เมื่อก่อน ก่อนจะขึ้นม.5 (ตอนนี้อยู่ปี.2 จะขึ้นปี.3) ยังเคยชอบคนไทยนะ เคยชอบคนนึงเกือบๆ 4 ปี แต่ใช่ว่าระหว่างที่ชอบมันเราไม่เคยเปิดใจให้ใครนะ เปิดเสมอ
ตอนชอบมันอ่ะช่วยมันทุกอย่าง มันโดดเรียนลาให้ เก็บงานที่ครูสั่งไว้ให้ เคยซื้อขนมให้มันตอนมันบ่นหิว เวลามันจะไปมีเรื่องกับใครห่วงมันเสมอ
เวลามันแอบชอบผู้หญิงคนไหนคอยเห็นใจมัน คอยภาวนาให้เค้ารับรักมัน แต่พอมันกินแห้วเราก็เสียใจเหมือนมัน อยากเห็นมันสมหวัง
คอยเป็นห่วง เวลามันโดดซ้อมดนตรีไปเหล่สาว ก็พากันลาให้มัน

แต่สิ่งที่ได้กลับมามันคือแบบ มันไม่แลเราไม่ว่า แต่มาดูผิดดูถูกรูปลักษณ์เรา เราโคตรจะไม่ชอบ มันว่าเราไม่สวย ดำ ฟันเหยิน ใครจะเอา?
บอกดีๆไม่ว่า ตะโกนใส่ คือมันไม่ดีใช่ป่ะมีคนชอบ ชอบมีคนเกลียดใช่ป่ะ?
แถมตอนเราไม่สบายไปซ้อมแต่ซ้อมไม่ไหว ขอนอนพัก ไปฟ้องรุ่นพี่ว่าเราไม่อยากซ้อมแถมมาสาย ทีตอนมันอ่ะทำไมคนถึงช่วยมัน

จนวันนึงอ่ะ เราสาบานกับตัวเอง หลังจากนี้ 1 เดือนถัดไป ถ้ามันไม่เห็นความสำคัญของเรา มันจะเป็นผู้ชายไทยคนเดียวและคนสุดท้ายที่เราจะชอบ
หลังจากนี้ 1 เดือนถัดไป ถ้ามันไม่แคร์ เราก็จะขอเป็นติ่งฝรั่ง สายฝรั่ง จะรักจะชอบแต่ฝรั่ง... 1 เดือนถัดไป...
เป็นจริงดังปากว่า สมพรปากตัวเองจริงๆ มันไม่แล ไม่สน ไม่แคร์ โอเคก็ต้องทำตามที่สาบานกับตัวเองไว้ แต่ด้วยความที่โง่ภาษาอังกฤษ
ก็กลับมาคิดน้อยใจตัวเองนิดๆ อังกฤษก็ไม่ได้ ฝรั่งก็ใช่ว่าจะเจอได้ง่ายๆ คิดอะไรวะตอนที่สาบานกับตัวเอง
แต่หลังจากนั้นไม่กี่อาทิตย์ต่อมาตอนหาๆเกมในมือถือ จะโหลดมาเล่น ก็เจอเข้ากับเกมๆนึง ที่เปลี่ยนเราจริงๆ
ชื่อเกม Dark Legends คือตอนที่เห็นมันโพล่มาแนะนำให้เลย แถมภาพก็สวยเราก็เลยโหลดมาเล่น เกมนี้พิมพ์ไทยไม่ได้
แต่ตอนที่เริ่มเล่นไม่รู้ พอเล่นไปตามที่เกมสอน ลงไปเจอคนที่เล่นเกมนี้ โดนเค้าทักภาษาอังกฤษใส่  มึนเลยค่ะมึน พยายามจะลองพิมพ์ไทย
อ้าวห่าเอ้ยยยยย พิมพ์ไทยไม่ได้ ไม่รู้จะตอบกลับยังไง หน้าแตกเป็นเสี่ยงๆ ลบเกมทิ้ง 555+

หลังจากนั้นไม่กี่วันก็ตัดสินใจฮึดสู้ เอาหว่ะเป็นไงเป็นกัน ไม่ลองไม่รู้ ไม่ลองก็ไม่เก่ง...
จากที่ก่อนเล่นเกมได้แค่ Yes, no, ok, thank you, what is your name? how are you? how old are you? i'm fine thank you and you? etc.
หลังจากได้เล่นเกมนี้แค่เดือนกว่าๆ ภาษาอังกฤษดีขึ้นมาก และคนที่เล่นเกมนี้แทบไม่มีคนไทย ส่วนใหญ่ก็ American Aussie European Indian
etc. หลังจากนั้นก็เจอฝรั่งหลายคนจากเกมนี้ เพื่อนฝรั่งส่วนใหญ่ที่มีในเฟซก็เจอจากเกม

