เรื่องมีอยู่ว่า...
เราเป็นผู้หญิงนะคะ ของเเทนตัวเองว่าปังนะคะ ตอนนี้ปังกำลังจะขึ้นปี 2 น้องที่ปังแอบชอบตอนนี้เรียน ม.5 ค่ะ555 ทำไมเด็กจัง จริงๆอายุคืออายุค่ะ วัดไม่ได้ว่าความคิดความอ่านของใครจะมีมากเท่าไหร่ ซึ่งน้องคนนี้เขาเก่งเกินตัว จนทำให้รู้สึกว่า น้องไม่เด็ก น้องเป็นเด็กโลกส่วนตัวสูงนะคะ จะติดตลกกับคนที่อยู่ด้วยแล้วรู้สึกสนิทอะไรแบบนี้มากกว่า ว่าง่ายๆน้องเขาเป็นคน 2 บุคคลิก เย็นชามากๆ/ตลกมากๆ (อันนี้ถ้าไม่เพื่อนคงอดเห็น) จริงๆรู้สึกดีกับน้องตั้งแต่เรียนมัธยมแล้ว ตอนนั้นปัง ม.5 น้องเพิ่ง ม.2 แต่อายุเราห่างกันเเค่ 2ปีนะคะ ปังเข้าก่อนเกณฑ์ค่ะ จริงๆแล้วน้องคนนี้เป็นน้องของเพื่อนสนิทปังด้วย แล้วบ้านปังกับเพื่อนคนนี้ก็อยู่ใกล้กันเวลามีงานรึอะไรปังก็ไปหาเพื่อนคนนี้ตลอด แต่ก็ไม่ได้คุยอะไรกับน้องเขามากนะ เเทบไม่ทักอะไรเลยทั้งปังทั้งน้อง น้องเป็นคนที่เก่งมาก เก่งคณิตวิทย์ เก่งงานศิลป์ ส่งโครงงานประกวดกี่ครั้งฟาดรางวัลชนะเลิศตลอด มีความคิดความอ่านแบบผู้ใหญ่ เป็นคนนิ่งๆถ้ามองจากภายนอก แต่เพื่อนของเขาที่สนิทก็บอกตลกทั้งนั้น ก็อาจใช่ค่ะ คนที่สนิทเท่านั้นที่เห็น555 นิสัยแตกต่างจากผู้ชายในห้อง เรียนในระดับแถวหน้า เพื่อนทุกคนเข้าหา ไม่มีหนังสือก็เรียนก็สอบได้คะแนนดีกว่าคนที่มี อันนี้พี่สาวเขาบอกมา55 ส่วนหน้าตาก็ยิ่งโตยิ่งดูดีค่ะ ปังกับเพื่อนเราก็ส่งงานประกวดหลายงานค่ะ ทำหลายอย่างก็มีเหตุให้ปังต้องไปบ้านเพื่อนบ่อยอย่างที่บอก ไปก็เจอค่ะแค่เจอไม่ได้ทักไม่ได้คุยส่วนใหญ่ก็ต่างคนต่างอยู๋ไม่ได้มานั่งสุงสิงอะไร เข้าใจอารมณ์คนเก่งใช่มั้ยค่ะ 55 ถ้าเจอก็คือเจอค่ะเดินผ่านก็มีเบี่ยงตัวให้เดินบ้างเเต่ก็ไม่ได้พูดอะไรหน้าก็ไม่ค่อยกล้ามองค่ะ หมายถึงปังอ่าค่ะ 555 แต่พอไปบ่อยๆก็มีบ้างที่เวลาเขามาถามพี่เขา กินไรมั้ยเดี๋ยวทำให้ ก็มีตอนที่ทำข้าวต้ม โอ้ยเรื่องทำอาหารอีกเรื่องเลยค่ะ เก่งนะคะอร่อยทำเป็นที่สุดในบ้านเขาเลย ก็มีที่ทำมาให้เรากิน ก็เล่นๆขำๆตามประสาพี่น้อง คือตอนนั้นปังไม่กล้าเลาน ปังชอบเขาอยู่ตัวตนปังเลยหาย เพื่อนก็อยู่ไม่รู้จะพูดอะไร เขาก็คุยกับพี่เขามากกว่า คุยๆ คุยเสร็จเขาก็ไปในมุมในส่วนของเขาต่อ แล้วก็มีตอนนั้นที่ต้องไปนั่งทำงานบ้านเพื่อนเหมือนเดิมคือมันก็อยากทำคนเดียวไม่ได้ ก็อยู่ในห้องคอมที่บ้านเพื่อน นั่งไปสักพักน้องเขาเดินมาถามพี่เขาว่ากินโอแวัลตินมั้ย เพื่อนเราบอกไปไม่กิน แต่เขาก็ไม่ได้ถามเรานะคะ เขาก็เดินไปเลย แป๊ปเราก็เดินไปเข้าห้องน้า กลับมาก็เห็นแก้วโอวัลติน