เมื่อวานเปิดดูโอ้มายวีสัสอีกที  แล้วก็รู้สึกเหมือนเดิม
คือ โซจีซบเล่นลึก เล่นดีเกินละคร
คือ ละครมันเป็นรอมคอม แต่เค้าเล่นดี เล่นรายละเอียดอารมณ์ความรู้สึกมาก
จนเรารู้สึกได้ถึงความเป็นตัวตนจริงของพระเอก แต่มันลึกไปจนเกือบเป็นละครชีวิต

เลยมาคิดว่า แต่ทำไมในมาสเตอร์ส ซัน  กลับไม่รู้สึก มันเป็นละครแนวเดียวกันเลย
พระเอกก็มีเรื่องราวปมในจิตใจ
แต่เรื่องนี้ พอดีมาก คือ ไม่มากไปไม่น้อยไป  เราเข้าใจความรู้สึกความคิดตัวตนพระเอก
แต่พระเอกไม่หลุดจากคนอื่น  มันกลมกลืน

เราเลยมองว่า ในฐานะนักแสดง  เค้าทำเต็มที่และทำได้ดีที่สุดในสิ่งที่เค้ารับผิดชอบ
แต่คนที่ต้องคุมทั้งหมด บาลานซ์ทั้งหมด คือผู้กำกับ
ทีต้องรู้ว่าจะให้นักแสดงแต่ละคนอยู่ในระดับไหน
พอคิดไปคิดมา เลยยิ่งรู้สึกว่า ผู้กำกับสำคัญจริงๆ
ถ้ามองภาพรวมไม่อยู่ มือไม่ถึง จับนักแสดงได้ไม่อยู่มือ บารมีไม่ถึงนักแสดง อันตรายมาก