ก่อนอื่นขอบอกว่าดีใจสุดๆกับทีมรักของเราที่ผ่านเข้ารอบรองและเอาชนะอิตาลีจนได้ ชนะทั้งๆที่โดนกดดันจากคำว่าคำสาป อาถรรพ์ สถิติ คำบ้าบอที่เหมือนหินที่ถ่วงขานักเตะมาชั่วกัปล์ชั่วกัลป์ ถึงจะชนะแบบทุลักทุเลและหืดจับขนาดไหน เราก็ชนะ และแน่นอนว่านสพ.ทุกฉบับลงข่าวเป็นเสียงเดียวกันว่า คำสาปถูกทำลายลงแล้ว เอาวะ อยากจะสาปก็สาปกันไป แต่ตอนนี้ทีมเรายืดอกได้อย่างสง่างามว่า เราสามารถเอาชนะอิตาลีทีมที่ตั้งรับเหนียวสุดในโลกได้แล้ว

ก่อนแข่งบรรดาว่าที่บุนเดสเทรนเนอร์ทั้งหลายก็ว่า เลิฟไม่เข็ดไม่หลอนเรอะไง ดันจะเล่นตามแทคติคของอิตาลี แต่เลิฟว่า ปรึกษากับทีมแมวมองและนักเตะแล้ว ต่างก็ว่าดีแล้ว ถ้าเล่นแบบที่เราเคยเล่น จะโดนกองหน้าและกองกลางของอิตาลีดาหน้ากันมาเป็นแผง มันจะอันตรายเกินไป เราเปลี่ยนรูปแบบการเล่นแบบหนามยอกต้องเอาหนามบ่ง โจมตีอิตาลีด้วยแนวการเล่นของเขานั่นแหละ บางทีเราก็ต้องเฉลียวฉลาดที่จะต้องเปลี่ยนแนวการเล่นมั่งละ นั่นทำให้กองกลางอิตาลีที่มุ่งมั่นมาหน้าประตูถูกจำกัดขอบเขต ไม่สามารถผ่านปราการหลังของเราได้

ตอนเริ่มแข่ง ใจเต้นตึกๆดังสนั่นได้ยินชัดจนต้องคิดว่าเลิกดูดีกว่ามั้ย แก่มากแล้วหัวใจวายไปจะว่าไง แต่เคยบอกแฟนบอลด้วยกันว่า ขอแชมป์ยูโรครั้งนี้และแชมป์โลก 2018 ก่อนแล้วจะลาเด็ดขาด กลุ่มบอลยังแซวว่าขอน้อยไปหน่อยมั้ง นึกถึงคำพูดตัวเองแล้วเลยกัดฟันนั่งดูต่อแบบเดิมๆ คือไม่ให้คลาดสายตาแม้แต่วินาทีเดียว

ดูไปแบบอึดอัดหนักใจ แต่ก็เห็นว่าเราครองบอลมากกว่าและพยายามบุก แต่ก็ได้แต่ผ่านบอลกันไผ่านกันมาแถวๆหน้าประตู ไปไกลกว่านั้นไม่ได้เอาซะเลย ยิ่งเล่นก็ยิ่งดูนาฬิกา เฮ้อ ไงก็ขอให้เสมอในครึ่งแรกละกัน สาธุ มันเป็นยังงั้นจริงๆ