แต่เราขอคิดต่างนะค่ะ  ชีวิตเราตอนนี้เป็นเหมือน จขกท เลยค่ะหนักกว่าตรงที่ทรัพย์สินเป็นของแม่เราทั้งหมด ไม่มีส่วนเขาเลย แต่เพราะเขาเหมือนจะเป็นคนมีความสารารถ อยากได้เท่าไรจะเอาอะไรเราและแม่เดือดร้อนหาให้  ทำตามที่บอกทุกอย่าง  แต่ไม่สำเร็จสักอย่าง ให้โอกาศมาตลอด จนตอนนี้ไม่ไหวแล้วค่ะ  บางครั้งเราต้องเลือกความถูกต้องมาก่อนหัวใจ  เพราะสงสารแม่มากสิ่งที่หามาตลอดชีวิตต้องมาหมดเพราะอยากให้ลูกตั้งตัวได้ ที่เลือกเดินออกมาทั้งที่รักและนังเป็นห่วงเขาเพราะตัวเขาเองเป็นคนทะนงตัวคิดว่าตัวเองทำได้ทุกอย่าง และไม่เคยกลับมามองความผิดของตัวเองเลย เขาคิดถูกเสมอ เราต้องตามเขาตลอด ไม่มีความเป็นตัวของตัวเองเลย ทุกวันนี้เราเดินออกมาทำงานเป็นมนุษย์เงินเดือน รายได้หมื่นกว่าๆ แต่รู้สึกดีมีศักดิ์ศรี ได้ยืนบนขาของตัวเอง บางครั้งรักอย่างเดียวก้ไม่พอหรอก ต้องดูทางข้างหน้าด้วยว่าคนที่เรารักตอนนี้เราจะทนข้อเสียของเขาได้นานแค่ไหน ถ้ามันมองแล้วลำบากใจเลือกเดินออกมาดีกว่าค่ะ ดีกว่าปล่อยให้อะไรมันผูกมัดตัวเราจนทำให้เราจำใจอยู่อย่างำม่มีความสุข  เอาความรักแบบสบายๆดีกว่า ไม่ต้องหรูหรามีกิจการใหญ่โตแต่รักกัน  เข้าใจกัน  กลับบ้านมีแต่เสียงหัวเราะ ไม่ทำให้เราต้องหนักใจ สบายใจเวลาอยู่กับเขาแค่นั่นพอแล้วค่ะ  จิงๆนะ^^