๏ สามัคคีเภท ๏
( อินทรวิเชียรฉันท์ )

๏ หากชาวประชาตั้ง-           คติยังผดุงสา-
มัคคีบ่คลาดคลา                  ก็จะวัฒนานัก
ชาติชน ฤ แดนใด                 รติไร้มิสามัค-
คีย่อมประลัยจัก                    สิ พินาศ ณ บัดดล

๏ แม้นสิ้นเสมอภาค            ทิฐิหลากจริตตน
ย่อมไม่อำนวยผล               อภิวัฒนาใด
เสื่อมสิ้นกุศลกรรม              คุณธรรม ณ จิตใจ
ย่อมยิ่งวิบัติได้                    เพราะบ่เกื้อประกอบสา-

๏ มัคคีสถิตย์ตน               นรชนบ่นำพา
ครั้นใครมุบีฑา                  อริร้ายสิรุกราน
ย่อมแหลกและยับย่อย      พลด้อยจะทนทาน
สิ้นชาวประชาหาญ            สิพิทักษ์ผดุงเมือง

๏ ศัตรูก็กรูเข้า                  อริเล่าก็ฟูเฟื่อง
ข่มเหงกระหน่ำเนือง         สิ พิฆาตและเฆี่ยนตี
ควรเราจะภักดิ์พร้อม       คติน้อมมโนมี
รวมรักและศักดิ์ศรี           ปณิธานอุดมเทอญ ๚ะ๛


หมายเหตุ - อันเนื่องมาจากความตั้งใจของ ท่านผู้อาวุโสท่านหนึ่ง ตามกระทู้นี้ http://ppantip.com/topic/35291960/comment1 ครับ
                  ผู้น้อย ฯ เห็นว่าเป็นเรื่องที่ดีและมีประโยชน์จึงได้เขียน " สามัคคีเภท " นี้ขึ้นมา
                  ท่านผู้อาวุโส ท่านนั้น มีความตั้งใจที่นะให้มีคำว่า " สามัคคี " ในวรรณกรรมประเภท " อินทรวิเชียรฉันท์ " ด้วย
                  และฉันทลักษณ์ที่จำเพาะของ " อินทรวิเชียรฉันท์ " นั้น มี ครุ ลหุ ตามตำแหน่งที่ตายตัว
                  ท่านผู้อาวุโส จึงเจาะจงว่าต้องมี คำว่า " สามัคคี " ในบท " อินทรวิเชียรฉันท์ " นี้ ซึ่งหาที่ลงได้ไม่ง่ายดายนัก
                  จึงมาตั้งกระทู้ ดังนี้ไว้   http://ppantip.com/topic/35291960/comment1

                  ผู้น้อย ฯ จึงหวังว่านะเป็นประโยชน์ต่อส่วนรวมและสาธารณะชนบ้าง ไม่มากก็น้อยครับ