วางไว้ให้เรา เพื่อนบอกน้องชงมาให้ ไอ่ปังก็กินค่ะ ฟินไปเลยค่ะ 555กินเสร็จเราก็เดินไปล้างหลังบ้านที่ที่เขาอยู่ล่ะค่ะ ดูทีวีอยู่เดินไปว่าจะขอบคุณแต่เขาเหมือนไม่เห็นปังก็รีบเลยค่ะ รีบล้างแล้วเดินออกมาเลย ซึ่งมันก็ดีนะคะดีมากในตอนนั้น พออีกไม่กี่วันมั่งนะคะ ก็ไปบ้านเพื่อนอีกล่ะค่ะ(คือที่ไปมีความจำเป็นค่ะ ม.5 ม.6 เป็นช่วงงานรุมค่ะ ทั้งส่งประกวดทั้งที่โรงเรียน) เพื่อนก็เดินเอากล้วยไม้มาให้ต้นนึง แล้วก็บอกว่าน้องให้เอามาให้ ให้เอาไปปลูกเอง คือประเด็นน้องเขาอยู่ชมรมกล้วยไม้เลยมีพันธ์ุไม้มาทดลองปลูดซึ่งเยอะมาก เขาเลยให้เรามา เราปลูกค่ะเเต่ตาย55 กล้วยไม้ปลูกง่ายมากแต่ปลูกตาย55 ตอนนั้นก็ดีนะคะสำหรับคนที่แอบชอบมันเหมือนมีความหวัง ตอนเเรกเพื่อนไม่รู้เพราะไม่กล้าบอก จนวันนึงปังก็ตัดสินใจบอกเพื่อนไปว่าคิดยังไงกับน้องเขา เพื่อนก็ไม่ได้อะไร เเต่ก็ไม่ได้สนับสนุนเท่าไหร่เพราะเขาว่าน้องอารมณ์แปรปวน คิดว่าไม่ค่อยเข้ากัน เเต่ก็ไม่ขัดไม่ห้ามบ้างก็คอยช่วยด้วยซ้ำ เพราะเป็นคนที่เราชอบให้เราตัดสินใจเอาเอง หวังนะคะ และยิ่งหวังมาไปอีกก็ตอนที่จะถึงวันเกิด ปกติไม่อะไรกับวันเกิดนะคะ เเต่ครั้งนี้เพื่อนอยากให้ของขวัญเพื่อนโทรมาในวันที่ 9 บอกว่าให้ของขวัญเราแล้วนะ คือบอกน้องให้เเล้วว่าเราชอบ เหวยยยย น้องก็พยักหน้าแล้วก็ยิ้มเฉยๆๆ 555 ก็ดีค่ะ ณ ตอนนั้น พอเย็นวันที่ 10 วันเกิดปังพอดี กลับมารบ้านเพื่อโทรมา บอกเราว่าเขาถามน้องเขาให้เเล้วว่าให้ของจวัญวันเกิดเรารึยัง น้องเขาก็ตอบมาว่าให้แล้ว เหวยยยยยยย กูยังไม่ได้อะไรเลยยยยยนะ เพื่อนเราเลยถามไปให้อะไร น้องเขาตอบ ให้แล้วให้ใจไง วาววววว ลอยไปเลยยย555 เหมือนจะดีใช่มั้ยค่ะ เเต่ป่าวเลย พอเจอเราเขาก็เฉยสนิทแบบก้อนหินที่วางบทพื้นเลยย ทุกอย่างเหมือนโกหกเหมือนความฝัน เหมือนเพื่อนหลอก เเต่เพื่อนก็พูดจริงแหละค่ะ ตอนนั้น เจ็บมากเลยค่ะ เจ็บแบบเจ็บสุดๆ พอคิดถึงสิ่งที่เขาทำให้อะไรต่างๆ แล้ววันนึงมันไม่มีมันหายมันนิ่งไปหมด เลยเจ็บค่ะ เเต่พอเวลาผ่านๆไปบวกกับปังเข้ามหาวิทยาลัยความเจ็บก็จางลงแต่ความทรงจำก็ไม่ลืมเลือนไปไหน พอย้อนถึงก็คิดถึงแต่ไม่เจ็บปวดนะคะเหมือนมันดีขึ้นแล้ว พอปิดเทอมกลับมาบ้านปังปกติแล้วนะคะเหมือนกล้าและมีความเป็นผู้หญิงมั่นขึ้น ไม่มากเท่าไหร่เเต่คิดว่าเจอก็กล้าคุยที่ไม่ใช่แบบเมื่อก่อนที่หน้ายังไม่กล้ามอง55 บังเอิญมีโปรเจคถ่ายหนังที่ลงสมัครจะทำ บทที่คิดตรงกับคาแล็คเตอร์น้องเขาพอดี บวกกับเพื่อนเราด้วยหาตัวนักแสดงง่าย เพื่อนเราก็รับปากเล่นค่ะ เราเลยถามน้องเขาเล่นมั้ยถามผ่านแชทค่ะ เขาก็รับเล่นแต่พูดถึงในแชทเจ็บค่ะ ถามไปสิบ ตอบมา 1 บางทีเเค่กดถูกใจมา ร้ายสุดก็อ่านนะคะเเต่ไม่ว่าอะไร ถ้าเมื่อก่อนจะเจ็บมาก ตอนนี้ไม่เท่าไหร่ค่ะเเค่ร้อง เหหหหหอะไรวะ อะไรแบบนี้555 แต่ก็ยังดีที่น้องรับเล่นให้ ก็นัดวันอะไรไป อ่ะเสร็จเรียบร้อยแล้วพอใกล้ถึงวัน พี่กับน้องดันมาทะเลาะกัน ต่างคนต่างเป็นคนเก่งไงค่ะเลยทำให้ยากที่จะเป็นคนง้อ เพื่อนเราด้วยความเป็นพี่ก็ง้อครั้งสองครั้งไม่ดีก็พอ ส่วนน้องเขาเป็นคนโกรธแล้วหายยากมากกกกก เพื่อนก็โทรมาขอโทษเราว่าพยายามง้อแล้วน้องไม่คุยด้วย คงเล่นไม่ได้ เหวยไปเลยค่ะ แต่น้องเขาก็ไม่ทักมาบอกเราว่าไม่เล่นไม่อะไรเราเลยว่าน้องคงต้องรับผิดชอบหน่อยถ้าไม่เล่นก็ควรจะบอกก่อน เเต่น้องเงียบไม่ว่าไม่อะไร เลยคิดว่าน้องน่าจะแยกเรื่องานกับเรื่องส่วนตัวออก เลยบอกให้เพื่อนเราเล่นเถอะ เพื่อนก็โอเควันที่นัดถ่ายปังเลยไปรอค่ะเกือบเก้อ เพราะน้องก็มีงานประกวดกลับเย็น เเต่ปังก็รอค่ะ รอคุยให้เคลียร์ว่าเล่นไม่เล่นอะไรยังไงจะได้รู้ตรงนั้นเลย น้องมาถึงครั้งแรกที่ปังเข้าหาก่อน เขิลๆค่ะเเต่ก็คุยถามน้องดีๆ น้องก็อารมณ์กำลังทำกับข้าวกินค่ะ เลยไม่ค่อยได้มองหน้าเท่าไหร่ก็ทำไปหันมาตอบไป แต่ก็คำตอบคำค่ะ น้องก็ตกลง ไม่ได้จะปฏิเสธอะไร ก็เลยเลื่อนวันใหม่ ก็คิดก่อนที่จะไปถ่ายแล้วค่ะว่าถ้าน้องไม่ปล่อยตัวเองออกมา น้องจะเล่นไม่ได้ งานออกมาไม่ดีแน่ ปังกดดันค่ะ ต้องมีมนุษยสัมพันธ์ที่ดี ทำให้น้องผ่อนคลายและไม่เกร็งกับเราให้ได้ คือตัวปังเองก็ต้องไม่เกร็จ ปังก็ทำได้ค่ะ เพราะปังเหมือนโตแล้วแล้วความรู้สึกมันก็จางไม่ได้มากเหมือนเมื่อก่อนซึ่งปังก็พร้อมที่จะทำงานมาก ฉากตอนเย็นปังก็เลยไปถ่ายแต่ว่าเพื่อนปังขึ้นไป มหาลัยแล้วจะลงมาวันนี้พอดีแต่เเค่ยังไม่ถึงเลยต้องถ่ายของน้องไปก่อน กดดันแต่มันดันดีมากกกกกกก คือพอไปถึงน้องยกมือไหว้ เราก็ถามว่าถ่ายเลยมั้ย อ่าน้องพร้อม กำลังซ้อมๆบทไฟดับจ้าาาา อดถ่ายยย พอดี ยายเขาก็ต้องออกไปรับเพื่อนพอดีเลยชวนไปด้วย อยู่สองคนไฟดับ เหวยยยยย ไม่เข้าท่า อันนี้ปังทราบดีจ้า ก็ไปรับเเต่สองพี่น้องก็ยังไม่ดีกันนะคะ พอขับรถออกไปอ่าเราก็นั่งเก๋งข้างหลัง สักพักได้ยินเสียงใครถามเรา ตอนนั้นนั่งหลับตาพอดีอินกับเพลงในรถ5555 ปังลืมตาขึ้น อ้าวน้องหันมาถาม ตัดต่อเองหรอค่ะ ก็เลยได้คุยๆนิดๆหน่อยๆ เลยกลายเป็นน้องต่างหากที่ผ่อนคลายเรา น้องเขาก็ถามใช้โปรแกรมอะไร อ่าบอกไปน้องก็บอกใช้โปรแกรมเดียวกัน