สวัสดีค่ะ เพื่อนๆ คือวันนี้จะมาเล่าประสบการณ์โดนหลอกให้รักค่ะ คือว่าเราอยู่โรงเรียนเดียวกัน เเต่ว่าเค้าเป็นรุ่นพี่เราค่ะ เราเป็นคนรู้จักเค้าก่อน แต่ตอนนั้นเค้ายังไม่รู้จักเรา เพราะตอนนั้นเค้ายังไม่รู้ว่าเราชอบ..เราชอบเค้ามาได้สักพัก แล้วเค้าก็รู้ตัวค่ะ (เพราะเพื่อนเราที่ไม่สนิทด้วย ก็ชอบพี่เค้าเหมือนกัน พี่เเกเลยรู้ เพราะเพื่อนที่ไม่สนิทเล่าให้ฟัง) แต่ตอนนั้นเค้ามีแฟนแล้ว เราก็ว่าจะเลิกชอบเค้าแหละ แต่เราเป็นคนที่จริงจังกับคนที่เราชอบมากๆ เป็นคนประเภทรักง่ายเลิกยากค่ะ ตอนนั้นเราคุยกันได้สักพัก แล้วเราก็เป็นคนหายไปเอง เราก็ไม่รู้ว่าจะคุยไปทำไม ในเมื่อเค้าก็มีคนรู้ใจของเค้าอยู่แล้ว TT เราจะเจอกันที่โรงเรียนทุกวัน เราจะเป็นคนที่ชอบเขินมากๆ เวลาเจอหน้าก็จะเก็บอาการไม่ค่อยอยู่ จะเดินหลบหลังเพื่อนตลอด 5555 เวลาไปไหนก็คอยส่องว่าพี่เค้าอยู่ไหน พอเจออยู่ห่างๆก็จะดีใจ แล้วก็จะเเอ๊บเดินผ่านค่ะ 5555 อ่อยพี่เค้าเบาๆ ถึงจะเขินแค่ไหน ก็อยากเจอ
แล้ววันหนึ่งพี่เค้าก็ทักมาอีก วันนั้นวันเกิดพี่เค้าพอดี เราเลยบอก HBD. น่าวอลเรา เพราะไม่กล้าพี่จะไปบอกกับพี่เค้าตรงๆ แต่ครั้งนี้เราคุยกันนานมาก บางที่เพื่อนก็ถามว่าคบกันแล้วหรอ ? เราคุยกันแบบเหมือนแฟนกันจริงๆ แต่มันไม่ใช่ค่ะ เราคุยกันแค่ในฐานะคนคุย เป็นได้แค่คนคุยจริงๆ TT เราก็คิดบ้างแหละ ว่าพี่เค้าก็น่าจะมีใจให้เราบ้าง แต่เราคิดผิดมาก พี่เค้าไม่เคยมีใจให้เราแม้แต่น้อย
พอมาวันหนึ่ง เรามีปัญหากัน แฟนพี่เค้ามาขอคืนดี (เลิกกันไปแล้ว) เรารู้เพราะว่าพี่เค้าจะตอบเราเร็ว ตอบเยอะ แต่ตอนนั้นตอบแค่ "อืม จ้า จ่ะ" เราสังเกตเห็นความผิดปกติ เราเลยถามพี่แกไปว่า "พี่คงไม่ได้คุยกับเค้าแค่คนเดียวใช่มั้ย" แล้วพี่แกก็ตอบมาแบบโครตเจ็บอ่ะ "น้องรู้ใช่มั้ย คนชื่อ...อ่ะ พี่กลับมาคุยกันแล้วนะ" เรานั้นแบบจะร้องไห้เลยอ่ะ เบ้าตาเริ่มร้อนล่ะ เราไม่อยากอ่อนแอแต่เราก็ทำไมไม่ได้ มันแบบโครตเจ็บ มาหลอกกันเพื่ออะไร สนุกมากมั้ยละ เราแบบพิมไปร้องไห้ไปอ่ะ มันสุดจะทนจริงๆ TT แล้วพี่เค้าก็บอกว่าจะเลิกคุยกันมั้ย แต่เราก็ยังดื้อด้านทนคุยกับพี่เค้า ถึงแม้ว่ามันจะเจ็บแค่ไหน เราก็ยอม เรายอมเพื่อความสุขของเรา เราไม่อยากจะกรีดกันความรู้สึกตัวเอง ถึงคุยไปความรู้สึกจะไม่เหมือนเดิมเราก็จะคุย เรายอมทำเพื่อคนๆหนึ่งได้ ถึงแม้ว่าเค้าจะไม่เคยเห็นความสำคัญในตัวเราเลย
ที่ผ่านมาเราคิดไปเองตลอด เราคิดผิดมาก ไม่คิดว่าตัวเองจะโง่ขนาดนี้ เจ็บเเล้วเจ็บเล่า ก็ยังทนเพื่อเค้า ปล่อยให้เค้าไปมีความสุขกับคนของเค้า ส่วนเราก็แค่ยอมรับความจริง มันเป็นไปไม่ได้หรอก ความรักของเราสองคนมันเป็นไปไม่ได้...
แต่ปัจจุบันเราก็ยังคุยกันเหมือนเดิม ซึ่งเค้าก็เป็นคนทักเรามา เพราะก่อนหน้านี้ เราเลิกคุยกันสักพัก พี่เค้าบอกว่าอึดอัด แบบไม่ได้คุยกันแล้วก็ต้องมาเจอกันอีก
เราก็อึดอัดนะ เวลาไปไหนก็ต้องหลบหน้าตลอด แล้วพี่แกก็บอก "ทำไมเราไม่คุยกันเหมือนเดิมว่ะ" แล้วจากนั้นมาเราก็กลับมาคุยกันอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันมีความสุขมากกว่าครั้งที่แล้ว แล้วเราก็ยังคุยกันแบบไม่มีสถานนะ คุยแบบคนคุย จะหายเวลาไหนก็หาย เบื่อก็ไป อยากก็มา ซ้ำๆทุกวัน แต่เราก็ควรจะชินนะ ความรู้สึกแบบนี้ มันอยู่กับเราไม่นานหรอก ถ้าเราเลือกที่จะเดินออกไปเอง เเต่ว่าความรักพังๆมันก็ต้องทิ้งแผลเป็นไว้แหละ ใช้ยารักษามันก็อาจจะหาย แต่ก็ยังทิ้งรอยไว้เหมือนเดิม

ปล.สำหรับใครที่มีประสบการณ์คล้ายๆเราก็เอามาเล่าสู่กันฟังบ้างนะ เรามันสถานะเดียวกัน เรามันความรู้สึกเดียวกัน TT

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะค่ะ