จากเพจ กลุ่มศิษย์หลวงพ่อวัดท่าซุง และสหธรรมิก

เข้านิโรธกรรม

เหตุเกิดวันปวารณาเข่าพรรษา

ครูบา ; ขอโอกาสพ่อแม่ครูบาอาจารย์ครับผม พรรษานี้ผมขอโอกาส เข้าวิเวกในถ้ำหลังเขาจะได้ไหมครับ จะไม่ออกมาตลอดพรรษา
...
หลวงปู่ ; ทำไมหล่ะ

ครูบา ; ผมทุกข์มากครับผม ทุกข์เพราะโดนคนนินทา เหนื่อย อยากหลีกคนไปวิเวกในธรรม จะได้ไม่ต้องเจอคน ธรรมมะผมจะได้สูงยิ่งๆขึ้นไป

หลวงปู่ ; เอ้า แล้วท่านจะฉันยังไง

ครูบา ; จะให้พ่อออก(โยมผู้ชาย)เอาข้าวขึ้นไปส่งครับผม สามวันครั้ง สี่วันครั้งครับผม ถ้าจิตมั่นจิตคงจะให้ไปส่งอาทิตย์ละครั้ง และจะไม่พูดไม่คุยตลอดพรรษา

หลวงปู่ ; สาธุ อนุโมทนานะคุณ

ครูบา ; แสดงว่าพ่อแม่ครูบาอาจารย์อนุญาติใช่ไหมครับผม จะได้สั่งพ่อออกไว้

หลวงปู่ ; เรื่องอนุญาติหน่ะ ผมไม่อนุญาตินะ แต่ที่ผมสาธุ เพราะความตั้งใจดีของคุณต่างหาก คุณตั้งใจดี แต่การกระทำของคุณกำลังผิดทาง คุณไม่ชอบคนนินทาจึงหนีเข้าถ้ำ หนีนินทา หนีผู้หนีคน คุณจะหนีไปไหน ก็ในเมื่อคุณยังให้คนไปส่งอาหาร คุณก็เป็นคนเอาคนหนีคน พาคนหนีคน ไม่อยากได้ยิน ได้เห็น ได้รับ ได้รู้ คนเข้านินทา เขาว่าร่ายเรา โดยการหนีไปอยู่ผู้เดียว ถ้าอย่างนั้นคนหูหนวกตาบอดเขาคงไม่มีทุกข์ เขาคงเข้าพระนิพพานกันหมดแล้ว แต่พระพุทธเจ้าพระองค์ให้ใช้สิ่งที่มีสิฝึกฝนตนเอง สอนตนเอง เราห้ามเขานินทาเราไม่ได้ดอก แต่เราห้ามใจเราทุกข์ได้ เราห้ามใจไม่ให้ใส่ใจคำพูดเหล่านั้นได้ แก้ที่ใจสิ จะไปแก้ที่หูได้ยิน ตาได้เห็นทำไม เราห้ามหูเราไม่ให้ได้ยินก็ไม่ได้ เราห้ามตาไม่ให้เห็นก็ไม่ได้ สำคัญคือเราพิจารณาใจเราไม่ให้ใส่ใจไม่ให้ทุกข์ได้ ทุกข์กับปากคนก็ทุกข์จนตายนั้นหล่ะ ไม่มีใครที่ไม่ถูกคนนินทา อย่าแก้ที่กาย อย่าแก้ที่คนอื่น ให้แก้ที่ใจเรา แก้ที่ความรู้สึกเรา จะหนีไปไหนก็นินทามันของคู่โลก ก็สรรเสริญเป็นของคู่โลก หนีไปก็หอบทุกข์เต็มหัวใจ ไปกับทุกข์ ทำไมไม่แก้ตรงที่มันทุกข์ คุณไม่ได้ทุกข์ที่เขา ไม่ได้ทุกข์ที่หูที่ตา ไม่ได้ทุกข์ที่การนินทา ทุกข์ที่ใจ ให้มีสติสังเกตใจ ดูใจ แก้ใจ แก้ใจได้แล้วจะไปไหนก็ไม่ทุกข์ เข้าใจนะ มีสติตอนได้ยิน ตอนเห็น ตอนพิจารณา ตอนทุกข์ ตอนขณะทุกข์ ตอนนั้นะ เดี๋ยวนี้นะ อยู่ในถ้ำกาย อย่าอยู่ในถ้ำหินนะ

หลวงปู่ไดโนเสาร์