เจ้าของกระทู้ได้รับทุนการศึกษาต่อ ป.โท ที่อังกฤษ 2 ปี เป็นทุนให้เปล่าของมหาวิทยาลัยที่อังกฤษเอง ไม่มีข้อผูกมัดว่าจบแล้วจะต้องกลับมาใช้ทุน ตอนนี้อายุ 33 ปี ทำงานรับราชการมา 12 ปี เงินเดือน 29xxx บาท

เจ้าของกระทู้มีปัญหาคาใจกับเรื่องงานนี้มาตลอดเวลาตั้งแต่บรรจุ ทะเลาะกับที่บ้านหลายครั้งเรื่องอยากขอลาออก แต่ที่บ้านไม่อยากให้ออก ไม่ใช่งานหรือที่ทำงานไม่ดี แต่เพราะเรารู้สึกมาตลอดว่าเราอยู่ผิดที่ ที่ผ่านมาอยากโอนไปทำงานในหน่วยงานที่ตรงกับสายที่เรียนจบมาตลอดเวลา แต่สุดท้ายก็มีปัญหาทำให้โอนไม่ได้จนถึงปัจจุบัน เริ่มรู้สึกไม่มี motivation กับงาน เพราะรู้สึกเบื่อกับระบบราชการ เบื่อเนื้องาน และกระวนกระวายอยากกลับไปทำงานในด้านที่เรารักมากกว่า  รู้สึกแบบนี้มา 2-3 ปี จนกระทั่งวันนึงเจ้าของกระทู้สมัครทุนของมหาวิทยาลัยที่อังกฤษ และได้รับทุน กำลังจะได้ไปเรียนเดือนกันยายน 2559 แต่มีปัญหาที่ยังคิดไม่ตกว่าควรจะลาออก หรือแค่ลาศึกษาต่อต่างประเทศ อีกใจนึงก็อยากทำตามความฝัน ไปเรียนต่อในสายที่อยากเรียน และได้ทำงานในสิ่งที่อยากทำ แต่อีกใจก็กลัวการเปลี่ยนแปลง กลัวว่าเรียนจบแล้วจะหางานที่อยากทำไม่ได้อยู่ดี กลัวว่าสถานภาพอันมั่นคงจะต้องเปลี่ยนไป รู้สึกใจหายตอนที่เขียนใบลาออก (แต่ยังไม่ได้ยื่น)

จึงอยากขอความเห็นจากคนอื่นๆ ว่ามีมุมมองเป็นอย่างไร จะเลือกแบบไหนคะระหว่างลาออกกับลาศึกษาต่อ