สวัสดีค่ะ เพื่อนๆ
เรามีเรื่องที่รู้สึกกังวลใจและหาทางออกไม่ได้ เรื่องก็ตามหัวข้อเลยค่ะ...ความรักกับSEX
ในชีวิตของเรามีแฟนไม่กี่คน เราเลิกกับแฟนคนแรกเมื่อเรียนจบมหาลัย ความรักของเราในครั้งนั้นก็เหมือนกับความรักใสๆแบบวัยรุ่นทั่วๆไป เราเคยอยู่หอพักเดียวกัน แต่เราไม่เคยมีเพศสัมพันธ์อะไรกัน ด้วยความที่เราคิดว่าเราต่างคนต่างเด็กและกลัวจะมีความผิดพลาด จนเมื่อเลยต่างคนต่างจบมหาลัยเราก็เลิกลากันไป ในความคิดของเรา ความรักไม่จำเป็นต้องมีเรื่องsex เค้ามาเกี่ยวข้อง ความรักสามารถเดินทางของมันไปกับคน2 คนโดยไม่จำต้องมีเพศสัมพันธ์กัน
แต่พอถึงวันนึงที่เราได้รู้จักกับเพื่อนชาวต่างชาติคนนึง จนถึงวันนี้ที่เราตัดสินใจคบหาดูใจกัน เราต่างคนต่างทำงาน อายุประมาณ 25 ปีแล้ว เขาทำให้เราเริ่มรู้ว่าบางทีคนเราสองคนคบกัน ความรักอย่างเดียวอาจไม่พอ เพราะผู้ชายเป็นเพศที่มีความต้องการ และโดยเฉพาะวัฒนธรรมของเขา การที่คนเราคบกันเรื่องSEXเป็นเรื่องธรรมดาและไม่ได้แปลกอะไร แต่สำหรับเรา เราคิดมาตลอดว่าการเพศสัมพันธ์มันควรจะมีกับผู้ชายที่เราตัดสินใจว่าจะแต่งงานแล้วเท่านั้น (อย่าว่าเราโลกสวยเลยนะ แต่เราถูกปลูกฝังมาแบบนี้จริงๆ) เราไม่เคยมองว่าการมีเพศสัมพันธ์ก่อนแต่งงานเป็นเรื่องปกติหรือเป็นเรื่องที่ดีอะไร เราเอาการมีเพศสัมพันธ์มาผูกกับคุณค่าในตัวของเราเอง
จนกระทั่งเราเริ่มรู้สึกได้ว่ามันอาจทำให้ความรักของเราทั้งคู่เริ่มมีจุดบกพร่อง เราไม่สามารถให้ในสิ่งที่เค้าขอได้ แต่ไม่ใช่ว่าเราไม่พยายามนะ เราเคยลองพยายามดูแล้ว แต่สุดท้ายเราก็ทำไม่ได้ จนกระทั่งเพื่อนเคยบอกเราว่าเราควรไปพบแพทย์เพราะเราอาจเป็นโรคความกลัวชนิดนึง มันเริ่มทำให้เรารู้สึกกังวล เราเคยบอกกับเขาว่า เรายอมให้เขาไปมีอะไรกับใครเพื่อสนองความต้องการของเขา เพราะเรารู้อยู่แก่ใจว่าเรามีให้เขาไม่ได้ แต่ในใจเราก็กลัวกลัวว่าเขาจะไปมีจริงๆและก็จะเริ่มออกห่างจากเราไป เขาอาจะไปติดกับผู้หญิงคนนั้นแทน แต่หากเราห้ามเขา เราก็เหมือนที่เห็นแก่ตัว เพราะเราเองก็เข้าใจธรรมชาติของมนุษย์ ธรรมชาติของผู้ชาย ความรักของเราทั้งคู่อาจกำลังค่อยๆเริ่มจางลง เราคิดว่าเราคบกับแฟนคนเก่ามาตั้งหลายปี อยู่ในหอเดียวกัน แต่เราก็ยังมีความรักที่ไม่ต้องมีเซ็กส์ และที่เราเลิกกันก็ไม่ใช่เพราะเรื่องเซ็กส์ เราทำไมความรักครั้งนี้เราถึงเป็นรักที่ไม่มีเซ็กส์ไม่ได้ แต่แน่นอนว่าปัจจัยหลายอย่างเปลี่ยนไป หรือเป็นเพราะตอนนี้เราโตแล้ว เราไม่ควรคิดแบบก่อนแล้ว
