เรื่องนี้ติดค้างในใจผมตลอด ผ่านไปแถวนั้นเมื่อไร คิดถึงเรื่องนั้นทุกที อยากจะขอโทษคุณลุงคนนั้นมากๆครับ แต่ไม่รู้แกเป็นใคร
วันนั้นผมติดไฟแดงอยู่สามแยกแถวเหม่งจ๋าย กำลังมุ่งหน้าไปดูหนังที่เอสพลานาด รัชดา ระหว่างติดไฟแดง ก็มีมอเตอร์ไซด์คันนึงจอดติดไฟแดงอยู่ด้านหน้ารถผม น่าจะเป็นชายวัยกลางคน สวมเสื้อกันฝน พอไฟเขียว มอเตอร์ไซด์นิ่ง ไม่ยอมออกรถ ผมเลยบีบแตรบอกแกไป 1ที แต่แกก็ยังนิ่ง เสี้ยววินาทีนั้น ผมเริ่มเอะใจ เอียงตัวจากเบาะคนขับ เพื่อมองที่สัญญาณไฟให้ดีๆว่า ไม่ได้มองผิด (เพราะคุณลุงจอดบังพอดี) ปรากฎว่า เป็นไฟเขียวให้เลี้ยวซ้ายเท่านั้น แต่ทันใดนั้นแฟนผมที่นั่งอยู่ข้างๆ ก็เอื้อมมือมาช่วยบีบแตรด้วยความหวังดี แต่ผมห้ามเธอไม่ทัน ผมก็เลยบอกเธอไปว่าเราดูไฟผิด ก็นั่งขำปนเขิลๆ กันอยู่ในรถ อีกแปปเดียว พอไฟเขียวให้เลี้ยวขวาปุ๊ป คุณลุงคนนั้นก็ออกรถทันที แต่ด้วยน้ำท่วมขังบนถนน ทำให้ขับมอเตอร์ไซด์เร็วไม่ได้ และไม่ได้ขับชิดซ้ายมาก เพราะเลนซ้ายน้ำท่วมขังค่อนข้างสูง  ผมขับรถยนต์ขับได้เร็วกว่า ก็ได้ขับเลี้ยวไปทางเดียวกัน เลยใช้เลนซ้ายที่ว่างอยู่ขับแซงแกไป เพราะผมขับแซงนี่แหละทำให้น้ำกระเด็นสาดไปที่ตัวแกเต็มๆ แบบว่าสูงมากและน้ำเยอะมากจริงๆ ผมกับแฟนรู้สึกผิดมาก ถ้าผมเป็นคุณลุงคนนั้นจะคิดยังไง คงคิดว่า ไม่ดูสัญญาณไฟให้ดี ยังมีหน้าบีบแตรไล่ตรูถึง 2ครั้ง แต่มาขับรถแซงให้น้ำกระเด็นใส่อีก ตรูทำผิดอะไร ต้องโมโหกันขนาดนี้เลยเหรอ สุดท้ายอยากจะบอกว่า ผมขอโทษ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆครับ

edit เพิ่มเติม มีคนสงสัยว่าทำไมผมไม่เปิดกระจกไปขอโทษ คือตอนนั้นฝนยังตกยังไม่หยุดเลยครับ และก็มืดแล้วประมาณ3ทุ่ม เปิดไปคงไม่ได้ยินครับ ประกอบกับตอนนั้นตกใจ คิดอะไรไม่ทันเลย รู้ตัวอีกทีคือเลยมาไกลพอสมควรแล้วครับ