สวัสดีคร้า  หลังจากที่ได้อ่านเรื่องราวน่ารัก ๆ ของคนอื่น ๆ มามากมาย เลยหันกลับมามองชีวิตตัวเอง แมร่งสีเทาจังว่ะ ! 5555 ก่อนอื่นต้องออกตัวก่อนเลยว่า จขกท.สายดาร์ค ปาก... นิดหน่อยนะก๊ะ อย่าด่าเค้าเลยนะ  เอาล่ะค่ะ เกริ่นมาพอแล้วเนาะ เริ่มเลยดีกว่า # เรียกเราสั้น ๆ ว่า น.นาง นะ

ย้อนไปเมื่อสมัยม.4 (ประมาณ 8 ปีได้แล้วมั่งค่ะ) เราเรียนที่โรงเรียนเดิมสมัย ม.ต้น ก็เลยมีเพื่อนที่สนิทกันตั้งแต่ ม.ต้นมาบ้างระดับนึ่ง หนึ่งในนั้นคือพระเอกของเรานี่เอง ให้นามแฝงเขาว่า น.นาย ล่ะกันค่ะ (หลายคนอาจสงสัย * ไม่สงสัยก็อยากบอก 5555 เหตุผลที่เราชื่อ น.นาง ส่วนนายคนนั้นคือ น.นาย เพราะเราชื่อเป็น น.หนู เหมือนกันค่ะ) เค้าเป็นคนที่ผิวเข้ม ตาคม ในตาสีน้ำตาลเข้ม สูงประมาณ 170 กว่า ๆ (คือสูงกว่าเราระดับนึ่ง เพราะเราเป็นคนตัวเล็ก สูงไม่ถึง 160 ซม. # ตัวเล็กเห้ย! ไม่ได้เตี้ย 555) จมูกนี่ไม่ต้องบอกเลยค่ะคุณขา โด่งจนแมลงวันบินผ่านยังขาดครึ่ง 555

ด้วยความที่เรารู้จักกันตั้งแต่เข้า ม.1 ค่ะ เรียนห้องเดียวกันทุกปี ทำกิจกรรานกลุ่มก็จะทำร่วมกันตลอด จนเหตุการณ์มาถึงตอนขึ้น ม.4 เราก็มาอยู่ห้องเดียวกันอีก เรากับเค้าก็เลยสนิทกันมากขึ้น เค้าโทรมาเรามาคุยกับเราตลอดเลยนะ (สมัยนั้นโสดสนิท แฟนไม่มีเลยไม่ได้คุย 555) ทั้งเรื่องเรียน เรื่องส่วนตัว เรื่องสาว ๆ บางทีหลังเลือกเรียนเค้าก็กับบ้านกับเราเพื่อไปทำการบ้านด้วยกัน ค่ำ ๆ งานเสร็จเราก็แว๊นซ์ไปส่งเค้าหน้าปากซอย เพราะเค้าต้องขึ้นรถเมลกลับบ้าน จนเวลาล่วงเลยไปมันมีความรู้สึกหนึ่งเกิดขึ้น โดยที่ไม่รู้ว่าเกิดตอนไหน นี่เรารู้สึกกับเค้าไม่เหมือนเดิมหรอ อิเห้ !! นี่กูแอบชอบเค้าหรอ ความรู้สึกมันวนเวียนอยู่ในหัว ยิ่งเราสนิทกันมากเท่าไหร่ ความรู้สึกมันยิ่งชัดเจนขึ้น แต่ทำไรไม่ได้มากไปกว่านั้น เพราะนั้นคือเพื่อน และสายตาของเขาที่มองเรา น้ำเสียงเค้าที่คุยกับเรา ก็ยังคงเป็นน้ำเสียงและแววตาแห่งคำว่ามิตรภาพแบบเพื่อน (รู้ไหมว่ะ อึดอัดแค่ไหน กูไม่รู้จะระบายกับใคร ระบายในนี้ล่ะกัน)
แม้เราจะสนิทกับเค้ามาก แต่เราก็มีเพื่อนกลุ่มเพื่อน ญ นะ ไม่ใช่ไม่มี . บางครั้งเรายังโดนพวกมันแซวเลย
เพื่อน : แอบเป็นแฟนกันใช่ไหม?
น.นาง : เห้ย ! เพื่อนกัน
เพื่อน : มันก็หล่อนะ สุภาพบุรุษด้วย กูเห็นรุ่นน้องแอบปลื้มมันตั้งหลายคน
น.นาง : กูกลัวโดนรุมตบ 5555
ได้เพียงหัวเราะกลบเกลื่อนความรู้สึกนะ มันเป็นความรู้สึกอึดอัดว่ะ ทำไรไม่ถูก บอกใครก็ไม่ได้ กูคิดเองคนเดียวไง... อ้ห่านี่ก็เกินไป คบกูมาตั้งนาน ไม่เคยจะสนใจกูเลย เฮ้ออออออ ! แต่มันก็อาจจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดในตอนนั้นนะ ลองคิดในแง่กลับกัน ถ้าเราบอกเค้าว่า เพื่อน กูรักว่ะ แล้วมันไม่โอเคกับเรา เราจะทนได้หรอ จากคนที่เคยสนิท คุยกันได้ทุกเรื่องต้องมาจบลงเพียงแค่ชั่วข้ามคืน หรืออีกแง่ ถ้าเกิดมันโอเคกับเรา แต่บังเอิญคบกันไปแล้วมันไม่รอดล่ะว่ะ อาจจะมองหน้ากันอีกต่อไปไม่ได้เลยนะ เราเก็บความรู้สึกนั้นมาคนเดียวโดยตลอดค่ะ ไม่ได้บอกให้ใครรู้ทำตัวปกติไป