เราผิดไหมที่เราคิดว่าตอนนี้มันยังไม่ถึงเวลา เราผิดไหมที่เรายังมีเซ็กส์ตอนนี้ไม่ได้ เราผิดไหมที่เราอยากจะมั่นใจในความรักของเราทั้งคู่ก่อนที่จะตัดสินใจอะไรลงไป มีคนบอกว่าเราใช้สมองมากเกินไปกับความรัก เราปล่อยไปตามหัวใจให้มากกว่านี้ เราผิดไหมที่เราใช้สมองกับความรัก เราผิดไหมที่เรากลัวผลร้ายตามมาจากการมีเซ็กส์ จริงอยู่ว่าปัจจุบันคือ ปี 2016 คือโลกยุคใหม่ คือโลกที่อะไรๆเริ่มเปลี่ยนแปลงไป แต่ผิดไหมที่เรายังมีความคิดล่าหลังแบบนี้ แต่ถ้าเรายังเป็นแบบนี้ เราก็ควรจะยอมรับกับผลที่ตามมาใช่ไหม มันอาจเป็นจุดเริ่มต้นของการเลิกลาใช่หรือป่าว
เราไม่รู้ว่าเราควรจะทำยังไง เรารักเขา แต่เราก็รักตัวเราเอง เรากลัวว่าต้องเสียเขาไป แต่เราก็กลัวว่าเราจะต้องเสียคุณค่าในตัวเองไปด้วย
สุดท้ายนี้ เราขอยืนยันว่าเราไม่ได้ว่าหรือตำหนิคู่รักที่มีเพศสัมพันธ์กันนะค่ะ เราแค่อยากได้ความเห็นที่ต่างออกไป มุมมองที่คุณมอง เราเชื่อว่าไม่มีสิ่งใดถูกต้องร้อยเปอร์เซนต์ แล้วเราเองก็ไม่ได้ว่าสิ่งที่เราคิดถูก แต่เราแค่อยากเปิดกว้างกับใจของตัวเอง เราอยากรับฟังความคิดเห็นของทุกคนจริงๆ
ความรักกับเรื่องบนเตียง
เรามีเรื่องที่รู้สึกกังวลใจและหาทางออกไม่ได้ เรื่องก็ตามหัวข้อเลยค่ะ...ความรักกับSEX
ในชีวิตของเรามีแฟนไม่กี่คน เราเลิกกับแฟนคนแรกเมื่อเรียนจบมหาลัย ความรักของเราในครั้งนั้นก็เหมือนกับความรักใสๆแบบวัยรุ่นทั่วๆไป เราเคยอยู่หอพักเดียวกัน แต่เราไม่เคยมีเพศสัมพันธ์อะไรกัน ด้วยความที่เราคิดว่าเราต่างคนต่างเด็กและกลัวจะมีความผิดพลาด จนเมื่อเลยต่างคนต่างจบมหาลัยเราก็เลิกลากันไป ในความคิดของเรา ความรักไม่จำเป็นต้องมีเรื่องsex เค้ามาเกี่ยวข้อง ความรักสามารถเดินทางของมันไปกับคน2 คนโดยไม่จำต้องมีเพศสัมพันธ์กัน
แต่พอถึงวันนึงที่เราได้รู้จักกับเพื่อนชาวต่างชาติคนนึง จนถึงวันนี้ที่เราตัดสินใจคบหาดูใจกัน เราต่างคนต่างทำงาน อายุประมาณ 25 ปีแล้ว เขาทำให้เราเริ่มรู้ว่าบางทีคนเราสองคนคบกัน ความรักอย่างเดียวอาจไม่พอ เพราะผู้ชายเป็นเพศที่มีความต้องการ และโดยเฉพาะวัฒนธรรมของเขา การที่คนเราคบกันเรื่องSEXเป็นเรื่องธรรมดาและไม่ได้แปลกอะไร แต่สำหรับเรา เราคิดมาตลอดว่าการเพศสัมพันธ์มันควรจะมีกับผู้ชายที่เราตัดสินใจว่าจะแต่งงานแล้วเท่านั้น (อย่าว่าเราโลกสวยเลยนะ แต่เราถูกปลูกฝังมาแบบนี้จริงๆ) เราไม่เคยมองว่าการมีเพศสัมพันธ์ก่อนแต่งงานเป็นเรื่องปกติหรือเป็นเรื่องที่ดีอะไร เราเอาการมีเพศสัมพันธ์มาผูกกับคุณค่าในตัวของเราเอง
