เราเชื่อว่าทุกคนเคยมีอดีตที่เจ็บปวด และเราก็เป็นหนึ่งในนั้น
เราคิดว่ามันหนักหนาสำหรับเรา แต่อาจเป็นเรื่องเล็กๆของใครหลายๆคน

อดีตที่เจ็บปวด ที่แม้แต่คนที่เรารักมากที่สุดอย่างพ่อแม่ ก็ไม่เคยรู้
และคนที่เคยทำกับเรา เขาก็อาจจะลืมไปแล้ว ว่าเคยฝากตราบาปอะไรไว้ในชีวิต ให้กับเด็กผ็หญิงคนนึง
จนอดีตเหล่านั้น เป็นเงาที่ตามหลอกหลอน ทุกครั้งที่หลับตาลงก็นึกถึง  ทุกภาพ ทุกความรู้สึก ทุกความหวาดกลัว
มันยังตอกย้ำอยู่ในสมองของเราอย่างแจ่มชัด เหมือนกับเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน  แม้ว่ามันจะผ่านมาเป็นสิบปีแล้วก็ตาม
ยากที่จะถอนจากความทรงจำได้ ทำให้เราเป็นคนไม่ปกติ ที่เหมือนปกติ เป็นคนที่หวาดกลัวในสิ่งๆนั้นไป
จนบางครั้ง เราก็เผลอทำร้ายคนที่เรารัก ไปหลายต่อหลายครั้ง เพราะความกลัว
เราเคยถูกล่วงละเมิดทางเพศตอนยังเด็ก เกือบถูกข่มขื่น จนเรากลัวการถูกสัมผัส
จากผู้ชาย ไม่ว่าจะชายจริง กระเทย เกย์ เรารู้สึกว่ามันไม่ปลอดภัย
ใจเรารู้ แต่ตัวเรามันบังคับไม่ได้ สั่น และกลัวทุกครั้งที่ถูกจับไหล่ จับเอว หรือส่วนต่างๆของร่างกาย
มีแค่ผู้ชายบางคนเท่านั้น รวมถึงพ่อ ที่เราไม่เคยมีอาการ แต่กับคนอื่น แค่เดินเข้าไปใกล้ก็สั่นแล้ว
จะว่ากลัวผู้ชายไปเลยก็ได้ ตอนนี้มันดีขึ้นจากที่แต่ก่อนกลัวมาก เราพยายามใช้ชีวิตตามปกติ
มีแค่เพื่อนสนิทกับคนที่เราไว้ใจเท่านั้นที่รู้ ว่าเราเป็นแบบนี้
ทุกคนให้กำลังใจเรา เพราะทุกอย่างมันอยู่ที่ใจเท่านั้น เราก็พยายามทำให้ดีที่สุด
เพื่อจะใช้ชีวิตในสังคมได้อย่างเป็นสุข ไม่ต้องหวาดกลัว ถึงมันจะยาก แต่ก็จะพยายาม
มันอาจจะไม่มีอะไรเหมือนเดิมอีก แต่มันก็เยียวยาเราได้ไม่มากก็น้อย
และเราก็หวังว่าสักวันมันคงจะหายไป โดยที่เราไม่ต้องผวากับสิ่งที่เป็นอีก

แท็กผิดห้องหรือยังไง ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