การทำบุญ ในศาสนาพุทธ มีอยู่ 3 วิธี
1. ทาน 2.ศีล 3. ภาวนา ผลที่ได้จะได้ความละวาง อัตตา ลดความยึดถือ จิตเจริญขึ้นสู่ความเป็น อริยะบุคคล
............ ไม่ใช่ ได้ความร่ำรวย เป็นคนแทงก็ถูกหวย เป็นเจ้ามือก็กินเรียบ ค้าขายดี ได้ก้าวหน้าในอาชีพการงาน ไอ้พวกไม่เอาเงินทำบุญ กับพระ แต่มันเอาเงินไปซื้อตำแหน่งมันกลับก้าวหน้า เอ๊าก้าวหน้า เอา คุณจะมัวโง่เอาเงินมาให้พระ หวังเลื่อนตำแหน่ง ฮ่าๆๆๆๆ
.........................................................................................
.......อ้างอิง พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๓ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๕
อังคุตตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต
.........................................
[๑๒๖] ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุญกิริยาวัตถุ ๓ ประการนี้ ๓ ประการ
เป็นไฉน คือ บุญกิริยาวัตถุสำเร็จด้วยทาน ๑ บุญกิริยาวัตถุสำเร็จด้วยศีล ๑
บุญกิริยาวัตถุสำเร็จด้วยภาวนา ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย
..............
1. ถือศีล ท่านก็ถือว่าทำบุญ เพราะเราจะได้บุญ เป็นความปลอดภัยจากการไม่เบียดเบียน ทำให้จิตสงบรำงับ เกิดความสบายใจ
2. ภาวนา ก็เจริญสติปัฏฐาน 4 ทั้งวัน แบบนี้ได้ก็ได้บุญ และได้บุญมากด้วย
3. ให้ทาน อันนี้แหละที่เข้าใจแบบเละเทะเลย ในมรรคข้อแรกเลย เป็นมรรคที่เป็นประธานของ 7 ข้อถัดไป คือข้อ สัมมาทิฐิ ข้อย่อย ที่1.1 ท่านตรัสว่า อัตถิ ทินนัง ทานที่ทำให้ผล ให้ผลเป็นการลดละ อัตตา ลดการยึดถือ จิตเจริญขึ้น ทำให้องค์แห่ง มรรค ข้อสัมมาทิฏฐิ ข้อแรก สมบูรณขึ้น มรรคข้อที่ 2 สัมมาสังกับปะ ถึงจะเจริญตามมา
..........แต่การทำทานทุกวันนี้ ดันไปยกมือท่วมหัว ขอ เอา ได้ มันเลยบรรลัย ทานแบบนี้ มันเลยเป็น มิจฉา ทิฏฐิ เมื่อมิจฉา ข้อแรก สัมมาทิฏฐิ มันก็เจ๊ง ตั้งแต่เริ่มต้น เรียกว่า ข้อแรกนี่ ก็บรรลัยแล้ว อย่าไปพูดถึงข้อต่อไป
................................................................................
อ้างอิง...................................
พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๔ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๖
มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์
.....................................................
[๒๕๗] ดูกรภิกษุทั้งหลาย สัมมาทิฐิที่ยังเป็นสาสวะ เป็นส่วนแห่งบุญ
ให้ผลแก่ขันธ์ เป็นไฉน คือ ความเห็นดังนี้ว่า ทานที่ให้แล้ว มีผล ยัญที่บูชา แล้ว มีผล สังเวยที่บวงสรวงแล้ว มีผล ผลวิบากของกรรมที่ทำดี ทำชั่วแล้ว มีอยู่ โลกนี้มี โลกหน้ามี มารดามี บิดามี สัตว์ที่เป็นอุปปาติกะมี สมณพราหมณ์ ทั้งหลาย ผู้ดำเนินชอบ ปฏิบัติชอบ ซึ่งประกาศโลกนี้โลกหน้าให้แจ่มแจ้ง เพราะรู้ยิ่งด้วยตนเอง ในโลก มีอยู่ นี้สัมมาทิฐิที่ยังเป็นสาสวะ เป็นส่วนแห่งบุญ ให้ผลแก่ขันธ์ ฯ
การทำบุญ ในศาสนาพุทธ มีอยู่ 3 วิธี
1. ทาน 2.ศีล 3. ภาวนา ผลที่ได้จะได้ความละวาง อัตตา ลดความยึดถือ จิตเจริญขึ้นสู่ความเป็น อริยะบุคคล
............ ไม่ใช่ ได้ความร่ำรวย เป็นคนแทงก็ถูกหวย เป็นเจ้ามือก็กินเรียบ ค้าขายดี ได้ก้าวหน้าในอาชีพการงาน ไอ้พวกไม่เอาเงินทำบุญ กับพระ แต่มันเอาเงินไปซื้อตำแหน่งมันกลับก้าวหน้า เอ๊าก้าวหน้า เอา คุณจะมัวโง่เอาเงินมาให้พระ หวังเลื่อนตำแหน่ง ฮ่าๆๆๆๆ
.........................................................................................
