อาทิตย์ที่แล้วผมมีโอกาสกลับไปโฮจิมินส์หรือไซง่อนอีกครั้งหนึ่ง...หลังจากครั้งสุดท้ายที่ไปเมื่อหลายปี....
ไปคราวนี้..โฮจิมินส์เปลี่ยนไปมาก..ตึกสูงมากมาย...
โรงแรม 5 ดาวเต็มไปหมด...
สิ่งที่เหมือนเดิมคือ รถมอเตอร์ไซด์ที่วิ่งเต็มถนน...
ที่น่าสนใจคือรถมอเตอร์ไซด์จะมากมายแต่อุบัติเหตุบนถนนกลับน้อยมากๆ...
ดูแล้วน่าจะมาจากการมีน้ำใจเอื้อเฟื้อต่อกัน ประกอบกับรถวิ่งไม่เร็วนักทำให้รถสามารถเบรคทัน...
อยู่โฮจิมินส์4วันไม่เห็นมีชนกันหรือการทะเลาะวิวาทบนท้องถนนเลย...
ที่น่าประทับใจคือลานหน้าที่ว่าการที่กลางคืนจะปิดเป็นถนนคนเดินให้ ปชช.ออกมามีกิจกรรมต่างๆ..
มีพ่อแม่พาลูกมาเล่นล้อไฟฟ้า มีวัยรุ่นมาเต้นบีบอย...และมีเวทีให้แสดงการฟ้อนรำของเด็กๆ...ฯลฯ..
โดยที่บริเวณนั้นไม่มีรถเข็นขายของไม่มีอัลกอฮอลจำหน่าย...
ยังไรก็ตามวิถีชีวิตเดิมๆของชาวเวียดนามก็ยังมีให้เห็นอยู่โดยทั่วไป..เช่น ร้านขายเฝอแบบนั่งยอง หรือแม่ค้าหาบมันต้มขาย..
มาโฮจิมินส์คราวนี้มองเห็นพัฒนาการที่จะไปสู่มหานครสมบูรณ์แบบด้วยวัตถุคือกำลังสร้างรถไฟฟ้า..
และคุณภาพชีวิตของชาวเวียดนามที่ออกมาทำงานอย่างขยันขันแข็งมีความเชื่อมั่นในรัฐบาลที่จะทำให้ชีวิตเค้าดีขึ้น...
ในขณะที่ยักษ์ใหญ่อาเซี่ยนแบบเรากำลังเดินถอยหลังทั้งเศรษฐกิจและสังคม...จนแทบจะล้าหลังไปแข่งกับลาวกับกัมพูชา...
ครับ..อีกไม่นานเวียดนามที่พึ่งเลิกสงครามอันยาวนานเมื่อ 40 ปีที่แล้วก็คงแซงเราไปเหมือนเกาหลี ญี่ปุ่น...
เพราะเรามัวแต่โทษกันไปกันมานี่เอง...

อนุเสาวรีย์ประธานโฮจิมินส์ หน้าศาลาว่าการ..


มรดกของฝรั่งเศษที่ตกทอดไว้ที่เวียดนามคือตึกศาลาว่าการที่สวยงาม


และขนมปังฝรั่งเศษ

ตึกสูงที่ขึ้นมากมาย


ถนนคนเดิน


ขอบคุณครับ