สวัสดีค่ะนี่คือกระทู้แรกนะคะ อาจจะยังงงๆพิมพ์ไม่ค่อยรู้เรื่องขออภัยด้วยนะคะ^^
เรื่องมันมีอยู่ว่า เราสองคนต่างเป็นแฟนเก่าของเพื่อนค่ะ คือเขาเป็นเพื่อนแฟนเก่าเรา เราเป็นเพื่อนแฟนเก่าเขา เรื่องมันไม่น่าเกิดขึ้นแบบนี้
ที่จริงเราคุยกันมาตั้งแต่ต่างฝ่ายต่างยังไม่เลิกกับแฟน เวลามีปัญหา เวลาทะเลาะกัน เราก็จะไประบายกับเขา ปรึกษาเขา เวลาเขามีปัญหากับแฟนเขาก็มาปรึกษาเรา จนเราเลิกกับแฟน เขาก็เลิกกับแฟนที่คบกันมา5ปี เราก็คุยกันเรื่อยๆ จนเรากลับไปคบกับแฟนเก่า แล้วเราเองนี่แหละที่เป็นคนติดต่อเพื่อนเราให้เขา จนเขากับเพื่อนเราคบกัน ทุกอย่างก็ลงตัวจนวันนึง แฟนเก่าเรานิสัยเดิมออกค่ะ ไปแอบมีใครอีก ครั้งนี้ครั้งที่3ค่ะแต่ไม่ใช่คนที่3 หลายคนมากกก คือยอมรับนะคะว่าโง่ที่ยอมให้อภัยเขามาตลอดเพราะรักมาก คบกันมา4ปีกว่า เลิกกันครั้งนี้ตั้งใจจะไม่กลับไปเจ็บอีกครั้ง ส่วนเขาก็เลิกกับเพื่อนเราค่ะ เพราะเข้ากันไม่ได้ เราก็ต่างฝ่ายต่างระบายค่ะเพราะไม่รู้จะไปคุยกับใคร จนแฟนเก่าเรากลับมาง้ออีกค่ะ คือยังรักนะ แต่คงไม่เอาแล้วทิ้งเรามาหลายครั้งแล้ว ตั้งใจไว้แล้วจะไม่กลับไป
เราก็ระบายกับเขาต่อไปค่ะ เขาก็ระบายกับเรา แฟนเก่าเขาที่คบกัน5ปีค่ะกลับมา เขาก็กลับไปคุยกันนะแต่ก็เงียบๆไม่ได้เปิดตัว เราก็รู้ค่ะเข้าใจด้วยเพราะตอนนั้นเรากับเขาไม่ได้คิดอะไรเกินเลย จนเขาเลิกกันอีกครั้งค่ะแฟนเก่าเขาขอห่างอยากไปคบกับอีกคน คือเราต่างคนต่างเป็นฝ่ายโดนกระทำ เราเข้าใจความรู้สึกกันและกัน รู้อดีตกันและกัน เราปลอบใจกันมาเรื่อย คุยกันมาเรื่อยๆจนวันนึงเริ่มรู้สึกว่า มันไม่ใช่แค่เพื่อนคุยกันแล้ว
หัวใจเราเต้นแรงขึ้นทุกครั้งที่ได้คุยกัน เรายิ้มไปคุยไปซึ่งเราไม่ได้รู้สึกแบบนี้มานานมากแล้ว จนวันนี้เราเปิดใจคุยกับเขา คุณพระ!!! เขารู้สึกกับเราเหมือนกันค่ะ แล้วไงต่อละคะ พากันนั่งคิดมากกก รู้สึกดีบวกกับรู้สึกผิดต่อเพื่อน ตอนนี้เราสองคนงงมากค่ะ เฮ้ยยยย เรามาถึงจุดนี้ได้ไงวะ... เราเป็นคนรักเพื่อนมาก และไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้กับเราสองคน รู้สึกเลวมากเลยค่ะ จะถอนตัวก็ไม่รู้จะเริ่มคุยกันยังไง ให้ความสัมพันธ์ยังอยู่...
ตอนนี้ได้แต่ปลอบใจกันและกันอย่าคิดมาก คุยกันแบบไม่กล้าตั้งสถานะค่ะ ถึงเราไม่ได้แย่งใคร แต่มันก็รู้สึกผิดไม่น้อยเลยค่ะ...
