นี่ไม่ใช่กระทู้อวยตัวเองหรือว่าหลงตัวเองนะคะแต่มันคือประสบการณ์จริงที่น่าเบื่อมากๆสำหรับเรา
คือเราอายุ30ต้นๆแต่ยังโสดอยู่ไม่มีแฟน,ไม่มีคนคุย,และชอบชีวิตสันโดษ.ที่จริงก็เคยผ่านการมีแฟนมาบ้างแต่เพราะนิสัยไปด้วยกันไม่ได้เลยตกลงใจที่จะเลิกกันด้วยดีและนับจากนั้นก็อยู่คนเดียวมาตลอด
และเพราะเป็นคนที่ถือว่าหน้าตาดีระดับหนึ่งเลยมีคนเข้ามาจีบเรื่อยๆทั้งที่โสดและไม่โสดทั้งในเฟซบุ๊คและที่ทำงาน.แต่เราชัดเจนตลอดนะคือไม่สนใครคุยเป็นพี่น้องกันหมดทุกคนไม่มีการคุยการนัดเจอใครทั้งนั้น แต่ปัญหามันก็เกิดจนได้เมื่อบรรดาสามีของเพื่อนที่ทำงานหรือคนที่เพื่อนชอบมาคุยกับเราจนเกิดปัญหาหมางใจจนถึงขั้นแตกหักสุดท้ายกลายเป็นมีคนเกลียดมีคนหมั่นไส้สร้างเรื่องใส่ร้ายต่างๆนาๆว่าเราแรดเราชอบคุยกับผู้ชายทั้งๆที่เราจะคุยก็เพราะหน้าที่การงานต้องติดต่อกันทั้งนั้น.เราเป็นคนไม่ค่อยสุงสิงกับใครชอบปลีกตัวอยู่คนเดียวไม่จับกลุ่มกับเพื่อนผู้หญิงเหมือนคนอื่นวันหยุดก็ไปแต่วัดทำบุญไปคนเดียว.คนจ้องใส่ร้ายก็จะพูดเหน็บแนมว่าทำบุญเอาหน้าทำดีสร้างภาพทั้งๆที่บางคนเป็นเพื่อนสนิทกันมาก่อนแต่มาเกลียดเราเพราะผู้ชายที่ตัวเองชอบมาจีบเรา.ทุกวันนี้เราลำบากใจมากต้องระวังตัวตลอดเวลาใช้ชีวิตอยู่คนเดียวเงียบๆไปไหนมาไหนคนเดียวก็ยังไม่วายโดนคนอิจฉา.เครียดจนบางทีร้องไห้คนเดียวมันท้อใจน้อยใจมากเหมือนคนทำดีไม่ได้ดีโดนจับผิดอยู่ตลอดและก็ยังมีคนเข้ามาตามจีบตลอดด้วยอีกเหมือนกัน..ใครมีคำแนะนำดีๆในการใช้ชีวิตแบบนี้บ้างมั้ยคะ?