.......อ้างอิง พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๓ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๕
อังคุตตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต
.........................................
[๑๒๖] ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุญกิริยาวัตถุ ๓ ประการนี้ ๓ ประการ
เป็นไฉน คือ บุญกิริยาวัตถุสำเร็จด้วยทาน ๑ บุญกิริยาวัตถุสำเร็จด้วยศีล ๑
บุญกิริยาวัตถุสำเร็จด้วยภาวนา ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย
..............
1. ถือศีล ท่านก็ถือว่าทำบุญ เพราะเราจะได้บุญ เป็นความปลอดภัยจากการไม่เบียดเบียน ทำให้จิตสงบรำงับ เกิดความสบายใจ
2. ภาวนา ก็เจริญสติปัฏฐาน 4 ทั้งวัน แบบนี้ได้ก็ได้บุญ และได้บุญมากด้วย
3. ให้ทาน อันนี้แหละที่เข้าใจแบบเละเทะเลย ในมรรคข้อแรกเลย เป็นมรรคที่เป็นประธานของ 7 ข้อถัดไป คือข้อ สัมมาทิฐิ ข้อย่อย ที่1.1 ท่านตรัสว่า อัตถิ ทินนัง ทานที่ทำให้ผล ให้ผลเป็นการลดละ อัตตา ลดการยึดถือ จิตเจริญขึ้น ทำให้องค์แห่ง มรรค ข้อสัมมาทิฏฐิ ข้อแรก สมบูรณขึ้น มรรคข้อที่ 2 สัมมาสังกับปะ ถึงจะเจริญตามมา
..........แต่การทำทานทุกวันนี้ ดันไปยกมือท่วมหัว ขอ เอา ได้ มันเลยบรรลัย ทานแบบนี้ มันเลยเป็น มิจฉา ทิฏฐิ เมื่อมิจฉา ข้อแรก สัมมาทิฏฐิ มันก็เจ๊ง ตั้งแต่เริ่มต้น เรียกว่า ข้อแรกนี่ ก็บรรลัยแล้ว อย่าไปพูดถึงข้อต่อไป
................................................................................
อ้างอิง...................................
พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๔ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๖
มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์
.....................................................
[๒๕๗] ดูกรภิกษุทั้งหลาย สัมมาทิฐิที่ยังเป็นสาสวะ เป็นส่วนแห่งบุญ
ให้ผลแก่ขันธ์ เป็นไฉน คือ ความเห็นดังนี้ว่า ทานที่ให้แล้ว มีผล ยัญที่บูชา แล้ว มีผล สังเวยที่บวงสรวงแล้ว มีผล ผลวิบากของกรรมที่ทำดี ทำชั่วแล้ว มีอยู่ โลกนี้มี โลกหน้ามี มารดามี บิดามี สัตว์ที่เป็นอุปปาติกะมี สมณพราหมณ์ ทั้งหลาย ผู้ดำเนินชอบ ปฏิบัติชอบ ซึ่งประกาศโลกนี้โลกหน้าให้แจ่มแจ้ง เพราะรู้ยิ่งด้วยตนเอง ในโลก มีอยู่ นี้สัมมาทิฐิที่ยังเป็นสาสวะ เป็นส่วนแห่งบุญ ให้ผลแก่ขันธ์ ฯ