ฮั่นแน่ๆ  เข้ามาอ่านนี่สงสัยใช่มั้ยคะ ว่าการอกหักเกี่ยวอะไรกับการสอบติดนิเทศจุฬา
เเน่นอนค่ะมันต้องเกี่ยวอยู่แล้ว555  ไม่งั้นจขกท.คงไม่ตั้งชื่อหัวข้อกระทู้เช่นนี้หรอกจริงไหม??
เพื่อไม่เป็นการเสียเวลาเรามาเริ่มเรื่องที่จขกท.ประสบพบเจอมากันดีกว่าค่ะ

          เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อสมัยจขกท.อยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่6  จขกท.ก็ได้ชอบเพื่อนผู้ชายในห้องคนหนึ่ง  แต่เค้าเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบทำการบ้านส่งอาจารย์ จนอาจารย์ต้องตามในหลายๆวิชา  จขกท.ก็พยายามเสนอตัวช่วยเค้าทำการบ้าน   ทำงานประดิษฐ์ ที่อาจารย์สั่ง แทนเค้าเกือบทุกอย่าง  เป็นอย่างนี้อยู่เรื่อยๆจนช่วงก่อนสอบแกทแพทรอบที่หนึ่ง จขกท.ก็รู้มาว่าเค้ามีคนที่เค้าคุย คนที่เค้าชอบอยู่แล้ว เพียงแต่จขกท.ไม่เคยได้ถามเค้า  จขกท.ก็อกหักสิคะ เศร้ามากช่วงนั้น  ร้องไห้แบบไม่เคยร้องไห้ให้กับเรื่องความรักแบบนี้มาก่อน  ทำให้จขกท.ได้รู้สึกถึงคำว่าอกหักแล้วเจ็บปวดแบบคนอื่นๆที่เค้าเคยประสบมาก่อนจริงๆ จขกท.ก็เดินไปกอดพี่สาวแล้วก็ร้องไห้ พี่สาวก็ช่วยปลอบ ช่วงนั้นอ่านหนังสือไม่รู้เรื่องเลยอ่านยังไงก็ไม่เข้าหัว พอคะแนนแกทแพทรอบที่หนึ่งออกมา พอรวมคะแนนทุกอย่างแล้วปรากฏว่าคะแนนของจขกท.ไม่ถึงคณะนิเทศศาสตร์ จุฬาฯ ซึ่งเป็นคณะที่ จขกท.อยากเข้า จขกท.ก็เลยคิดกับตัวเองได้ว่า เห้ย ถ้าเป็นอย่างงี้ต่อไปอนาคตเราเเย่เเน่  ถ้าเราสอบติดหรือไม่ติดผู้ชายคนนั้นเค้าก็ไม่ได้มาสนใจเราอยู่แล้ว ไม่ได้มาแคร์อนาคตเราว่าเราจะเป็นอย่างไร แล้วทำไมเราไม่ทำอนาคตเราเองให้ดีๆหล่ะ ถ้าเราสอบติดมันก็ทำให้เราภาคภูมิใจในตัวเองได้ อนาคตเรา เราเป็นคนทำสร้างมันเองไม่มีใครมาช่วยเราได้หรอก ตั้งแต่นั้น จขกท. ก็เลิกเศร้าเลยค่ะ แล้วก็ตั้งใจอ่านหนังสือเพิ่มมากขึ้นดูว่ารอบที่แล้วเราพลาดอะไรไป คะแนนเราหายไปจากตรงไหน ก็พยายามหาอ่านเพิ่มเติมไม่ว่าจากอินเทอร์เน็ต หรือหนังสือต่างๆ  พอผลสอบแกทแพทรอบที่สองออก คะแนนของจขกท.สูงขึ้นกว่าเดิมเยอะเลยค่ะ และแล้ววันประกาศผลแอดมิชชั่นก็มาถึงจขกท.ก็ทำได้สำเร็จค่ะ จขกท.แอดมิชชั่นติดอันดับที่หนึ่ง ซึ่งก็คือนิเทศ จุฬาฯ นั่นเอง เย่！
         อยากจะฝากถึงน้องๆหรือหลายคนๆที่ประสบกับเรื่องแย่ๆในขีวิต ว่าเศร้าได้นะคะ แต่อย่านาน เพราะถ้านานมันไม่ได้ส่งผลดีต่อชีวิตเราเลย ให้มันเป็นแรงผลักดันเราให้เราได้พัฒนาตัวเองให้ดีขึ้นดีกว่าแล้วสุดท้ายเราจะไม่เสียใจกับสิ่งไม่ดีที่เคยเกิดขึ้นกับเราเลย เรากลับจะต้องขอบคุณเรื่องร้ายๆเหล่านี้เสียด้วยซ้ำที่ทำให้เราได้พัฒนาตนเองจนได้ยืนจนถึงทุกวันนี้

ปล.กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของจขกท.หากมีอะไรผิดพลาดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