ก่อนอื่นต้องบอกถึงเรื่องราวที่ผมกับแฟนก่อนครับ ผมกับแฟนคบกันตั้งแต่อยู่ ม.4 จนตอนนี้ก็ 8 ปี่แล้วครับ ช่วงที่เรียนเธอก็เป็นคนไม่ชอบเข้าสังคมจะมีเพื่อนที่คบอยู่ไม่กี่คน ไม่เคยเข้าผับ บาร์ ร้านเหล้า ร้านนั่งชิลล์ ร้านแบบนี้ไม่เคยเข้าเลยตั้งแต่คบกันมา แต่เรื่องมีอยู่ว่าพอเรียนจบ ป.ตรีแล้วเธอเข้าทำงานบริษัท แต่ผมเรียนต่อโท ทำให้เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน เธอกลับเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือเลยครับ เพราะว่าเธอไปอยู่ที่โน่นเธอมีเพื่อน แล้วมีอยู่วันหนึ่งเธออยากเข้าร้านนั่งชิลล์บ้างเธอจึงมาขออนุญาติ ด้วยความไว้ใจและคิดว่าเธอคงเครียดกับการทำงานผมจึงให้เธอไปกับเพื่อน 2 คน แต่พอนั่งติดลมเข้า กลับมีเพื่อน พี่ น้องตามไปสมทบอีก ในคืนนั้นเธอเมามาก เมาจนไม่รู้อะไรเลย พอเช้ามาผมก็คุยกับเธอ เธอก็บอกว่าจะไม่ทำอีก แต่ในวันต่อมาเธอก็ไปร้านนั่งชิลล์อีกบอกว่าคนนั้นเลี้ยงบ้างคนนี้จ่ายบ้างไปวันเว้นวัน ผมก็คุยกับเธอและบอกว่าผมไม่ชอบให้ไปที่แบบนี้เพราะว่าจากที่คบกันมา 8 ปีกว่า เธอไม่เคยอยากไปเลยแต่พอมาอยู่ห่างกันแบบนี้เธอกลับอยากไปและมิหนำซ้ำไปวันเว้นวันซึ่งผมรับไม่ได้ พอคุยกันก็บอกว่าไม่ไว้ใจกันบ้าง ไม่มีอะไร บอกว่าผมคิดมาก เธอไปก็ไปคุยกับพี่ กับน้อง คลายเครียดไปสนุกๆแต่ทิ้งให้แฟนนั่งรอนอนรอว่าจะเป็นยังไง แต่การคลายเครียดมันต้องไปร้านเหล้าด้วยหรอ แล้วยังมีผู้ชายมาชวนไปดื่มด้วยแต่ก็ดีที่เธอไม่ไป เพราะนั่งติดลมกับอีกวงอยู่ คือผมข้อร้องแล้วน่ะว่าไม่ไปได้ไหม กลับมาเป็นคนเดิมได้ไหม แต่คำตอบที่ได้คือไม่ได้อยากไปเที่ยวอยากคลายเครียดไปแล้วมันสนุก เอิ่ม...อึ้งไปพักครับ ผมก็พยายามพูดกับเธอด้วยเหตุผมต่างๆนาๆพูดจนไม่มีอะไรจะพูดแล้วผมก็เลยพูดไปตรงๆว่า "เพื่อนก็คือเพื่อน คนที่จะอยู่กับเธอไปจนตายคือคู่ชีวิต ไม่ใช่เพื่อน "มีไหมถ้าจะตายบอกให้คนไปตามเพื่อนมาดูใจ ไม่มี... จะมีแต่ให้ไปตามคู่ชีวิตมาเท่านั้น...สุดท้ายผมต้องจัดการเรื่องนี้ยังไงดีครับที่จะไม้ให้ปวดร้าวทั้งสองฝ่าย หรือว่าผมไม่เด็ดขาดกับเธอ