คนดูทั้งหลายอาจจะด่ฉากนี้กันทั่วบ้านทั่วเมือง สารภาพว่าเราก็ด่า
นับถือคนเขียนบทเลย เห็นก้อยเล่นแบบอ้ำอึ้งๆ หน้าเศร้าๆ พูดไม่ออกชวนอึดอัดเรานึกว่าจะเขียนบทแบบโง่ๆ "ไว้โบว์ประกวดเสร็จจะบอกนะคะ" แล้วก็เล่นมุก ทำไมทินไม่เชื่อใจโบว์ ไม่รอฟังจากปาก ให้เกียรติคนรัก
ที่ไหนได้ "เค้าเป็นคนดีมาก ดูแลโบว์มาตั้งแต่ ม.5" ละพี่ทินก็ยังโง่ว์ได้อีก โบว์คบซ้อน แอบมีคนอื่นตั้งแต่ตอนยังคบกับพี่
กะโรแมนติกเฉลยแบบไดะอล็อกในนิยายใช่มั้ยครูโบว์ นิยายส่วนใหญ่ชอบเขียนกันจังไอ้ฉากเกริ่นๆแบบนี้ โชคร้ายอิพี่ทินมันง่าว สวนทันควัน! ไม่ได้มีสติระลึกรู้ตัวเลยแม้แต่น้อย!
เอาว่ะมันเรียล! ก็แค่พูดไปเลย "ต้นเป็นลูกของพี่นั่นแหละ!" แค่นั้นแหละจบ คุณสาวๆ จะอ้ำอึ้งอารัมภบททำไม! เวลาทะเลาะกับแฟนทีหลังอย่าทำแบบนี้นะ ใส่ไปตรงๆ เลย "อิโง่ว! ลูกแกนั่นแหละ! ฉันท้องกับแกร!"
บางคนอาจจะบอกว่าฉากนี้ลำไย คนเค้ารู้กันทั้งบ้านทั้งเมืองทำไมพี่ทินไม่รู้ ไม่เรียล แต่เราพึ่งนึกได้ว่ามันโอเคที่จะเขียนบทให้ทินเป็นผู้ชายงี่เง่าแบบนี้นะ เพราะถ้านางไม่ขี้มโน ไม่ขี้โมโห ไม่คิดไปเองเบอร์ใหญ่นางคงทำเว็บเต้าข่าว เอ๊ย! เว็บเล่าข่าวไม่ได้

มิน่าเว็บจัสคลิกดังจังเลย พี่ทินขี้มโนแบบนี้นี่เอง ดูนิสัยแอดมินเพจใหญ่ๆ เบอร์ต้นๆ สิ แต่ละคนน้อยกว่าพี่ทินซะเมื่อไหร่ ดังนั้นพี่ทินควรมีมุมมุ้งมิ้งให้แลดูเป็นผู้ชายอ่อนไหวขี้มโนบ้าง เพราะครูโบว์เข้มแข็งมาก ซิงเกิ้นมัมไม่ปริปากอะไรเลย แม่ดุอีกลูกก็โตตั้งห้าขวบแล้วแม่ยังคุม ก้อยเล่นได้เก็บกดชวนอึดอัดมาก ไม่รู้ตีโจทย์ว่า"โบว์"เข้มแข็งไม่แสดงออกหรืออย่างไร คือมันก็ได้อยู่นะก้อย อาจจะเพราะบุคลิกก้อยไม่แสดงออกเยอะด้วย ดูแล้วแนวแบ๊วๆมุ้งมิ้งดันมาเจอบทเศร้าอมทุกข์ตลอดเรื่องเลยดูเล่นแข็ง

เราเชื่อว่าผู้ชายไทยทั่วไปมีความลำไยแบบพี่ทินในตัว โง่แสนโง่คนอื่นเค้าฉลาดกันแต่นางยังไม่เกิดปัญญา เรื่องแบบนี้มีในชายไทยทุกคน พบได้ตามกระทู้ด่าสามี ด่าเพื่อน แฉแฟน