“ โอ้ ดำ เนิน......เราเคย รักกัน สวรรค์ดูดดื่ม   พี่ไม่ลืม....ไม่ลืม...ไม่ลืม ไม่ลืม ดำเนิน…….”

เย็นวันศุกร์หลังเลิกงาน ระหว่างขับรถกลับที่พักในหาดใหญ่ ตลอดเส้นทาง30กว่ากิโลเมตร ท้องฟ้ามืดครึ้ม ฝนตกปรอยๆ  ด้วยบรรยากาศหรืออารมณ์อะไรก็ไม่รู้ ผมเลือกเปิดวิทยุคลื่นเพลงลูกทุ่งยุคเก่าที่กำลังเปิดเพลงของสุรพล สมบัติเจริญ หลังเพลงจบลง ดีเจบอกชื่อเพลงว่า “ดำเนินจ๋า”  เสียงแหลมๆของนักร้อง ทำนองเพลงช้าๆเนิบๆ บวกกับเสียงเครื่องเป่า ฟังดูเป็นเอกลักษณ์มากๆ

ต้องยอมรับอย่างหนึ่งว่าเพลงเป็นเครื่องมือสร้างแรงบัลดาลใจได้เป็นอย่างดี  คืนนั้นผมหาข้อมูลแหล่งท่องเที่ยวผ่านกูเกิ้ลด้วยเงื่อนไข2คำ คือ “เก่า+สงขลา” ผลปรากฏว่าทั้งหน้าแสดงข้อมูล “ย่านเมืองเก่า ถนนนางงาม” ในตัวเมืองสงขลาล้วนๆ

มีทั้งรีวิวจากเว็บบอร์ดดังอย่าง พันทิป หรือสำนักข่าวต่างๆที่ทำสกู๊ปพิเศษ  ดูข้อมูลและแผนที่เดินทางคร่าวๆ พบว่าไปไม่ยาก  พออ่านจบ ผมปิดคอม ขึ้นเตียงนอนทันที เพราะรุ่งขึ้นมีภารกิจต้องเข้าออฟฟิศช่วงเช้าก่อน 9 โมง

เช้าวันเสาร์ถึงแม้อากาศในหาดใหญ่จะดูไม่ค่อยสดใสเท่าไหร่  ก็ไม่เป็นอุปสรรคขัดใจให้ผมต้องยุติการไปสงขลา  การเที่ยวครั้งนี้ผมเลือกวิธีอ่านป้ายบอกทางเพื่อเดินทางไป “ย่านเมืองเก่า” ครับ แทนที่การเปิดจีพีเอสด้วยมือถือ

...ให้ใจมันพาไป....

จากถนนเส้นใหญ่ 4 เลน ถนนค่อยๆแคบลง แคบลง  จนสังเกตได้ชัดว่าสภาพบ้านเมืองโดยรอบตอนนั้น เต็มไปด้วยบ้านไม้เก่าๆ มุงหลังคาด้วยกระเบื้องสีอิฐมอญ  ผมเลือกจอดรถในซอยเล็กๆ  ยกเป้สะพานหลัง น้ำเปล่าขวดเล็ก และเตรียมมือถือเพื่อถ่ายรูป

ผมชอบเดิน  ผมเดินเรื่อยๆ เดินชิล เดินทอดน่อง  ปล่อยใจ สายตาจ้องมองชื่นชมความสวยงามของตึกรามบ้านช่องย่านเมืองเก่าของจังหวัดสงขลา


ผมไม่มีแผนที่ ผมเดินถ่ายรูปไปเรื่อยๆ  เจอบ้านหลังไหนสวย ผมก็หยุดถ่ายรูป  ร้านไหนสวย ผมก็หยุดถ่ายรูป  มุมไหนสวย ผมก็หยุดถ่ายรูป  แต่ต้องบอกตรงๆที่นี่มีมุมสวยๆหลากหลาย   ผมถ่ายรูปไว้เยอะมากจริงๆครับ

ย่านเมืองเก่า จริงๆแล้วไม่ได้มีแค่ถนนนางงามเท่านั้น แต่ยังมีอีก2ถนน ที่เป็นถนนขนานกันเป็นแนวยาว คือ ถนนนครใน และนครนอก เป็นถนนที่เรียบทะเลสาบสงขลา สามารถเดินทะลุถึงกันหมด เพราะมีตรอกเล็กๆให้เดินหากันได้

เนื่องจากเป็นผังเมืองโบราณ ถนนจึงแคบมาก   แต่ผมจะพูดว่าแคบมันก็เป็นผลสรุปที่ผิดมากไปหน่อย เพราะถ้าเทียบในยุคนั้น ผมว่าน่าจะกว้างพอสมควร แต่ยุคนี้มันแคบ ก็เพราะรถยนต์จอดกันเต็มสองข้างทาง