แล้วน้องก็เเนะนำมาว่าน้องไปเจอโปรแกรมตัดต่อตัวนึงดีมาก ปรับสีสวยกว่าตัวที่ใช้แล้วก็อธิบายคือ ฟังน้องพูดไม่ใช่ ม.5 แต่มันคือเด็กมหาลัยอ่า มีความคิดที่ไม่ใช่รุ่นเดียวกับน้อง ดูโต ดูมีความคิด ดูฉลาด แต่ก็จริงค่ะ เค้าเรียกพี่เขาว่าเจ๊นะคะเเทนตัวเองว่าเค้า 55 น่ารักไปอีกกกก มีบ้างที่หลุดเค้ากับปัง อ่าฟินไปอีกกกกก วันนั้นก็เลยดีมากกกค่ะ พี่กับน้องไม่คุยกัน แต่ก็ดีที่น้องมาคุยมาอะไรกับเราซึ่งถ้าเมื่อก่อนพี่น้องไม่คุยกัน เออ ก็ไม่คุย น้องก็คุยกับยายไป เราก็คุยกับเพื่อนไป แต่ตอนนี้รู้สึกดีมากๆที่เราคุยได้ทั้งพี่ทั้งน้องเลย555 สรุปเย็นวันนั้นก็ไม่ได้ถ่ายอะไรมาก ก็ได้ฉากของเพื่อนไปนิดหน่อย เราก็กลับ พออีกวันวันที่นี้ถ่ายเต็มๆเลย เป็นวันที่เค้าต้องเปลี่ยนชุดเป็น 10ๆชุด แต่ไม่ว่านะคะ ไม่บ่นไม่อะไรเลยบางทีก็ติดตลกไปใส่ลายดอกออกมา ปังก็ไล่ไปเปลี่ยนน้องก็ไม่ว่า ก็ขำๆกัน บางทีฉากพี่กับน้องหลุดๆก็ขำใส่กัน คือมันดีมากกกเลยค่ะ ปังมีความรู้สึกโชคดีมากที่สักครั้งนึงได้เห็นมุมตลอก ที่ตลอดเวลาที่ปังเรียนมัธยมปังไม่มีโอกาศแบบนี้เลย คือมันคุ้มมากที่ได้เห็นแบบนี้แบบที่ปังรอมานาน แม้เเค่สองวันก็ตาม แต่พอหลังจากวันที่ถ่ายทุกอย่างเหมือนดีขึ้น แต่ไม่เลยค่ะ น้องเขาก็เงียบอีกตามเตย เเต่ไม่ได้ไปหานะคะ แชทไปบอกความเสียหายอาจต้องถ่ายใหม่อะไรแบบนี้ แต่น้องก็แบบเดิมเลยค่ะ เขียนไป 10 ตอบมาครับแต่ไม่มีอธิบายถาม รึ อะไรเลย จนสนทนาสุดท้ายเป็นประโยคคำถาม ขึ้น Seen นะคะแล้วก็เงียบบบบบ 555 ปังก็โอเคไม่เป็นไรงั้นโพสต์แล้วเทควิดีโอไปเนาะ ไม่ตอบไม่รู้อ้าวไม่ผิด55 เห็นนะคะน้องเขาเห็น เเต่ไม่คอมเม้น ไม่ไลค์ แต่แชร์ไปอยู่ ไปแชร์จากยูทูปเอาไม่ได้แชร์ที่เราโพสต์555 เหวยยยยไปเลยย
สรุปทั้งหมด ปังชอบน้องนะคะ ปังคิดว่าปังรู้สึกดี คนที่ทำให้เราตกหลุมรักได้ 2 ครั้ง 2 ครา นี้ไม่ใช่คนธรรมดานะคะ มันพิเศษมาก เพราะงั้นปังคิดว่าปังอยากพูดสิ่งที่ปังรู้สึกให้มันออกมา ตอนนี้อึดอัดดีค่ะ เลยจะทำทุกทางที่ตัวเองจรู้สึกดีขึ้น ต่อไปนี้ปังจะไม่ใช่สมองมาตัดสินความรู้สึก ปังจะใช้หัวใจทำหน้าที่ของมันเองง ปังอยากรู้ปังอยากรู้มันจะแย่มากมั้ยที่ ผู้หญิงจะเริ่มก่อน...
อย่าว่าปังไม่สนใจเรียนเอาเวลามาถามเรื่องพวกนี้นะคะ จริงๆเรื่องเรียนปังก็เต็มที่กับมันนะคะ ชอบคนเก่งก็ต้องเก่งตามเพราะงั้น เกรดปังอยู่ในระดับ 4.00 ค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ และถ้าน้องผ่านมาอ่านแล้วรู้ พี่โคตรโชคดีอ่าาา
แอบชอบรุ่นน้อง บอกชอบดีมั้ย?
