เรามีบุคลิกแปลกๆ ค่ะ คือ จะวิตกกังวลในการเข้าสังคม สีหน้าระแวง กังวล ทำให้คนที่เราเข้าไปคุยด้วยไม่ชอบเรา เรามีเพื่อนน้อยมาก แล้วก็แทบไม่ได้ติดต่อกัน คนจะมองว่าเราแปลก และไปเม้าท์ลับหลังว่าเราเป็นโรคประสาท

เราได้ไปหาจิตแพทย์ และกินยาแล้ว ตอนแรกดีขึ้นมาก เราวิตกกังวลในการเข้าสังคมน้อยลง คนรอบข้างปฎิบัติกับเราดีขึ้น แต่ต่อมา เหมือนดื้อยา กินยาแล้วไม่ได้ผลเหมือนเดิม กลับมาหวาดระแวงเหมือนเดิม หมอเพิ่มยาเป็นสองเท่า ก็ยังไม่หาย ยังกลัวการเข้าสังคมเหมือนเดิม ถ้าหมอเพิ่มขนาดยาอีก เรากลัวจะเป็นโรคไตน่ะค่ะ

เราอยากรู้ว่าคนปกติคิดยังไงในการเข้าสังคม เรามีแต่กลัวว่าคนจะไม่ชอบ รังเกียจ เพราะชีวิตเราเจอแต่คนไม่ชอบ เมินเฉยใส่ (เพราะเรามีบุคลิกขี้กังวล ขี้ระแวง) เราไม่สามารถเข้าสังคมตามธรรมชาติได้ มีแต่ความกลัว ความเกร็ง

เมื่อตอนนี้ กินยาก็เอาไม่อยู่แล้ว เราขอความรู้จากเพื่อนๆ เป็นวิทยาทาน ว่าเราจะปรับความคิดยังไงให้วิตกกังวลในการเข้าสังคมน้อยลง โดยประวัติชีวิตเราคือ เข้ากับเพื่อนไม่ได้ ไม่มีคนอยากพูดด้วย ไปนั่งข้างเพื่อนในห้องเรียน เพื่อนก็ยกกระเป๋าย้ายที่นั่งไม่ยอมนั่งกับเรา เรารู้สึกว่าเราผิดอยู่ตลอดเวลาทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรเลย เจอคนรู้จัก เขาก็ไม่ทัก เวลาเราเดินตามทางในมหาวิทยาลัย เจอเพื่อนกลุ่มใหญ่เดินสวนมา พวกเขาข้ามถนนย้ายไปเดินอีกฝั่งหนึ่ง เพราะไม่อยากทักเรา

ช่วยเราด้วยค่ะ คนปกติมีวิธีคิดยังไงถึงไม่กลัว ไม่ระแวงว่าคนจะไม่ชอบเวลาเข้าสังคมคะ