สวัสดีค่ะ..
ก่อนจะไปฟังเรื่องของเรา. เราออกตัวก่อนถ้ามีเรื่องผิดพลาดยังไง
พิมผิดตกหล่น(เพราะเราพิมพ์ในมือถือ)หรือมีอะไรขัดใจใครไม่ถูกใจใครขออภัยมาณ.ที่นี้ด้วยค่ะ
ไม่พูดพร่ำอารามบทมากเนอะเรื่มเลย
เราตามอ่านกระทู้ในพันทิปมานานพอดู
อ่านเรื่องราวเกี่ยวกับครอบครัว บางเรื่องราวก็ดูเหมือนละครเลย
พอมาเกิดกับตัวเราจริงๆ เราถึงเข้าใจว่าชีวิตจริงยิ่งกว่าละคร
เราอยากให้เรื่องนี้เป็นอุทาหรณ์กับผู้หญิง และเตือนใจหลายๆคนว่า
ถึงจะเป็นคนในครอบครัวก็ตามเราก็ไม่ควรไว้ใจ
เราจะเล่าพื้นฐานเราก่อนว่าเราเป็นผู้หญิงอยู่ในวัยทำงานแล้ว
มีญาติพี่น้องค่อนข้างเยอะแต่ญาติเราเห็นแก่ตัวเราเลยนับถือแต่เพียงไม่กี่คน
ครอบครัวเราไม่ไเ้อบอุ่น เรากับพ่อแม่และน้องแยกกันอยู่กันหมดไปมาหาสู่กันบ้างนานๆที
เรามีอาคนนึง
ตัดภาพไปตอนเด็ก
อาเลี้ยงเรามาแต่เล็กตามใจเรามาตลอดเราสนิทกับอา เรามากกว่าแม่และพ่อ
มีงอแงกันบ้างแต่เราก็รักอาเหมือนแม่เราเราอยู่กับอา จนต้องถึงเวลาแยกกัน
ตัดภาพมา
จนกรถะทั้งประมาณ15ปีก่อน เราติดต่อกับอาอีกครั้ง อาเรามีแฟนและเด็กกว่า
เราก็เออยินดีด้วย จากนั้นเราก็มีเหตุการณ์ในชีวิต ที่ต้องออกจากบ้านอาเราไปรับเรามาอยู่ด้วย
เข่าอะาร์ทเม้น ตอนแรกก็แยกห้องกัน แต่เราเกรงใจ เราเลยบอกว่าใช้ตู้กั้นก็ได้
ในห้องอยู่กัน3คนเป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ แฟนอาเราดูเป็นคนเอาแต่ใจ(ด้วยความที่เด็กกว่า)อยาดทำไรก็ได้ทำกินไร็ได้กิน
อยู่ดีไจะตึงใส่เราก็ตึง จะคุยดีด้วยก็คุย. บทงทีเรายังไม่ทันทำไรก็ไม่คุยโมโหเรา อยู่กันมากลายปีจนทะเลาะกันหนักๆเราเลยออกมาเช่าหออยู่เอง
เราอยากติดต่ออานะแต่ก็ได้แค่นานที
ติดต่อกันทีก็จะมีไปนอนบ้างไปกินข้าวด้วยกันบ้าง
จนกระทั้งเมื่อ2ปีที่ผ่านมา แฟนอาเราเมา และพูดแระมาณว่า
"ถ้าอาแกไม่ดีชั้นไม่อยู่หรอกเพราะเค้ามึลูกให้ฉันไม่ได้"
เราได้ยินแค่นี้ เรารู้สึก เ~ี้ย. มาพํดแบบนี้กะเรากล้าเนอะ
และที่นิ่งกว่านั้น. พูดว่ามีคนบอกให้ทำลูกกับเรา. เราก็ตอบไปเห้ยใครพูดวะ เกี่ยวไรกะเราตลกละ
เราไม่พอใจเล็กๆท่เค้าพูดถึงอาเราแบบนั้นเพราะ ทุกอย่างที่เค้ามีได้ในตอนนั้นคือเพราะเงินอาเรา