เราเป็นผู้หญิงนะคะ ของเเทนตัวเองว่าปังนะคะ ตอนนี้ปังกำลังจะขึ้นปี 2 น้องที่ปังแอบชอบตอนนี้เรียน ม.5 ค่ะ555 ทำไมเด็กจัง จริงๆอายุคืออายุค่ะ วัดไม่ได้ว่าความคิดความอ่านของใครจะมีมากเท่าไหร่ ซึ่งน้องคนนี้เขาเก่งเกินตัว จนทำให้รู้สึกว่า น้องไม่เด็ก น้องเป็นเด็กโลกส่วนตัวสูงนะคะ จะติดตลกกับคนที่อยู่ด้วยแล้วรู้สึกสนิทอะไรแบบนี้มากกว่า ว่าง่ายๆน้องเขาเป็นคน 2 บุคคลิก เย็นชามากๆ/ตลกมากๆ (อันนี้ถ้าไม่เพื่อนคงอดเห็น) จริงๆรู้สึกดีกับน้องตั้งแต่เรียนมัธยมแล้ว ตอนนั้นปัง ม.5 น้องเพิ่ง ม.2 แต่อายุเราห่างกันเเค่ 2ปีนะคะ ปังเข้าก่อนเกณฑ์ค่ะ จริงๆแล้วน้องคนนี้เป็นน้องของเพื่อนสนิทปังด้วย แล้วบ้านปังกับเพื่อนคนนี้ก็อยู่ใกล้กันเวลามีงานรึอะไรปังก็ไปหาเพื่อนคนนี้ตลอด แต่ก็ไม่ได้คุยอะไรกับน้องเขามากนะ เเทบไม่ทักอะไรเลยทั้งปังทั้งน้อง น้องเป็นคนที่เก่งมาก เก่งคณิตวิทย์ เก่งงานศิลป์ ส่งโครงงานประกวดกี่ครั้งฟาดรางวัลชนะเลิศตลอด มีความคิดความอ่านแบบผู้ใหญ่ เป็นคนนิ่งๆถ้ามองจากภายนอก แต่เพื่อนของเขาที่สนิทก็บอกตลกทั้งนั้น ก็อาจใช่ค่ะ คนที่สนิทเท่านั้นที่เห็น555 นิสัยแตกต่างจากผู้ชายในห้อง เรียนในระดับแถวหน้า เพื่อนทุกคนเข้าหา ไม่มีหนังสือก็เรียนก็สอบได้คะแนนดีกว่าคนที่มี อันนี้พี่สาวเขาบอกมา55 ส่วนหน้าตาก็ยิ่งโตยิ่งดูดีค่ะ ปังกับเพื่อนเราก็ส่งงานประกวดหลายงานค่ะ ทำหลายอย่างก็มีเหตุให้ปังต้องไปบ้านเพื่อนบ่อยอย่างที่บอก ไปก็เจอค่ะแค่เจอไม่ได้ทักไม่ได้คุยส่วนใหญ่ก็ต่างคนต่างอยู๋ไม่ได้มานั่งสุงสิงอะไร เข้าใจอารมณ์คนเก่งใช่มั้ยค่ะ 55 ถ้าเจอก็คือเจอค่ะเดินผ่านก็มีเบี่ยงตัวให้เดินบ้างเเต่ก็ไม่ได้พูดอะไรหน้าก็ไม่ค่อยกล้ามองค่ะ หมายถึงปังอ่าค่ะ 555 แต่พอไปบ่อยๆก็มีบ้างที่เวลาเขามาถามพี่เขา กินไรมั้ยเดี๋ยวทำให้ ก็มีตอนที่ทำข้าวต้ม โอ้ยเรื่องทำอาหารอีกเรื่องเลยค่ะ เก่งนะคะอร่อยทำเป็นที่สุดในบ้านเขาเลย ก็มีที่ทำมาให้เรากิน ก็เล่นๆขำๆตามประสาพี่น้อง คือตอนนั้นปังไม่กล้าเลาน ปังชอบเขาอยู่ตัวตนปังเลยหาย เพื่อนก็อยู่ไม่รู้จะพูดอะไร เขาก็คุยกับพี่เขามากกว่า คุยๆ คุยเสร็จเขาก็ไปในมุมในส่วนของเขาต่อ แล้วก็มีตอนนั้นที่ต้องไปนั่งทำงานบ้านเพื่อนเหมือนเดิมคือมันก็อยากทำคนเดียวไม่ได้ ก็อยู่ในห้องคอมที่บ้านเพื่อน นั่งไปสักพักน้องเขาเดินมาถามพี่เขาว่ากินโอแวัลตินมั้ย เพื่อนเราบอกไปไม่กิน แต่เขาก็ไม่ได้ถามเรานะคะ เขาก็เดินไปเลย แป๊ปเราก็เดินไปเข้าห้องน้า กลับมาก็เห็นแก้วโอวัลติน