แหลก...

โดย...ล. วิลิศมาหรา


ต้นไม้ชื่อต้นแห่งรักแท้...ชายที่รักมอบให้เธอเป็นของกำนัล

เธอทะนุถนอมมันใส่ไว้ในกระถางสีสวย

วางเอาไว้ใกล้ตา ตรงข้างหน้าต่างห้องนอน

มือน้อยเฝ้ารดน้ำพรวนดิน หมั่นเติมปุ๋ยจากดวงใจใส่ลงไป

ทุกเช้า เปิดผ้าม่านสีอ่อนออกดู เอียงคอมองแล้วยิ้ม...คอย...กลีบดอกรักบานสักครั้งให้ชื่นใจ

แสงอาทิตย์สาดส่อง แสงอาจแรงเกินไปจนต้นรักเฉา

ค่อย ๆ ยกย้าย ระแวดระวังไม่ให้ใบช้ำ จึงนำต้นรักมาหลบร่มบังเงาเสียในห้องนอน

เพราะเสน่หาเหลือเกิน รักเหลือเกิน ต้นไม้แห่งรักแท้...สิ่งแทนความรักจากเขา ชายผู้เป็นที่รัก

เพียงรอไม่นานดอกไม้ดอกน้อยสีขาวบริสุทธิ์ก็ผลิบานออกรับแสงอรุณ

หรือวันพรุ่งแห่งรักแท้จะมีอยู่จริง...หญิงสาวเผยอรอยยิ้มกว้างอย่างอิ่มเอมใจ




ชื่นชมได้ไม่นานนัก

พลัน! ชายผู้เป็นเจ้าของเกิดเปลี่ยนใจ เขาได้เปลี่ยนไป...เขาเปลี่ยนไปแล้วตลอดกาล

ต้นไม้นี้ไม่เหมาะสม ไม่คู่ควรกับเธอ ถึงไม่เข้าใจแต่ไร้คำอธิบาย

เขาตรงเข้ามา...เอื้อมมือเข้ามา ดึง กระชากกระถางต้นไม้ให้มันตกลง...มันได้ตกลงแตกกระจายอยู่ต่อหน้าเธอแล้ว

เขาก้าวเข้ามา...สืบเท้าเข้ามา บดขยี้เหยียบย่ำฝ่าเท้าลงไป เหยียบบดมันลงไปบนต้นไม้และกลีบดอกอ่อนบางให้แหลกเหลว กลีบดอกสีขาวแหลกละเอียด...แปดเปื้อนดินโคลนย่อยยับ กระถางสีสวยแตกพังเกลื่อนพื้น

ร่างหญิงสาวทรุดฮวบลง เธอทรุดลงแล้ว สองมือปิดปาก ดวงตาเบิกกว้าง ทว่าลมหายใจราวนิ่งสนิท

...เขาได้ทำลายต้นไม้และหัวใจเธอไปพร้อมกันด้วยน้ำมือของเขาเอง!...