วันนึ่ง ณ วันเปิดเทอม 2 ของชั้น ม.5 ดังสายฟ้าฟาดลงมากลางอกอีนาง ... ขณะที่เรากำลังยืนเกาะระเบียงหน้าชั้นเรียนเพื่อมองเหล่ารุ่นน้องงานดี 555 ไอ้ น.นาย มันก็มายืนข้าง ๆ แล้วกอดคอเราคุยกันเหมือนอย่างที่มันเคยทำ เราคุยเรื่องนั้น โน้น นี่ กันสักพัก สิ่งที่แมร่งไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น
น.นาย : แมร่ง ! น้องคนนั้นน่ารักว่ะ ไม่รู้มีแฟนยัง ...  ไปขอเบอร์น้องเค้าให้กูหน่อยดิ
น.นาง : .... -_- ….. ยิ้มไม่ออก ทำไรไม่ถูก
น.นาย : นะ นะ ถ้าได้เบอร์มา กูเลี้ยงติมเลย นะ นะ (ไอ้สัส เสียงอ้อนวอน)
น.นาง : อืม . (จุกมาก)
น.นาย : ^_____________^ (ยิ้มหน้าระรื่นเลย ไอ้ )
จากนั้น เราเดินลงตึกไป เพราะเราอยู่แค่ชั้น 2 สักพักเราก็เดินไปถึงน้องคนนั้น
น.นาง : น้องค่ะ น้องค่ะ ชื่อไรอ่ะ ?
น.นี : (แทนชื่อนี้ล่ะกันค่ะ เนื่องจากเขาก็ชื่อ น.หนู เช่นกัน ขุ่นเคืองมาก) ชื่อ น.นี ค่ะ ทำไมอ่ะค่ะ พี่ น.นาง ? (ทำน่าแบ๊ว เอียงคอ สงสัย)
น.นาง : (อยากดึกคอมาใส่เข่าสักฉาก แต่ไม่ได้ค่ะ เรานางฟ้า 5555) อ่อ รู้จักพี่ด้วยรือนี่ (ทำน่ามหัศจรรย์ใจยิ่งนัก)
น.นี : รู้สิค่ะ พี่ตัวกิจกรรม ร.ร. เลย (ใช่ค่ะ เราทำกิจกรรมทุกอย่างตั้งแต่ ม.1 แล้วเราก็ทำหน้าที่สภานักเรียนมาตั้งแต่ ม.4 เลยพอมีคนรู้จักเราบ้าง)
น.นาง : อ่อ ค่ะ .. คือพี่มีเรื่องรบกวนนิดหน่อยอ่ะค่ะ เพื่อนพี่ ไอ้คนนั้นอ่ะค่ะ (หันขึ้นไปที่ระเบียงหน้าห้อง ที่ไอ้หล่อมันยืนอยู่แล้วชี้ให้น้องนีดู) เพื่อนพี่มันชอบน้องอ่ะ ขอเบอร์หน่อยได้ไหมค่ะ  (หน้ายิ้มค่ะ แต่นี่กัดฟันพูดเลยนะ)
น.นี : (นางยิ้มแบบเขิน ๆ ค่ะ ด้วยความที่ไอ้หล่อนะ มันเป็นนักกีฬา ร.ร. ตั้งแต่สมัย ม.1 มันก็เลยฮอตพอสมควร) นางควักกระดาษมาจดเบอร์แล้วยื่นให้เราค่ะ 
น.นาง : (คิดในใจ ไมไม่หยิ่ง ๆ มั่งว่ะ) T_T
น.นี : หันไปยิ้มหวานใส่ไอ้หล่อ 1 ที แล้วเดินจากไป
จากนั้นเราก็เอาเบอร์น้องนีคนนั้นให้ไอ้หล่อไป มันดีใจมากอย่างเห็นได้ชัด แล้วมันก็เดินจากไป .... ส่วนเราอ่ะหรอค่ะ (อิดอก อกเดาะขนาดนั้น ไปเลียแผลใจเงียบเงียบคนเดียวค่ะ หน้าชาไปทั้งวันสิค่ะ)

