เข้าเรื่องเลยนะคะ ก่อนหน้านี้ตอนเราเป็นเด็กมัธยม เราก็เคยชอบเพศเดียวกัน คือส่วนใหญ่จะหลงชอบเพื่อนสนิทตัวเอง หรือเพื่อนที่เข้ามาใกล้แล้วทำตัวน่ารัก นิสัยน่ารัก เราก็จะแอบชอบ **ต้องบอกก่อนนะว่าเราเป็นเบียนคิง** จนตอนเข้ามหาลัย เราได้มีแฟนเป็นผู้ชาย เรารักเขามาก ที่บ้านเรารับรู้ ทุกคนรับรู้ และยินดี ตอนนั้นมีความสุขมาก เรียกได้ว่าแทบฝากชีวิตเลย คิดกันว่าพอเรียนจบทั้งคู่ เราจะแต่งงานกัน แต่เส้นทางไม่ค่อยราบรื่น สุดท้ายก็จบกันไป เราใช้เวลาทำใจสักพัก จนวันนึงนึกสนุก เลยไปพิมพ์รายละเอียดตัวเองในเว็ปหาเพื่อน แต่จะให้หาผู้ชาย มันก็อันตรายไป แถมเราแค่อยากมีคนคุย เราจึงตั้งสถานะหาเลสเบียน มีเพื่อนแอดเข้ามาเกือบ20 คน แต่คุยกันจริงๆทุกวัน 5คน หนึ่งใน5คนนี้ มีอยู่2คนที่เราคุยกับเขาแล้วเรารู้สึกคลิ๊ก อยากจิงจังด้วย คนแรก อยู่ต่างประเทศ เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน ปลายปีจะกลับมาไทย เราชอบคนนี้มาก เพราะเขาน่ารัก และคุยกันถูกคอ (แต่เขาไม่ได้ชอบเรามาก เขาค่อนข้างมีตัวเลือก) ส่วนอีกคน เป็นรุ่นน้อง คนนี้ค่อนข้างรุกเรามาก ทักเรามาทุกวันแม้เราจะไม่ค่อยตอบ เขาจะพูดบ่อยๆว่าเขาชอบเรา ทั้งที่เราสองคนเพิ่งรู้จักกัน และตัวเราก็ยังไม่รู้จักอะไรเขาเลย

จนวันนึ่ง มีคนให้คำแนะนำกับเรา ว่าเราควรจะเลือกจริงจังกับคนที่แคร์เรา เราจึงตัดสินใจ ออกห่างจากคนที่ต่างประเทศ ติดต่อกันแต่แค่สถานะเพื่อน ซึ่งตัวเขาก็โอเค  และเราก็ตั้งหน้าตั้งตา เริ่มทำความรู้จักกับรุ่นน้อง
เรานัดเจอกันครั้งแรกที่โรงหนัง แปลกตรงที่ ตลอดเวลาที่ผ่านมา มีคนที่เข้ามาในชีวิตมากมาย ชวนเราไปไหนต่อไหน ทั้งที่คุยกันเป็นปีๆ เราไม่เคยไป แต่กับน้องคนนี้ เรากลับรู้สึกอยากไปเจอ  ตอนไปเจอกัน น้องเขาก็ปกติ ไม่ได้มีเสน่ห์ดึงดูดเท่าไหร่ พอกลับมาบ้านเราก็เฉยๆ แต่น้องเขาแสดงอาการว่าชอบเรามากๆ บอกเราว่า เราจริงใจกับน้องเขา เพราะไม่คิดว่าเราจะกล้าไปหาเขา

เราคุยกันมาเรื่อยๆ จนนัดเจอกันอีกครั้ง ครั้งนี้ เราเห็นเสน่ห์ในตัวน้องเขา เรารู้สึกว่า การได้มาเจอกัน มาทำอะไรด้วยกัน เราสนุกมากกกก เราไม่เหงาเลย เราหัวใจเต็นแรงขึ้น หัวเราะด้วยกันมากขึ้น มันมีความสุขมากๆ หลังจากกลับมาจากวันนั้น หัวใจเราก็ฟังแต่เพลงรัก และก็อินเลิฟมากๆเลย