ที่นี่ไม่ใช่แค่บ้านเมืองสวยงามแบบยุคเก่าเท่านั้น  ยังมีร้านอาหารร้านขนมชื่อดังหลายร้าน แต่ผมไม่เน้น ผมเลยไม่ถ่าย ไม่แวะ แค่เดินผ่านก็พอ  แต่ไฮไลท์ที่ผมชอบนั่นก็คือ แนวทางการทำสตรีทอาร์ตเพื่อเพิ่มจุดขายให้สถานที่

นับรวมๆที่นี่มีสตรีทอาร์ตทั้งหมด 7 รูป  จาก4จุด คือ  รูปอาแปะ3คน บริเวณถนนนางงาม (ตรอกรามัญ)  รูปที่2คือ คุณลุงปั่นจักรยาน อยู่บริเวณท่าเรือ ถนนนครนอก (ตรอกปัตตานี)  รูปเด็กสาว3คน อยู่บริเวณตอนกลางถนนนครใน  ส่วน4รูปสุดท้ายอยู่นอกเขตย่านเมืองเก่าไปนิดเดียว คือกำแพงด้านข้างไปรษณีย์สงขลา…..ลองไปตามล่ากันนะครับ


เดินไปเดินมา  เจอร้านรถเข็นขาย “มัน-เดือย”   ผมมาอยู่หาดใหญ่เข้าเดือนที่หก ผมได้ยินชื่อ “มัน-เดือย” มาสักระยะแล้ว แต่ยังไม่เคยลอง  ตอนแรกคิดว่ามันจะมีแค่ในหาดใหญ่   โชคดีได้เจอที่นี่  โชคชะตาคงอยากให้เราได้ลองชิมจริงๆ


ส่วนผสมตรงตามชื่อเลยครับ  มันสำปะหลัง ลูกเดือย เผือก ถั่ว สัปปะรด โปะด้วยน้ำแข็งปด ราดด้วยน้ำกะทิและน้ำเชื่อม กินตอนอากาศร้อน มันชื้นใจครับ

ผมยืนมองบ้านแถบนี้อยู่พักใหญ่ ก็มีความคิดขึ้นว่า หน่วยงานราชการต่างๆที่เกี่ยวข้อง ได้มีการวางแผนร่วมกันไหม ว่าควรจะพัฒนาการท่องเที่ยวในแนวทางใด และในแนวทางเดียวกันหรือไม่  เพราะจากการสังเกตผมเห็นสิ่งก่อสร้างใหม่ๆ ที่ฉีกจากสภาพโดยรอบ  และสิ่งก่อสร้างเก่าๆบางหลังกำลังจะพัง   เลยสงสัยว่า ถ้า ททท. จะส่งเสริมให้ย่านนี้ ขายความเก่า ทำไมไม่คุมโทนให้มันเป็นแบบเดียวกันให้หมด และทำไมไม่ช่วยอนุลักษณ์ส่วนที่กำลังตายเอาไว้


เสน่ห์ของความเก่า คือมันทำให้เรานึกหวนถึงความหลัง อดีต หรือ “โมเมนต์” ที่เราได้เคยเจอ    หากเราอยากให้นักท่องเที่ยวมาเที่ยวที่นี่และอยากมากลับมาเที่ยวซ้ำ เราคงต้องสร้างบรรยากาศ เพื่อให้ผู้คนเกิด “โมเมนต์” ที่น่าจดใจ  ตอนนี้บ้านเก่าสวยๆมีแล้ว ของกินโบราณก็มีแล้ว  ลองดูไหม ลองเปิดเพลงเก่า เปิดเสียงเบาๆ  แทรกซึมไปทั่วหัวถนน  

.......ตาได้มอง....ปากได้ชิม....หูได้ฟัง .......

ถ้าใครมาเที่ยวย่านเมืองเก่าแห่งนี้ ผมอยากแนะนำให้ใช้วิธีการเดินครับ เดินเรื่อยๆ ไม่รีบเร่ง  สบายๆ  คุณจะได้เสพความสุขดูวิถีชีวิตย่านเมืองเก่าอย่างแท้จริง  สิ่งก่อสร้างที่ทำเลียนแบบของเก่ายังมีน้อย   ผมเดินเที่ยวตั้งแต่ 10.30 น. จนถึงประมาณบ่าย 2  มีอะไรให้ดูเยอะแยะเต็มไปหมด


วันนั้นผมเดินทางกลับพร้อมความสุข เสพโมเมนต์ดีๆไปเต็มความทรงจำ   ขากลับผมเปิดวิทยุ หมุนไปคลื่นเดิม.....ปล่อยใจไปกับเสียงเพลง .....

....แล้วเพลงอะไรกันนะ ที่จะเป็นแรงบันดาลใจให้ผม ได้เดินทางท่องเที่ยวในครั้งหน้า.....

สวัสดีครับ

เตชิต 19/6/2016 http://taychit.blogspot.com/2016/06/blog-post_18.html