วางไว้ให้เรา เพื่อนบอกน้องชงมาให้ ไอ่ปังก็กินค่ะ ฟินไปเลยค่ะ 555กินเสร็จเราก็เดินไปล้างหลังบ้านที่ที่เขาอยู่ล่ะค่ะ ดูทีวีอยู่เดินไปว่าจะขอบคุณแต่เขาเหมือนไม่เห็นปังก็รีบเลยค่ะ รีบล้างแล้วเดินออกมาเลย ซึ่งมันก็ดีนะคะดีมากในตอนนั้น พออีกไม่กี่วันมั่งนะคะ ก็ไปบ้านเพื่อนอีกล่ะค่ะ(คือที่ไปมีความจำเป็นค่ะ ม.5 ม.6 เป็นช่วงงานรุมค่ะ ทั้งส่งประกวดทั้งที่โรงเรียน) เพื่อนก็เดินเอากล้วยไม้มาให้ต้นนึง แล้วก็บอกว่าน้องให้เอามาให้ ให้เอาไปปลูกเอง คือประเด็นน้องเขาอยู่ชมรมกล้วยไม้เลยมีพันธ์ุไม้มาทดลองปลูดซึ่งเยอะมาก เขาเลยให้เรามา เราปลูกค่ะเเต่ตาย55 กล้วยไม้ปลูกง่ายมากแต่ปลูกตาย55 ตอนนั้นก็ดีนะคะสำหรับคนที่แอบชอบมันเหมือนมีความหวัง ตอนเเรกเพื่อนไม่รู้เพราะไม่กล้าบอก จนวันนึงปังก็ตัดสินใจบอกเพื่อนไปว่าคิดยังไงกับน้องเขา เพื่อนก็ไม่ได้อะไร เเต่ก็ไม่ได้สนับสนุนเท่าไหร่เพราะเขาว่าน้องอารมณ์แปรปวน คิดว่าไม่ค่อยเข้ากัน เเต่ก็ไม่ขัดไม่ห้ามบ้างก็คอยช่วยด้วยซ้ำ เพราะเป็นคนที่เราชอบให้เราตัดสินใจเอาเอง หวังนะคะ และยิ่งหวังมาไปอีกก็ตอนที่จะถึงวันเกิด ปกติไม่อะไรกับวันเกิดนะคะ เเต่ครั้งนี้เพื่อนอยากให้ของขวัญเพื่อนโทรมาในวันที่ 9 บอกว่าให้ของขวัญเราแล้วนะ คือบอกน้องให้เเล้วว่าเราชอบ เหวยยยย น้องก็พยักหน้าแล้วก็ยิ้มเฉยๆๆ 555 ก็ดีค่ะ ณ ตอนนั้น พอเย็นวันที่ 10 วันเกิดปังพอดี กลับมารบ้านเพื่อโทรมา บอกเราว่าเขาถามน้องเขาให้เเล้วว่าให้ของจวัญวันเกิดเรารึยัง น้องเขาก็ตอบมาว่าให้แล้ว เหวยยยยยยย กูยังไม่ได้อะไรเลยยยยยนะ เพื่อนเราเลยถามไปให้อะไร น้องเขาตอบ ให้แล้วให้ใจไง วาววววว ลอยไปเลยยย555 เหมือนจะดีใช่มั้ยค่ะ เเต่ป่าวเลย พอเจอเราเขาก็เฉยสนิทแบบก้อนหินที่วางบทพื้นเลยย ทุกอย่างเหมือนโกหกเหมือนความฝัน เหมือนเพื่อนหลอก เเต่เพื่อนก็พูดจริงแหละค่ะ ตอนนั้น เจ็บมากเลยค่ะ เจ็บแบบเจ็บสุดๆ พอคิดถึงสิ่งที่เขาทำให้อะไรต่างๆ แล้ววันนึงมันไม่มีมันหายมันนิ่งไปหมด เลยเจ็บค่ะ เเต่พอเวลาผ่านๆไปบวกกับปังเข้ามหาวิทยาลัยความเจ็บก็จางลงแต่ความทรงจำก็ไม่ลืมเลือนไปไหน พอย้อนถึงก็คิดถึงแต่ไม่เจ็บปวดนะคะเหมือนมันดีขึ้นแล้ว พอปิดเทอมกลับมาบ้านปังปกติแล้วนะคะเหมือนกล้าและมีความเป็นผู้หญิงมั่นขึ้น ไม่มากเท่าไหร่เเต่คิดว่าเจอก็กล้าคุยที่ไม่ใช่แบบเมื่อก่อนที่หน้ายังไม่กล้ามอง55 บังเอิญมีโปรเจคถ่ายหนังที่ลงสมัครจะทำ บทที่คิดตรงกับคาแล็คเตอร์น้องเขาพอดี บวกกับเพื่อนเราด้วยหาตัวนักแสดงง่าย