัตถุประสงค์ในการสร้างกระทู้เพื่อสอบถามความคิดเห็นคนทั่วไป และน้อมรับทั้งด้านลบและบวกเพื่อนำมาปรับทัศคติของตัวเองค่ะ (สามีบอกให้เราไปลองตั้งคำถามในโชเชียลดูก็ได้ว่าคนส่วนใหญ่เค้าคิดกันยังไง คิดแบบสามีรึเปล่า)