ก่อนอื่นต้องบอกก่อนเลยว่า เราเองก้อเคยมีแฟนและเลิกกันไปเกือบ สิบปี ตั้งแต่สมัยเรียน มหาวิทยาลัยแล้ว ตอนนี้ก้ออายุขึ้นเลข 3 แล้วค่ะ
ตั้งแต่เลิกครั้งนั้น คือ ไม่ใช่ปิดกั้นตัวเองนะ แต่คือ ไม่มีผู้ชายเข้ามาในชีวิตแบบจริงจังอีกเลย
จนกระทั่ง มีเพื่อนแนะนำรุ่นพี่ที่ออฟฟิศเค้าให้เรารู้จัก และได้คุยกัน เค้าเป็นคนดีนะ ไม่เคยล่วงเกินแม้แต่ครั้งเดียว นับจากวันที่รู้จักเริ่มคุยกันจนถึงปัจจุบัน ก้อ สองปีกว่าแล้ว เวลาจะเจอกันก้อเป็นเราที่เป็นฝ่ายชวนไปเที่ยว ไปกินข้าวดูหนัง ไปช้อปปิ้ง ไปทะเล (อ่อยขนาดนี้ยังเช็คอิน2 ห้องค่ะ) เวลาไปดูนั่งเราก้ออุตสาห์ เอามือวางไว้ที่วางแขนฝั่งเค้า แค่จับมือเค้ายังไม่จับ นั่งกอดอกตลอดเรื่อง
วันฝนตก มีร่มพับ 3 ตอน เค้าก้อไม่เลือกที่จะอยู่ในร่มกับเรานะ เค้ารีบวิ่งไปหลบในร่มใหญ่ของแม่ค้า ปล่อยเรายืนกางร่มคนเดียวข้างๆเค้านั้นแหละ เวลามาส่งที่หอ ทั้งๆที่รู้นะว่าเราอยู่คนเดียว เค้าก้อไม่เคยมาส่งขึ้นห้องนะ มาจอดหน้าคอนโดแล้วเค้าก้อไป คือ เราเริ่มคิดแล้วว่าทีคุย กันปัจจุบันไม่มีอะไรคืบหน้า ไม่มีสถานะแฟน ไม่มีสถานะอะไรให้เราเลย พี่เค้าก้อไม่มีแฟน อยู่กับแม่กับพ่อของเค้านั้นแหละ แต่เราก้อไม่เคยไปรู้จักครอบครัวเค้านะ เค้าเองก้อไม่รู้จักครอบครัวเรา รู้จักกันแค่ในกลุ่มเพื่อนที่ออฟฟิศเค้า ส่วนออฟฟิศเราเค้าไม่รู้ ที่ไม่อยากให้รู้จักเพราะ เราเองก้อไม่มั่นใจว่า เค้าคือคนที่ใช่ไหม
และแล้วเราก้อรวบรวมความกล้า ถามเค้าไปตรงๆ ว่าเค้าคิดยังไงกับเรา คำตอบที่ได้คือ เค้าเองก้อไม่รู้ เค้าบอกว่าเค้าไม่มีแฟนไม่มีใคร ตอนนี้เราเป็น ผู้หญิงคนเดียวที่เค้าคุยด้วย แต่เค้าก้อบอกว่ายังไม่ถึงขั้นรักแบบแฟนนะ แต่คุยด้วยแล้วสบายใจ แล้วเค้าก้อมาถามเรา แบบที่เนาถามเค้า เราเลยบอกไปว่า เราเองก้อไม่ได้รักเค้าจริงๆ แค่อยากมีใครสักคนที่อยู่ข้างๆ แต่เราว่า พี่กะนู๋ เสียเวลามามากแล้ว น่าจะมองหาคนที่ใช่ เลิกคุย เลิกติดต่อกันเถอะ และเราก้อเลยได้กินข้าวด้วยกันมื้อสุดท้าย และ จบด้วยแบบคนไม่มีสถานะ

ตอนนี้เราก้อโสด ไม่สิ โสดมาตลอด จีบได้นะ แต่ขอร้องขอแบบจริงจัง นะ ตอนนี้ก้อเลข3 แล้ว ถ้ามัวแต่ดูใจ นี่เราเองก้อคงรอไปจนมดลูกเสื่อมแน่ พอละนะ คบแต่เพื่อนคุย