และตรงๆที่ชอบฝรั่งก็เพราะ (แบบของเรานะ)
1. เค้าไม่ค่อยเหียดรูปลักษณ์ภายนอก น้อยคนมากที่จะเป็น (ข้อเสีย) แต่บางส่วนก็เหียดเชื้อชาติ
2. เค้าพูดตรงๆไม่มีอ้อมค้อม ชอบก็บอกชอบ ไม่ก็บอกไม่
3. ใช่เราชอบฝรั่งก็ตรงที่หน้าตาและสีผิวเค้าบ้าง แต่ถ้ารักจริงๆ เราจะมองข้ามส่วนนี้ไป
4. เค้าก็ไม่ใช่เทพบุตร แต่ส่วนใหญ่ฝรั่งเค้าเทคแคร์ดี (ไม่ใช่เรื่องเงินนะ เพราะเรื่องนี้เราไม่สนเลย คบกับคนที่เกือบจะไม่มีหัวนอนปลายเท้า
ก็เคยคบมาแล้ว แต่แบบ LDR/ Long distance relationship) เค้าเอาใจใส่
5. เค้าดูเป็นผู้ใหญ่กว่าวัย อันนี้เป็นกันแทบจะทุกคน ชอบตรงเนี้ยแหละ แฟนเก่าเราบางคน 15-16 ความคิดแบบผู้ใหญ่มากๆ พูดได้ดีคิดได้ดี
6. เค้าช่วยเหลือตัวเองได้ หลายคนที่อายุแค่ 15 แล้วหางานทำเพื่อส่งตัวเองเรียนแล้วไม่พึ่งพ่อแม่

แล้วเม้นท์ 3 อ่ะ ก็ถูกของคุณนะ เราไม่ใช่ตัวท็อป เราเป็นอะไรที่ผู้ชายแบบคุณๆมองข้าม แต่ฝรั่งเค้าให้ความสำคัญไง ถึงแม้เราจะไม่ใช่ตัวแม่
เค้าก็ไม่มองไม่แยกเราเป็นพวกอยู่ล่างๆแบบที่คุณคิด เค้าให้ความเท่าเทียมกันของเรากับผู้หญิงทุกๆคน

เราก็ผู้หญิงบ้านๆค่ะ หน้าบ้านๆ ผิวแทนๆ ใส่รองเท้าแตะเดินห้าง แต่งตัวธรรมดาๆไปเที่ยว ไม่มี Make up บนใบหน้า เป็นสาวเหนือ

แต่ทำไมฝรั่งเค้าชอบอ่ะ? ก็เพราะเค้ามองกันจากข้างในมากกว่า โดยที่เราไม่จำเป็นต้องทำตัวให้โดดเด่นเป็นตัวท็อป
ไม่ต้องขาว สวย หมวย อึ๋ม ไม่ต้องใส่ส้นสูงไปเเดินห้าง ไม่ต้องแต่งตัวซะหรูหร๋าเพื่อแค่ไปเดินเที่ยว ไม่ต้องแต่งหน้าให้งดงามจนชายหลง

ฉันไม่ท็อปสำหรับคนไทย แต่ฉันท็อปสำหรับของนอก ของที่มันสวยแต่ภายนอก มันสวยได้ไม่นานค่ะ มันก็มีวันเสื่อมสภาพไปตามการเวลา
ถึงตัวจะดำ เตี้ย หน้าปลวกขนาดไหน สวยจากจิตใจ มันก็ยั่งยืนไปยันแก่ชรา ไม่มีใครสวยยันตายค่ะ ตอนตายไปอยู่ในโรงก็เน่าเฟ๊ะ
เราก็ขอเป็นแบบนี้แหละค่ะ ไม่ใช่ตัวท็อป แต่เป็นตัวของตัวเอง ไม่ได้ท็อปสำหรับคุณ แต่ฉันท็อปสำหรับใครหลายๆคน
ยิ่งมีคุณมาพูดแบบนี้ แต่ก็ไม่ได้จะเหมารวมว่าผู้ชายไทยทุกคนเป็นแบบคุณนะ แต่คุณก็คือส่วนหนึ่ง
มันก็แสดงให้เห็นแล้วหล่ะ ว่าผู้ชายไทยส่วนหนึ่ง เค้าก็คงคิดแบบคุณ จบ