จนกระทั่งเราเริ่มรู้สึกได้ว่ามันอาจทำให้ความรักของเราทั้งคู่เริ่มมีจุดบกพร่อง เราไม่สามารถให้ในสิ่งที่เค้าขอได้ แต่ไม่ใช่ว่าเราไม่พยายามนะ เราเคยลองพยายามดูแล้ว แต่สุดท้ายเราก็ทำไม่ได้ จนกระทั่งเพื่อนเคยบอกเราว่าเราควรไปพบแพทย์เพราะเราอาจเป็นโรคความกลัวชนิดนึง มันเริ่มทำให้เรารู้สึกกังวล เราเคยบอกกับเขาว่า เรายอมให้เขาไปมีอะไรกับใครเพื่อสนองความต้องการของเขา เพราะเรารู้อยู่แก่ใจว่าเรามีให้เขาไม่ได้ แต่ในใจเราก็กลัวกลัวว่าเขาจะไปมีจริงๆและก็จะเริ่มออกห่างจากเราไป เขาอาจะไปติดกับผู้หญิงคนนั้นแทน แต่หากเราห้ามเขา เราก็เหมือนที่เห็นแก่ตัว เพราะเราเองก็เข้าใจธรรมชาติของมนุษย์ ธรรมชาติของผู้ชาย ความรักของเราทั้งคู่อาจกำลังค่อยๆเริ่มจางลง เราคิดว่าเราคบกับแฟนคนเก่ามาตั้งหลายปี อยู่ในหอเดียวกัน แต่เราก็ยังมีความรักที่ไม่ต้องมีเซ็กส์ และที่เราเลิกกันก็ไม่ใช่เพราะเรื่องเซ็กส์ เราทำไมความรักครั้งนี้เราถึงเป็นรักที่ไม่มีเซ็กส์ไม่ได้ แต่แน่นอนว่าปัจจัยหลายอย่างเปลี่ยนไป หรือเป็นเพราะตอนนี้เราโตแล้ว เราไม่ควรคิดแบบก่อนแล้ว
เราผิดไหมที่เราคิดว่าตอนนี้มันยังไม่ถึงเวลา เราผิดไหมที่เรายังมีเซ็กส์ตอนนี้ไม่ได้ เราผิดไหมที่เราอยากจะมั่นใจในความรักของเราทั้งคู่ก่อนที่จะตัดสินใจอะไรลงไป มีคนบอกว่าเราใช้สมองมากเกินไปกับความรัก เราปล่อยไปตามหัวใจให้มากกว่านี้ เราผิดไหมที่เราใช้สมองกับความรัก เราผิดไหมที่เรากลัวผลร้ายตามมาจากการมีเซ็กส์ จริงอยู่ว่าปัจจุบันคือ ปี 2016 คือโลกยุคใหม่ คือโลกที่อะไรๆเริ่มเปลี่ยนแปลงไป แต่ผิดไหมที่เรายังมีความคิดล่าหลังแบบนี้ แต่ถ้าเรายังเป็นแบบนี้ เราก็ควรจะยอมรับกับผลที่ตามมาใช่ไหม มันอาจเป็นจุดเริ่มต้นของการเลิกลาใช่หรือป่าว
เราไม่รู้ว่าเราควรจะทำยังไง เรารักเขา แต่เราก็รักตัวเราเอง เรากลัวว่าต้องเสียเขาไป แต่เราก็กลัวว่าเราจะต้องเสียคุณค่าในตัวเองไปด้วย
สุดท้ายนี้ เราขอยืนยันว่าเราไม่ได้ว่าหรือตำหนิคู่รักที่มีเพศสัมพันธ์กันนะค่ะ เราแค่อยากได้ความเห็นที่ต่างออกไป มุมมองที่คุณมอง เราเชื่อว่าไม่มีสิ่งใดถูกต้องร้อยเปอร์เซนต์ แล้วเราเองก็ไม่ได้ว่าสิ่งที่เราคิดถูก แต่เราแค่อยากเปิดกว้างกับใจของตัวเอง เราอยากรับฟังความคิดเห็นของทุกคนจริงๆ