หลังเลิกเรียนวันนั้น ขณะที่เรากำลังถือกระเป๋าเดินไปที่รถมอไซต์ที่จอดอยู่ในคอกรถ จู่ ๆ ก็มีไอติมยื่นมาที่หน้าเราค่ะ ได้ยินเสียงอันชัดเจนว่า
น.นาย : อ่ะ ! ไอติมตามสัญญา ... ^_______^ ( หน้าบานเชียว ดูหน้ากูสิ เหี่ยวกว่าข้อศอกหมาอีก)
น.นาง : อื้อ ขอบใจนะ ของฟรีกูชอบ ... ไปล่ะ กลับบ้านก่อน อ่ะ ยังไม่กลับหรอ
น.นาย : ยังอ่ะ กูรอน้อง น.นี ซ้อมขึ้นสแตน ^_________^
น.นาง : น่าบานเชียว
น.นาย : ใครจะไปน่าอมทุกข์เหมือนอ่ะ เปิดเทอมวันแรกนะเว้ย เรื่องดี ๆ ต้องเข้ามา
น.นาง : (อ่ะเรื่องดี กูนี่สิ เรื่องนี่ ที่สุดแล้ว) ..... เออ เออ อย่ากลับดึกล่ะกัน เพื่อนเป็นห่วง กูไปล่ะ

นับจากวันนั้นมา เราก็ได้ข่าวซุบซิบจากเพื่อน ๆ นะ ว่ามันกับน้องนีนั้นคบกันแล้ว เฮ้ออออออ ! เก็กซิมค่ะ (พี่พี่ ขอน้ำใบบัวบกโอ่งนึ่ง)  
เรื่องราวยังคงดำเนินต่อไปเรื่อย ๆ เราก็ปลงล่ะนะ ไม่ได้สนใจมันล่ะ มันก็ดูรักกันดีกับน้องคนนั้นค่ะ ไปกินข้าวด้วยกันตลอด (แอบมองเค้าอีก) แล้วเราก็ขาดการติดต่อกับมัน เพราะเราไม่อยากให้มันมีปัญหากะแฟน (ความจริงเปล่า มันไม่โทมาหาเราเลยตั้งแต่มันมีแฟน ฮื่อ ฮื่อ ชีช้ำ T_T)
ณ เวลา 2 นาฬิกาของคืน ๆ นึ่ง โทรศัพท์ของเราก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง ด้วยเบอร์ที่คุ้นเคย ....

:> เดี๋ยวมาต่อนะค่ะ
ติได้ อย่าด่าเค้าแรงนะ
เค้าท้อแท้ 5555