เปลี่ยนอารมณ์ตอนเขียนนิยายโดยการขุดเรื่องฮาเมรุนแห่งบทเพลงกำราบมารขึ้นมาอ่านครับ เลยสงสัยนิดหน่อยว่าทำไมพอพูดถึงจอมปิศาจหรือราชาปิศาจแล้วนึกถึงเวิร์นเป็นรายแรก ทั้งที่การ์ตูนทั้งสองเรื่องก็อยู่ในยุคใกล้เคียงกัน ธีมผู้กล้ากับจอมมารเหมือนกัน แค่เรื่องหนึ่งเป็นกระแสอีกเรื่องไม่เป็นกระแสเท่านั้น(หรือจุดสำคัญคือตรงนี้!) ดูจากทุนทำอนิเมก็ได้ ได ตะลุยแดนเวทมนตร์ทำตามต้นฉบับแต่ผมไม่ทราบว่าทำจนจบไหม ในขณะที่ฮาเมรุนฯกลายเป็นอนิเมทุนต่ำ 25 ตอนจบ เป็นภาพนิ่งซะ 90% เน้นเนื้อเรื่องดราม่าชนิดฉีกต้นฉบับทิ้ง ขนาดตำนานเทพประยุทธ์ยังอาย

เรามาทำความรู้จักจอมราชาปิศาจเครสตร้ากันก่อน บอกก่อนว่ามาจากความจำล้วนๆ ผิดตรงไหนแก้ให้ด้วยจะเป็นพระคุณอย่างสูง



เป็นจอมปิศาจในตำนานที่ถูกผนึกในกล่องเหม็นเน่าพร้อมกองทัพปิศาจ(อยากรู้ตาแก่โอลินชนะได้ไง) บังเอิญกล่องมีรอยรั่วทำให้ส่วนหนึ่งของเครสตร้าหลุดออกมาและได้พบกับสตรีศักดิ์สิทธิ์แพนโดร่า การแต่งงานของทั้งคู่เกือบเป็นไปเพราะความรัก(ในเมะเขารักกันจริงนะเออ) แต่เป็นแผนการของเครสร้าที่ต้องการหลอกสตรีศักดิ์สิทธิ์ให้เปิดหีบออกเพื่อช่วยชีวิตของพวกเขาและลูกแฝด

ทุกอย่างเป็นไปตามแผนการของเครสตร้า หีบถูกเปิดออกให้ตนกับบริวารทั้งหมดเป็นอิสระ โชคดีที่แพนโดร่ากลับด้านกุญแจทำให้มันใช้ดูดได้อีกครั้ง ทำให้ตัวเครสตร้ากลับไปอยู่ในหีบอีก ไซเซอร์แฝดหญิงของทั้งคู่ที่เป็นนางฟ้าจึงถูกลักพาตัวไปเพื่อให้เปิดหีบในภายหลัง หีบนั้นจึงถูกเรียกว่าหีบแพนโดร่าในเวลาต่อมา ส่วนกุญแจได้รับการปกป้องที่เมืองเวทมนตร์ที่ยิ่งใหญ่ ส่วนตัวหีบก็ได้เมืองเทคโนโลยีคอยรักษา พวกลูกน้องของเครสตร้าจึงออกตามหากุญแจและตัวหีบเพื่อปลดปล่อยจอมราชาปิศาจเครสต้าออกมา  



ฮาเมลตัวเอกของเรื่องผู้เป็นลูกของเครสต้าจึงออกเดินทางเพื่อช่วยแม่ของตัวเองที่ถูกจับแช่น้ำแข็งและหยุดยั้งเหล่าปิศาจที่ออกอาละวาดด้วย ทั้งที่ตัวเองสืบสายเลือดของเครสตร้ามาเต็มๆ เป็นครึ่งปิศาจมีเขามาตั้งแต่เด็ก ในขณะที่น้องสาวที่ถูกจับตัวไปกลายเป็นราชาวิหครุ่นสอง ออกค้นหาหีบแพนโดร่าและเปิดมันออก เพราะผู้ที่เปิดกล่องได้จะต้องเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์ประมาณหนึ่ง (ตรงนี้จะบอกว่าฟลุ๊ตเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์แต่ท่านฮอร์นไม่ใช่เรอะ ไม่งั้นคงเปิดหีบแพนโดร่าดูดปิศาจทั้งหมดลงกล่องไปก่อนแล้ว)

