วันนี้ทำงานเวลาก็ล่วงเรามาจนถึง23.54น.
อาชีพใน รพ.ก็เตรียมตัวลงเวร
แต่ก็ดันมีเคสอุบัติเหตุ ห่างจาก รพ. 7  กม. รถตกข้างทาง
บาดเจ็บ 3ราย 1รายกู้ภัยแจ้งว่าขอรถALS
เมื่อ I วิ่งขึ้นไปรอบนรถพร้อม พขร.
N เดินหน้าบึ้งตามขึ้นมา แล้วบอกว่า หน.เวรยังไม่ให้ออก รอเวรดึกมาดีกว่านะ
เหอะๆๆๆๆ รถก็เลยต้องถอยล้อกลับเข้าฐาน 555ลองเปิดวิทยุช่องกู้ภัยฟังปรากฏว่า เป็นเสียง หน.เวร ถามนาๆจิตตังมากมายว่าจำเป็นต้องให้รถ รพ.ออกเลยหรอ บลาๆๆๆ สรุปสุดท้าย กู้ภัยนำมาเองทั้งหมด I iเลยลงจากรถแล้วบอกว่า ไม่เป็นไร งั้นก็รอi เวรดึกมาเลยแล้วกัน กู้ภัยมา หน.ก็ยังไปโวยวายกับเค้าอิก เห็นใจกู้ภัยและคนเจ็บมากค่ะ   อารมณ์ตอนนั้นบอกเลยโกรธมาก ทั้งN ที่ต้องไปด้วยกัน บ้านพักก็อยุ่แค่ใน รพ.เดินแค่ไม่กี่ก้าวก็ถึง แค่ออกรับเคสจะขี้เกียจอะไรนักหนา หน.เวร ก็เหมือนกัน เอาแต่อารมณ์และความคิดตัวเองเป็นที่ตั้ง
ไม่มีน้ำใจต่อเพื่อนมนุษย์ และจิตสำนึกต่อเพื่อนร่วมโลกบ้างหรอ  อีกอย่างนะคะ  กว่าพวกคุณๆจะมาใส่ชุดขาวทำงานราชการรับเงินกันอย่างทุกวันนี้ได้อ่ะนะ มันไม่ใช้เพราะคนไข้หรอคะ คุณถึงได้เก่งและมีประสบการณ์อย่างนี้น่ะ เห็นแล้วเหนื่อยค่ะ  ไม่น่าจบมาได้นะเพราะจรรยาบรรณคุณไม่ผ่านเอาซะเลย ปล.I iเรียนมาสองปีค่ะ แต่มั่นใจว่าจิตสำนึกของi เกินร้อยค่ะ