คือผมไม่เข้าใจ ความรับผิดชอบของผู้ใหญ่มันหายไปไหนหมด -_-   ผมไม่อยากใช้คำว่าเเม่เท่าไหร่นักหรอก

  ผมเกลียดเเม่  เกลียดเเม่ที่คลอดผมออกมามากที่สุดดด  ทำไมน่ะเหรอ!  หึ ก้อเพราะว่าเเม่เอาผมมาให้ยายหลังจากผมออกจาก รพ.

   ผมได้อยู่กับเเม่เเค่ 2 วัน !!! ผมได้กินนมเเม่เเค่ 2 วันเท่านั้น ตั้งเเต่นั้นมาเเม่ผมก็ไม่เคยส่งเสียเลี้ยงดูผมเลย มาเยี่ยมเท่าที่ผมจำความได้ 2 ครั้งเท่านั้น

  ไม่เคยมาช่วยยายเลี้ยง!! พอผมโตขึ้นอีกหน่อย ก็มาเยี่ยมพร้อมกับลูกคนใหม่ เปนไงล่ะลูกคนนี้ยังไม่มีปัญญารับผิดชอบก็มีลูกคนใหม่ซะเเล้ว

  ไม่ส่งเสียผมไม่ว่า เเต่กลับมาขอเงินจากยายไปอีกนี่สิ มันใช้ได้ที่ไหน ไม่สำนึกบ้างรึไง ห๊าา ว่ายายเลี้ยงผมมามันเหนื่อยเเค่ไหน

   ยายผมก็ไม่ใช่คนรวยอะไรเลย ปานกลาง แถมยายก็แก่มากเเล้ว เงินก็จะไม่พอ อายุอาปูนนั้นก็ปาไปเกือบไม้ปลายลำ เฮ้อออ

ตัวเองก็ทำงานมีเงินเดือน พอสิ้นเดือนเงินก็ออกไม่คิอจะเอามาจุนเจือผมกับยายเลยสักแดงเดียว เอาไปปนเปรอกับลูกคนใหม่เลี้ยงดูอย่างสุขสบาย

  ทำอย่างกะเปนคุณหนู ไม่เคยให้เดือดร้อน มีกิน ทั้งๆที่ไม่ได้รำ่รวยใช้เงินฟุ่มเฟือย พอเงินไม่พอก้อกลับมาหายายอิกนั่นเเหละ ผมล่ะเกลียดนัก

ตอนนี้ผมอายุ 20 เเล้ว ทำงานไปเรียนไป ช่วยยายหาเงินยายก้อเจ็บป่วยบ่อยต้องหาเงินมารักษาอีก ผญ คนนั้นดีเเต่พูดเเต่ทำอะไรไม่ได้สักอย่าง

  อ้างว่ารักยาย จะไม่ให้ยายเปนอะไร จะไม่ให้ยายผมความดันขึ้นได้ไงล่ะ ก้อมาเอาเงินไปไม่ใช่น้อยๆ และไม่เคยใช้เอาเเต่ขอยืม

  น่าสมเพช ถ้ามีลูกเเล้วไม่คิดรับผิดชอบ อย่ามีซะดีกว่า ผมว่า  ขอให้ ผญ คนนั้นมาอ่านเจอด้วยเถอะจะได้นึกสงสารยายบ้าง ทำผิดอะไรไว้จะได้สำนึก

   ผญ อะไรเห็นแก่ตัวชะมัด ผมไม่มีวันนับว่าคุณเป็นเเม่เด็ดขาด!!! จำไว้!!!