ทำไมคนส่วนใหญ่ ต้องดูถูกคนที่เรียนมหาลัยรามคำแหง
มหาลัยรามคำแหงไม่ดีตรงไหนหรอ
เราเป็นคนนึงที่ตัดสินใจเลือกเรียนคณะนิติศาสตร์มหาลัยรามคำแหงในปี 2559 นี้
เพราะว่าพ่อของเรามีความเชื่อมั่นในคณะนิติศาสตร์ของมหาลัยรามคำแหงและส่วนตัวเราเองก็เชื่อมั่นด้วย
ตอนแรกเราสอบรับตรง ติดรับตรง. ทั้งหมดที่ติดคือสามที่ แต่เราไม่เอาเราสละสิทธิ์ เราติด วิศวะ เศรษฐศาสตร์ แล้วก็นิติศาสตร์ ของมหาลัยแห่งหนึ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
ตอนนั้นทุกคนถามเราว่า เรียนอะไร เรียนที่ไหน
ทั้งๆที่มันก็เพิ่งเป็นจุดเริ่มต้นที่เริ่มรับตรงช่วงแรกของม.6
เราก็ตอบตามที่เราติดไป
แล้วรอบรับตรงมีคณะนิติศาสตร์ที่เราหวังมากๆ ของมหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง ซึ่งเรียนแถวๆ ท่าพระจันทร์และรังสิต
เรารอผล และเจอคำถามเดิมๆจากพี่พี่น้องน้องป้าน้าอาคุณครู ว่าผลเป็นยังไงผลออกหรือยัง คือถ้าใครเคยไปสอบจะรู้ว่า กว่าจะประกาศนานมาก
แล้วผลออกมาเราก็ไม่ติดอย่างที่เราคาดหวัง
พอเราไม่ติดคนก็มองแบบเหมือนจะผิดหวังแล้วก็ถามซ้ำๆว่าเราจะเรียนไร
เราก็บอกว่าเรารอผลแอดมิชชั่น พอแอดเราก็เลือกคณะเดิมมหาลัยเดิมเป็นอันดับ1 แต่มหาลัยเดิม คณะเดิมที่เราเลือกเป็นอันดับหนึ่งกลับไม่ติด
มาติดอันดับสองซึ่งเป็นคณะเดียวกันแต่ว่าเป็นมหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งแถวภาคเหนือ. ตอนแรกเราตัดสินใจที่จะเข้าเรียนที่นั่นแต่เพราะพ่อเรา บอกว่ามันไกลพ่อแม่ไปหาไปมาหาสู่ไม่สะดวกและอีกอย่าง
อยากให้เรียนที่รามคำแหงมากกว่าเพราะพ่อเชื่อมั่นในมหาลัยรามคำแหงมาก ลึกๆเราก็ต่อต้านแต่อีกใจนึงก็ชื่นชมและภูมิใจ
เราก็เลยฝ่าฟันทุกคำพูดเพื่อจะมาเรียนที่รามคำแหง
แล้วเราก็ได้ลงทะเบียนทางอินเตอร์เน็ต ทำอะไรเองทุกอย่าง นี่คือจุดเริ่มต้นที่สอนให้เราพึ่งตัวเอง
ลองจัดตารางเรียนเอง ลองจัดตารางสอบเอง ทำเองทุกอย่าง
แม้กระทั่งหาหอ หาเพื่อนร่วมหอที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
ทุกอย่างใกล้จะลงตัว เรากลับไปโรงเรียนเก่าเก่าหรือเดินผ่านคนรู้จัก เค้าก็ถามแล้วว่าเรียนที่ไหน เราก็ตอบว่าเรียนรามคำแหง
เขาก็เฉยๆ นิ่งๆ เหมือนจะเหยียดๆเรา ไม่พูดอะไรไม่ถามอะไรต่อ
เราก็ไม่เข้าใจว่า ทำไมเหรอ. เรียนรามคำแหงมันผิดตรงไหน
มันผิดมากเหรอ รามคำแหงเป็นมหาลัยเปิด เป็นตลาดวิชาใครๆก็สามารถเรียนได้
และในเรื่องของคุณภาพเราคิดว่าไม่ได้ด้อยกว่ามหาลัยอื่นอื่นเลย
ทำไมต้องมองอย่างนี้