เพื่อนเราก็รับปากเล่นค่ะ เราเลยถามน้องเขาเล่นมั้ยถามผ่านแชทค่ะ เขาก็รับเล่นแต่พูดถึงในแชทเจ็บค่ะ ถามไปสิบ ตอบมา 1 บางทีเเค่กดถูกใจมา ร้ายสุดก็อ่านนะคะเเต่ไม่ว่าอะไร ถ้าเมื่อก่อนจะเจ็บมาก ตอนนี้ไม่เท่าไหร่ค่ะเเค่ร้อง เหหหหหอะไรวะ อะไรแบบนี้555 แต่ก็ยังดีที่น้องรับเล่นให้ ก็นัดวันอะไรไป อ่ะเสร็จเรียบร้อยแล้วพอใกล้ถึงวัน พี่กับน้องดันมาทะเลาะกัน ต่างคนต่างเป็นคนเก่งไงค่ะเลยทำให้ยากที่จะเป็นคนง้อ เพื่อนเราด้วยความเป็นพี่ก็ง้อครั้งสองครั้งไม่ดีก็พอ ส่วนน้องเขาเป็นคนโกรธแล้วหายยากมากกกกก เพื่อนก็โทรมาขอโทษเราว่าพยายามง้อแล้วน้องไม่คุยด้วย คงเล่นไม่ได้ เหวยไปเลยค่ะ แต่น้องเขาก็ไม่ทักมาบอกเราว่าไม่เล่นไม่อะไรเราเลยว่าน้องคงต้องรับผิดชอบหน่อยถ้าไม่เล่นก็ควรจะบอกก่อน เเต่น้องเงียบไม่ว่าไม่อะไร เลยคิดว่าน้องน่าจะแยกเรื่องานกับเรื่องส่วนตัวออก เลยบอกให้เพื่อนเราเล่นเถอะ เพื่อนก็โอเควันที่นัดถ่ายปังเลยไปรอค่ะเกือบเก้อ เพราะน้องก็มีงานประกวดกลับเย็น เเต่ปังก็รอค่ะ รอคุยให้เคลียร์ว่าเล่นไม่เล่นอะไรยังไงจะได้รู้ตรงนั้นเลย น้องมาถึงครั้งแรกที่ปังเข้าหาก่อน เขิลๆค่ะเเต่ก็คุยถามน้องดีๆ น้องก็อารมณ์กำลังทำกับข้าวกินค่ะ เลยไม่ค่อยได้มองหน้าเท่าไหร่ก็ทำไปหันมาตอบไป แต่ก็คำตอบคำค่ะ น้องก็ตกลง ไม่ได้จะปฏิเสธอะไร ก็เลยเลื่อนวันใหม่ ก็คิดก่อนที่จะไปถ่ายแล้วค่ะว่าถ้าน้องไม่ปล่อยตัวเองออกมา น้องจะเล่นไม่ได้ งานออกมาไม่ดีแน่ ปังกดดันค่ะ ต้องมีมนุษยสัมพันธ์ที่ดี ทำให้น้องผ่อนคลายและไม่เกร็งกับเราให้ได้ คือตัวปังเองก็ต้องไม่เกร็จ ปังก็ทำได้ค่ะ เพราะปังเหมือนโตแล้วแล้วความรู้สึกมันก็จางไม่ได้มากเหมือนเมื่อก่อนซึ่งปังก็พร้อมที่จะทำงานมาก ฉากตอนเย็นปังก็เลยไปถ่ายแต่ว่าเพื่อนปังขึ้นไป มหาลัยแล้วจะลงมาวันนี้พอดีแต่เเค่ยังไม่ถึงเลยต้องถ่ายของน้องไปก่อน กดดันแต่มันดันดีมากกกกกกก คือพอไปถึงน้องยกมือไหว้ เราก็ถามว่าถ่ายเลยมั้ย อ่าน้องพร้อม กำลังซ้อมๆบทไฟดับจ้าาาา อดถ่ายยย พอดี ยายเขาก็ต้องออกไปรับเพื่อนพอดีเลยชวนไปด้วย อยู่สองคนไฟดับ เหวยยยยย ไม่เข้าท่า อันนี้ปังทราบดีจ้า ก็ไปรับเเต่สองพี่น้องก็ยังไม่ดีกันนะคะ พอขับรถออกไปอ่าเราก็นั่งเก๋งข้างหลัง สักพักได้ยินเสียงใครถามเรา ตอนนั้นนั่งหลับตาพอดีอินกับเพลงในรถ5555 ปังลืมตาขึ้น อ้าวน้องหันมาถาม ตัดต่อเองหรอค่ะ ก็เลยได้คุยๆนิดๆหน่อยๆ เลยกลายเป็นน้องต่างหากที่ผ่อนคลายเรา น้องเขาก็ถามใช้โปรแกรมอะไร อ่าบอกไปน้องก็บอกใช้โปรแกรมเดียวกัน