เริ่มจากที่ผมเพลอไปตอบไปรษณีของกำลังสำรองที่เขาส่งมาให้เดือนก่อนๆ ล่าสุดมีโทรศัพท์จากสัสดีโทรเข้ามาที่เบอร์แม่ผม(ซึ่งตอนนั้นผมไม่ได้อยู่ฟังเนื่องจากทำงานข้างนอกบ้าน) แม่ก็บอกเขาไปว่าผมไม่สะดวกมารับเนื่องจากทำงานอยู่ เขาก็บอกว่าให้มารับเมื่อสะดวกในวันจันทร์ที่ผ่านมาครับ(ตอนนี้ผมก็ยังไม่ได้รับเลย)

เข้าประเด็นเลยละกันครับ ว่าผมไม่สะดวกที่จะไปรับหมายเรียกเลย และไม่อยากไปด้วย หลายคนที่เข้าไปรายงานตัวก็จะโดนเรื่อยๆ จากแค่วันเดียวจนไปถึงเป็นเดือน ซึ่งมันจะทำให้เสียเวลางานมากๆ เข้าใจว่าสามารถขอลาได้โดยที่ไม่โดนตัดเงินเดือน แล้วถ้าโดนหลายวันหล่ะ? กฏหมายบอกว่าบริษัทไม่สามารถไล่ออกได้ แล้วคิดเหรอครับว่า บริษัท เขาจะปล่อยให้ลายาวๆแบบนั้น ยังไงเขาก็หาช่องทางที่จะบีบให้ผมออกอยู่ดี เราฟ้องได้? แล้วไงต่อ ผมได้กลับไปทำงานที่เดิมเหรอ? พอมีประวัติแล้วใครจะรับทำงานหล่ะ ถึงได้กลับเข้าไปทำงานผมจะทนได้หรอแรงกดดันเสียงนินทาสุดท้ายผมก็ต้องลาออกเองอยู่ดี อีกอย่างผมเพิ่งจะได้งานด้วย ทำยังไม่ถึงเดือนเลย รักชาติมั้ย? แน่นอนรักสิ แล้วทำเป็นต้องเป็นทหารเท่านั้นเหรอที่ต้องรักชาติ อาชีพอื่นๆก็รักนะ
ป็อดเหรอ? ใจนึงก็ยอมรับครับแต่อีกใจก็มีหน้าที่ที่สำคัญกว่าอยู่นะครับ คือหาเงินใช้หนี้ให้พ่อแม่ เรื่องส่วนตัวมันก็สำคัญกว่ามั้ย? ชาติก็สำคัญนะแต่ผมก็ยกเป็นเรื่องรองไปก่อน เบียเลี้ยงได้แต่มันคุ้มมั้ยกับที่ผมต้องมาออกค่ารถค่าเดินเองแถมยังเกินงบเบี้ยเลี้ยงที่ได้อีก

สรุปเลยละกันครับ ข้างบนแค่อยากจะระบายเฉยๆ(ถึงขั้นจริงจัง)
ผมอยากจะเลี่ยงการถูกหมายเรียกได้ยังไงโดยไม่มีผลกระทบถึงเรื่องกฏหมายบ้างครับ จะวิ่งเต้นหรืออะไรก็ได้ผมเอาหมด
ผมไม่แคร์ใครด่าผมยังไง ไม่แคร์เรื่องสามัญสำนึกด้วย เรื่องชาติก็เรื่องชาติ เรื่องส่วนตัวก็เรื่องส่วนตัว มันไม่ใช่ผมคนเดียวที่คิดแบบนี้หรอก
จริงๆนะ ผมยอมรับเลยว่าผมมันตุ๊ด ทำเป็นดีดดิ้นกะอีเรื่องแค่นี้ แต่นี่มันเรื่องอนาคตผม ครอบครัวผม เงินผม เวลาของผม

.....สวัสดีจ้า อิอิ