เค้าไม่รู้หรือว่าพอก้าวเข้ามาในรั้วรามแล้วได้เรียนรู้อะไรหลายอย่าง " ได้ทำในสิ่งที่ไม่เคยทำ "
มีประสบการณ์ชีวิตที่ไม่เคยคิดว่าอายุแค่นี้เราจะทำได้ด้วยตัวเอง กว่าจะผ่านมันมาได้
#ชอบคำพูดนี้ไปอ่านเจอ
ถ้าเรายังอยู่ในโลกนี้ ก็ไม่มีใครหนีการดูถูกพ้นหรอก
การดูถูกมันเป็นเรื่องธรรมดามากๆ เหมือนลมหายใจเข้าแล้วก็ลมหายใจออก
คนเรามันดูถูกกันได้ทุกเรื่องแหละ
ตั้งแต่เรื่องสัพเพเหระ เรื่องทุกอย่างในกิจวัตรชีวิตเลย
เพราะเวลาได้ดูถูก ได้เหยียดก็จะรู้สึกตัวเองมีค่าขึ้น สูงขึ้น แบบว่าสบายใจประมาณนั้นล่ะ
สิ่งที่อยู่ในใจลึกๆคือ ได้ลดค่าคนอื่น เพื่อที่จะรู้สึกว่าตัวเองมีค่าขึ้น
#ตอนนี้เราแค่ต้องการคำตอบ คนที่คิดว่ารามไม่ดี ลองบอกมาให้เราเข้าใจหน่อยเถอะ
ตอนนี้เราจะเป็นลูกพ่อขุนเลือดรามคำแหงอย่างเต็มตัว
เราโมโห เราหงุดหงิดและทนไม่ได้ที่เห็นใครพูดถึงมหาลัยรามคำแหงว่าไม่ดี
หรือดูถูกมหาลัยรามคำแหงว่ามีแต่พวกที่สอบไม่ติด
พวกที่ไม่เก่ง พวกยากจน พวกที่ไม่มีที่เรียน ไม่มีทางไปแล้วเข้ามาเรียน จริงๆแล้วมันไม่ใช่เลยตอนนี้ก็คงทำได้แค่อธิบาย และยึดมั่นในอุดมการณ์ของลูกพ่อขุน
...
เปลวเทียนให้แสง รามคำแหงให้ทาง
ไม่มี "ราม" ไม่มี "เรา"
ลูกพ่อขุนทุกคนจำขึ้นใจ
ทำ ทำไมคนส่วนใหญ่ต้องดูถูกคนที่เรียนรามคำแหงทั้งที่คุณภาพมันก็ไม่ได้ด้อยไปกว่ามหาลัยอื่น
มหาลัยรามคำแหงไม่ดีตรงไหนหรอ
เราเป็นคนนึงที่ตัดสินใจเลือกเรียนคณะนิติศาสตร์มหาลัยรามคำแหงในปี 2559 นี้
เพราะว่าพ่อของเรามีความเชื่อมั่นในคณะนิติศาสตร์ของมหาลัยรามคำแหงและส่วนตัวเราเองก็เชื่อมั่นด้วย
ตอนแรกเราสอบรับตรง ติดรับตรง. ทั้งหมดที่ติดคือสามที่ แต่เราไม่เอาเราสละสิทธิ์ เราติด วิศวะ เศรษฐศาสตร์ แล้วก็นิติศาสตร์ ของมหาลัยแห่งหนึ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
ตอนนั้นทุกคนถามเราว่า เรียนอะไร เรียนที่ไหน
ทั้งๆที่มันก็เพิ่งเป็นจุดเริ่มต้นที่เริ่มรับตรงช่วงแรกของม.6
เราก็ตอบตามที่เราติดไป
แล้วรอบรับตรงมีคณะนิติศาสตร์ที่เราหวังมากๆ ของมหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง ซึ่งเรียนแถวๆ ท่าพระจันทร์และรังสิต
เรารอผล และเจอคำถามเดิมๆจากพี่พี่น้องน้องป้าน้าอาคุณครู ว่าผลเป็นยังไงผลออกหรือยัง คือถ้าใครเคยไปสอบจะรู้ว่า กว่าจะประกาศนานมาก
แล้วผลออกมาเราก็ไม่ติดอย่างที่เราคาดหวัง
พอเราไม่ติดคนก็มองแบบเหมือนจะผิดหวังแล้วก็ถามซ้ำๆว่าเราจะเรียนไร
เราก็บอกว่าเรารอผลแอดมิชชั่น พอแอดเราก็เลือกคณะเดิมมหาลัยเดิมเป็นอันดับ1 แต่มหาลัยเดิม คณะเดิมที่เราเลือกเป็นอันดับหนึ่งกลับไม่ติด
