เบื่อมีบ้านเหมือนไม่มี
พ่อที่ไร้เหตุผลใช้อารมณ์เป็นที่ตั้ง
โทษแต่คนอื่น อารมณ์รุนเเรง
แม่ที่ไม่ค่อยมีเวลาอยู่บ้านออกไปทำงาน
เพื่อส่วนรวมตลอดจนบ้านมันไม่เป็นบ้าน
พี่ชายเคยพูดว่าบ้านคือนรก แปลกนะที่
เราเองก็แอบเห็นด้วย ไม่อยากอยู่เลย
อย่ามีลูกเลยถ้าจะให้ออกมาเเล้วชีวิตมันเป็นแบบนี้ รู้ว่าที่คิดมันไม่ดี แต่มันไม่มีความสุข จากเด็กที่พูดเก่ง ตลก ให้ความสุขกับเพื่อนๆ แต่พอกลับบ้านมากลับได้เเต่นั่งคุยกับหมา เล่นโทรศัพท์ กลายเป็นเด็กเงียบๆ ชีวิตมันเศร้าจริงๆ ไม่รู้จะไประบายกับใคร เคยมีความคิดอยากจะตายเเต่ไม่กล้าและไม่คิดจะทำ
บางครั้งเเม่ก็อาละวาดบ่นในเรื่องไม่เป็นเรื่องเล่าเรื่องที่พ่อบ่นมาให้เราฟัง เราไม่อยากรับรู้ พ่อบ่นเสมอว่าเราไม่ได้เรื่อง
อยากมีพ่อแม่แบบคนอื่นเค้าบ้าง
ไม่ใช่ครอบครัวเบบนี้
ที่บ้านทำธุรกิจส่วนตัว ลูกน้องโดนพ่อด่าทุกวัน พูดทุกวันว่าเจ๊งๆๆ เห้อ