แล้วก็เข้าสู่เนื้อเรื่องซึ่ง...ไม่ขอพูดถึงการผจญภัยของผู้กล้าสุดเก่งแห่งแดนเถื่อน(เขาเรียกตัวเองว่างี้จริงนะ) ไปหาอ่านเองแล้วกัน แล้วจะรู้ว่าหัวเราะทั้งน้ำตาเป็นยังไง ถ้าคนเขียนไม่เล่นมุกเรื่องนี้มันก็การ์ตูนดราม่าทำลายตับดีๆนี่เอง



ตามเนื้อเรื่องเครสตร้ามีบทบาทในช่วงหลัง หลังจากที่ล๊อคกุญแจถูกตัดพี่แกก็เถลิงอำนาจทั้งที่ร่างกายยังไม่สมบูรณ์ ร่างกายส่วนขวาถูกกล่องกัดกร่อนหายไป ต้องสูบพลังเวทเพื่อให้ร่างกายกลับเป็นปกติ เที่ยวจับมนุษย์และปิศาจมารีดเลือดทำจอกศักดิ์สิทธิ์ไปทั่ว ในการต่อสู้ก่อนสุดท้ายก็สู้กับลูกชายทั้งที่ร่างกายขาดหาย แต่นั่นเป็นแผนเพื่อให้ฮาเมลดูดกินเลือดของตัวเองเข้าไปจนกลายเป็นจอกศักดิ์สิทธิ์อีกชิ้น แล้วก็กลับคืนชีพมาฆ่าพร้อมดื่มเลือดทุกคนที่เป็นจอกศักดิ์สิทธิ์ตามแผน โดยไม่เว้นแม้แต่ฮาเมลกับไซเซอร์ที่เป็นลูกของตัวเอง กับแพนโดร่าก็ไม่เว้น

จากตรงนี้จะเห็นได้ว่าเครสตร้าเป็นจอมมารตามขนมธรรมเนียมทุกอย่าง โฉดโหดไม่เว้นกับลูกตัวเอง ในขณะที่เวิร์นก็ไม่ได้ฉีกจากแนวขนบ ส่งลูกน้องออกต่อกรตัวเอก แต่เวิร์นดูมีคุณธรรมมากกว่า ผมคาดว่าตรงนี้แหละที่ทำให้เวิร์นถูกกล่าวถึงมากกว่าเครสตร้า

จุดสำคัญที่น่าสนใจคือเครสตร้าคือบ่อเกิดของปิศาจ ถ้ามีพี่แกเหล่าปิศาจก็มีบัพตลอด ฆ่าไม่ตายด้วยไม่งั้นเทพเจ้าคงไม่วานตาแก่โอลินให้สร้างกล่องวิเศษขึ้นมากักตัวไว้หรอก แต่เวิร์นน่าจะเรียกได้ว่าเป็นผู้กล้าของเหล่าปิศาจมากกว่า

เมื่อลองนำมาเปรียบเทียบกับเวิร์นแล้ว

การวางแผนการ
เครสตร้า - แผนไม่ซับซ้อนมาก เรียกได้ว่าเป็นจอมมารตามขนบที่ดี ให้ลูกน้องออกหน้าสู้เพื่อให้ตัวเอกเก็บเวล ตัวเองยืนคอยอยู่นครเหนือ
เวิร์น - แผนซับซ้อนชนิดมองการณ์ไกลสุดกู่ แต่ยังไปไม่พ้นขนบธรรมเนียมของจอมมารที่ดีที่ส่งลูกน้องไปให้ตัวเอกเก็บเวล

พลังอำนาจ
เครสตร้า - ยิงบอลพลังงานไปทั่วโลกได้ในครั้งเดียว แกล้งตายได้(ตอนสู้เกือบสุดท้าย) เพิ่มบัพได้ด้วยการดื่มเลือดผู้วิเศษและปิศาจที่ทรงอำนาจ
เวิร์น - ตามกรอบเรื่องที่ดี ไม่มีอะไรผิดแผกจากจอมมารทั่วไป ยกเว้นเรื่องที่แยกร่างเป็นสอง

ลูกน้อง
เครสตร้า - สี่จอมทัพปิศาจ กับปิศาจลูกจ๊อกทั่วไป
เวิร์น - จอมปิศาจคนก่อนเป็นหัวหน้าอีกชั้น กับลูกจ๊อกเป็นลำดับขั้น

มาถึงตรงนี้ก็อยากถามความเห็นของผู้ที่เคยอ่านทั้งสองเรื่องหน่อยว่าคิดยังไงกับจอมปิศาจสองตนนี้ เพราะอะไรคนถึงกล่าวขวัญถึงเวิร์นมากกว่าเครสตร้า ทั้งที่มีความเหมือนกันมากในฐานะจอมมารตามขนบธรรมเนียมดั้งเดิม ยึดครองโลก