เข้าใจแล้วว่า ไม่เกิดขึ้นกับตัวเองไม่รู้หรอก.... ทำไงดีคะ?
ควรไปต่อ หรือ พอแค่นี้
เรื่องมันมีอยู่ว่า เราสองคนต่างเป็นแฟนเก่าของเพื่อนค่ะ คือเขาเป็นเพื่อนแฟนเก่าเรา เราเป็นเพื่อนแฟนเก่าเขา เรื่องมันไม่น่าเกิดขึ้นแบบนี้
ที่จริงเราคุยกันมาตั้งแต่ต่างฝ่ายต่างยังไม่เลิกกับแฟน เวลามีปัญหา เวลาทะเลาะกัน เราก็จะไประบายกับเขา ปรึกษาเขา เวลาเขามีปัญหากับแฟนเขาก็มาปรึกษาเรา จนเราเลิกกับแฟน เขาก็เลิกกับแฟนที่คบกันมา5ปี เราก็คุยกันเรื่อยๆ จนเรากลับไปคบกับแฟนเก่า แล้วเราเองนี่แหละที่เป็นคนติดต่อเพื่อนเราให้เขา จนเขากับเพื่อนเราคบกัน ทุกอย่างก็ลงตัวจนวันนึง แฟนเก่าเรานิสัยเดิมออกค่ะ ไปแอบมีใครอีก ครั้งนี้ครั้งที่3ค่ะแต่ไม่ใช่คนที่3 หลายคนมากกก คือยอมรับนะคะว่าโง่ที่ยอมให้อภัยเขามาตลอดเพราะรักมาก คบกันมา4ปีกว่า เลิกกันครั้งนี้ตั้งใจจะไม่กลับไปเจ็บอีกครั้ง ส่วนเขาก็เลิกกับเพื่อนเราค่ะ เพราะเข้ากันไม่ได้ เราก็ต่างฝ่ายต่างระบายค่ะเพราะไม่รู้จะไปคุยกับใคร จนแฟนเก่าเรากลับมาง้ออีกค่ะ คือยังรักนะ แต่คงไม่เอาแล้วทิ้งเรามาหลายครั้งแล้ว ตั้งใจไว้แล้วจะไม่กลับไป
เราก็ระบายกับเขาต่อไปค่ะ เขาก็ระบายกับเรา แฟนเก่าเขาที่คบกัน5ปีค่ะกลับมา เขาก็กลับไปคุยกันนะแต่ก็เงียบๆไม่ได้เปิดตัว เราก็รู้ค่ะเข้าใจด้วยเพราะตอนนั้นเรากับเขาไม่ได้คิดอะไรเกินเลย จนเขาเลิกกันอีกครั้งค่ะแฟนเก่าเขาขอห่างอยากไปคบกับอีกคน คือเราต่างคนต่างเป็นฝ่ายโดนกระทำ เราเข้าใจความรู้สึกกันและกัน รู้อดีตกันและกัน เราปลอบใจกันมาเรื่อย คุยกันมาเรื่อยๆจนวันนึงเริ่มรู้สึกว่า มันไม่ใช่แค่เพื่อนคุยกันแล้ว
หัวใจเราเต้นแรงขึ้นทุกครั้งที่ได้คุยกัน เรายิ้มไปคุยไปซึ่งเราไม่ได้รู้สึกแบบนี้มานานมากแล้ว จนวันนี้เราเปิดใจคุยกับเขา คุณพระ!!! เขารู้สึกกับเราเหมือนกันค่ะ แล้วไงต่อละคะ พากันนั่งคิดมากกก รู้สึกดีบวกกับรู้สึกผิดต่อเพื่อน ตอนนี้เราสองคนงงมากค่ะ เฮ้ยยยย เรามาถึงจุดนี้ได้ไงวะ... เราเป็นคนรักเพื่อนมาก และไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้กับเราสองคน รู้สึกเลวมากเลยค่ะ จะถอนตัวก็ไม่รู้จะเริ่มคุยกันยังไง ให้ความสัมพันธ์ยังอยู่...
ตอนนี้ได้แต่ปลอบใจกันและกันอย่าคิดมาก คุยกันแบบไม่กล้าตั้งสถานะค่ะ ถึงเราไม่ได้แย่งใคร แต่มันก็รู้สึกผิดไม่น้อยเลยค่ะ...
เข้าใจแล้วว่า ไม่เกิดขึ้นกับตัวเองไม่รู้หรอก.... ทำไงดีคะ?