มาติดอันดับสองซึ่งเป็นคณะเดียวกันแต่ว่าเป็นมหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งแถวภาคเหนือ. ตอนแรกเราตัดสินใจที่จะเข้าเรียนที่นั่นแต่เพราะพ่อเรา บอกว่ามันไกลพ่อแม่ไปหาไปมาหาสู่ไม่สะดวกและอีกอย่าง
อยากให้เรียนที่รามคำแหงมากกว่าเพราะพ่อเชื่อมั่นในมหาลัยรามคำแหงมาก ลึกๆเราก็ต่อต้านแต่อีกใจนึงก็ชื่นชมและภูมิใจ
เราก็เลยฝ่าฟันทุกคำพูดเพื่อจะมาเรียนที่รามคำแหง
แล้วเราก็ได้ลงทะเบียนทางอินเตอร์เน็ต ทำอะไรเองทุกอย่าง นี่คือจุดเริ่มต้นที่สอนให้เราพึ่งตัวเอง
ลองจัดตารางเรียนเอง ลองจัดตารางสอบเอง ทำเองทุกอย่าง
แม้กระทั่งหาหอ หาเพื่อนร่วมหอที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
ทุกอย่างใกล้จะลงตัว เรากลับไปโรงเรียนเก่าเก่าหรือเดินผ่านคนรู้จัก เค้าก็ถามแล้วว่าเรียนที่ไหน เราก็ตอบว่าเรียนรามคำแหง
เขาก็เฉยๆ นิ่งๆ เหมือนจะเหยียดๆเรา ไม่พูดอะไรไม่ถามอะไรต่อ
เราก็ไม่เข้าใจว่า ทำไมเหรอ. เรียนรามคำแหงมันผิดตรงไหน
มันผิดมากเหรอ รามคำแหงเป็นมหาลัยเปิด เป็นตลาดวิชาใครๆก็สามารถเรียนได้
และในเรื่องของคุณภาพเราคิดว่าไม่ได้ด้อยกว่ามหาลัยอื่นอื่นเลย
ทำไมต้องมองอย่างนี้
เค้าไม่รู้หรือว่าพอก้าวเข้ามาในรั้วรามแล้วได้เรียนรู้อะไรหลายอย่าง " ได้ทำในสิ่งที่ไม่เคยทำ "
มีประสบการณ์ชีวิตที่ไม่เคยคิดว่าอายุแค่นี้เราจะทำได้ด้วยตัวเอง กว่าจะผ่านมันมาได้
#ชอบคำพูดนี้ไปอ่านเจอ
ถ้าเรายังอยู่ในโลกนี้ ก็ไม่มีใครหนีการดูถูกพ้นหรอก
การดูถูกมันเป็นเรื่องธรรมดามากๆ เหมือนลมหายใจเข้าแล้วก็ลมหายใจออก
คนเรามันดูถูกกันได้ทุกเรื่องแหละ
ตั้งแต่เรื่องสัพเพเหระ เรื่องทุกอย่างในกิจวัตรชีวิตเลย
เพราะเวลาได้ดูถูก ได้เหยียดก็จะรู้สึกตัวเองมีค่าขึ้น สูงขึ้น แบบว่าสบายใจประมาณนั้นล่ะ
สิ่งที่อยู่ในใจลึกๆคือ ได้ลดค่าคนอื่น เพื่อที่จะรู้สึกว่าตัวเองมีค่าขึ้น
#ตอนนี้เราแค่ต้องการคำตอบ คนที่คิดว่ารามไม่ดี ลองบอกมาให้เราเข้าใจหน่อยเถอะ
ตอนนี้เราจะเป็นลูกพ่อขุนเลือดรามคำแหงอย่างเต็มตัว
เราโมโห เราหงุดหงิดและทนไม่ได้ที่เห็นใครพูดถึงมหาลัยรามคำแหงว่าไม่ดี
หรือดูถูกมหาลัยรามคำแหงว่ามีแต่พวกที่สอบไม่ติด
พวกที่ไม่เก่ง พวกยากจน พวกที่ไม่มีที่เรียน ไม่มีทางไปแล้วเข้ามาเรียน จริงๆแล้วมันไม่ใช่เลยตอนนี้ก็คงทำได้แค่อธิบาย และยึดมั่นในอุดมการณ์ของลูกพ่อขุน
...
เปลวเทียนให้แสง รามคำแหงให้ทาง
ไม่มี "ราม" ไม่มี "เรา"
ลูกพ่อขุนทุกคนจำขึ้นใจ