แล้วน้องก็เเนะนำมาว่าน้องไปเจอโปรแกรมตัดต่อตัวนึงดีมาก ปรับสีสวยกว่าตัวที่ใช้แล้วก็อธิบายคือ ฟังน้องพูดไม่ใช่ ม.5 แต่มันคือเด็กมหาลัยอ่า มีความคิดที่ไม่ใช่รุ่นเดียวกับน้อง ดูโต ดูมีความคิด ดูฉลาด แต่ก็จริงค่ะ เค้าเรียกพี่เขาว่าเจ๊นะคะเเทนตัวเองว่าเค้า 55 น่ารักไปอีกกกก มีบ้างที่หลุดเค้ากับปัง อ่าฟินไปอีกกกกก วันนั้นก็เลยดีมากกกค่ะ พี่กับน้องไม่คุยกัน แต่ก็ดีที่น้องมาคุยมาอะไรกับเราซึ่งถ้าเมื่อก่อนพี่น้องไม่คุยกัน เออ ก็ไม่คุย น้องก็คุยกับยายไป เราก็คุยกับเพื่อนไป แต่ตอนนี้รู้สึกดีมากๆที่เราคุยได้ทั้งพี่ทั้งน้องเลย555 สรุปเย็นวันนั้นก็ไม่ได้ถ่ายอะไรมาก ก็ได้ฉากของเพื่อนไปนิดหน่อย เราก็กลับ พออีกวันวันที่นี้ถ่ายเต็มๆเลย เป็นวันที่เค้าต้องเปลี่ยนชุดเป็น 10ๆชุด แต่ไม่ว่านะคะ ไม่บ่นไม่อะไรเลยบางทีก็ติดตลกไปใส่ลายดอกออกมา ปังก็ไล่ไปเปลี่ยนน้องก็ไม่ว่า ก็ขำๆกัน บางทีฉากพี่กับน้องหลุดๆก็ขำใส่กัน คือมันดีมากกกเลยค่ะ ปังมีความรู้สึกโชคดีมากที่สักครั้งนึงได้เห็นมุมตลอก ที่ตลอดเวลาที่ปังเรียนมัธยมปังไม่มีโอกาศแบบนี้เลย คือมันคุ้มมากที่ได้เห็นแบบนี้แบบที่ปังรอมานาน แม้เเค่สองวันก็ตาม แต่พอหลังจากวันที่ถ่ายทุกอย่างเหมือนดีขึ้น แต่ไม่เลยค่ะ น้องเขาก็เงียบอีกตามเตย เเต่ไม่ได้ไปหานะคะ แชทไปบอกความเสียหายอาจต้องถ่ายใหม่อะไรแบบนี้ แต่น้องก็แบบเดิมเลยค่ะ เขียนไป 10 ตอบมาครับแต่ไม่มีอธิบายถาม รึ อะไรเลย จนสนทนาสุดท้ายเป็นประโยคคำถาม ขึ้น Seen นะคะแล้วก็เงียบบบบบ 555 ปังก็โอเคไม่เป็นไรงั้นโพสต์แล้วเทควิดีโอไปเนาะ ไม่ตอบไม่รู้อ้าวไม่ผิด55 เห็นนะคะน้องเขาเห็น เเต่ไม่คอมเม้น ไม่ไลค์ แต่แชร์ไปอยู่ ไปแชร์จากยูทูปเอาไม่ได้แชร์ที่เราโพสต์555 เหวยยยยไปเลยย
สรุปทั้งหมด ปังชอบน้องนะคะ ปังคิดว่าปังรู้สึกดี คนที่ทำให้เราตกหลุมรักได้ 2 ครั้ง 2 ครา นี้ไม่ใช่คนธรรมดานะคะ มันพิเศษมาก เพราะงั้นปังคิดว่าปังอยากพูดสิ่งที่ปังรู้สึกให้มันออกมา ตอนนี้อึดอัดดีค่ะ เลยจะทำทุกทางที่ตัวเองจรู้สึกดีขึ้น ต่อไปนี้ปังจะไม่ใช่สมองมาตัดสินความรู้สึก ปังจะใช้หัวใจทำหน้าที่ของมันเองง ปังอยากรู้ปังอยากรู้มันจะแย่มากมั้ยที่ ผู้หญิงจะเริ่มก่อน...
อย่าว่าปังไม่สนใจเรียนเอาเวลามาถามเรื่องพวกนี้นะคะ จริงๆเรื่องเรียนปังก็เต็มที่กับมันนะคะ ชอบคนเก่งก็ต้องเก่งตามเพราะงั้น เกรดปังอยู่ในระดับ 4.00 ค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ และถ้าน้องผ่านมาอ่านแล้วรู้ พี่โคตรโชคดีอ่าาา