แต่ไม่อยากทำให้อาเราไม่สบายใจ และคิดในแง่ดีว่าเค้าคงเมาและเพ้อเจ้อตามประสา
จนแฟนอาเราหาเรื่องเราตอนนั้นเราตกงาน2เดือนมาด่าเราแบบว่าเหมือนเรากินหรูอยู่สบาย
เรานอนพื้นตลอด ไม่เคยบ่น บางทีผ้าที่เราห่มเป็นผ้าปูที่นอนเก่าๆ เราน้อยใจนะแต่ไม่เคยพูดเพราะถือว่ามาอาศัย
ของกินเราไม่เคยได้เลือกมีอะไรก็กินจนเราเริ่มทนพฤติกรรมขึ้นๆลงๆขิงแฟนอาไม่ไหวพอได้งานเลยออกมาอยู่คนเดียว
ตอนนั้นเค้าพากันไม่พอใจเราลบเฟส เราไม่สนใจเราคิดถึงอานะแต่จะติดต่อไปเฉพาะที่จำเป็น
จนเมื่อเมษาที่ผ่านมาแฟนอาแอดเฟสมาหาเราอีกครั้ง
เราถือว่าเป็นคนในครอบครัวต่อให้ไม่ดียังไงกผ้มีบุญคุณเลยรับแอด
เราคุยกับแฟนอาถามไถ่ถึงอาเราว่าสบายดีไหมบลาๆๆ
ถามแฟนอาว่าได้งานรึยัง สรุป ยังคงเกาะอาเรากิน
เราคิดว่าอย่างน้อยๆก็คงเป็นทางที่อาเราเลือกแล้ว
เรามีอะไรเราจัคุยผ่านแฟนอาตลอดเพราะเค้าอยู่ด้วยกันตลอดเวลา
เราคิดว่าเป็นครอบครัวเดียวกัน และไม่มีอะไรปิดกัน
จนกระทั้ง. เมื่อ3อาทิตย์ที่ผ่านมาล่าสุดพ่อเราป่วย เราต้องเก็บเงินเพื่อรักษาพ่อ
เราเลยวางแผนว่า เราจะขออาอยู่ด้วยก่อนสักเดือนแล้วทำงานเก็บเงิน
ในส่วนอะไรที่ไม่จำเป็นก็จะได้ลดๆลง จะได้ประหยัดทั้งเรื่องค่าเนต ค่าข้าว
เราทำงานที่บ้านค่ะส่วนใหญ่ทำงานผ่านอินเตอร์เนต เลยคิดว่าคงเก็บเงินได้ก้อนนึง
พอที่จะให้พอรักษาโรงบาลดีๆ ถ้าขอเค้าอยู่เดือนนึง เรายอมรับเลยว่าเครียเมาก
และแล้วเหตุการณ์ก็เริ่มขึ้น
(ยังกะอาชยากรหลุดออกมาจากในเรืองเพียงชายคนนี้ฯโดยมีเรารับบทเป็นนุศ)
อาเรากับแฟนไปตจว. แฟนอาเริ่มแชตมาประมานกินข้าวยังนอนยังตื่นยังทำไรอยู่
เป็นห่วงนะอย่าเครียดมากพักผ่อนบ้าง รักนะจุ๊บๆ
เรานึกว่าอาเราให้พิมมาเพราะอาเราชอบบอกว่า ให้ทักมาถามเรายิ่งเห็นเราเครียดเรื่องพ่อ
คงคิดว่าอยากจะให้กำลังใจ ตามประสาคนในครอบครัว
เราก็ตอบจ้า..ไป
(อ่อลืมบอก เราชอบผญ.มาตลอด จนเราเพิ่งมาชิบผชคนนึงแต่..ชอบแค่คนนี้นะ คนอื่นไม่ชอบ)
พอมาอีกวัน เค้าก็ทักมาใหม่. ถามคำถามเดิมๆ แต่.. เพิ่มเติมตรง...
"เดี๋ยวเราค่อยคุยรายละเอียดเรื่องที่เกิดขึ้นกันเนอะ"
เราเลยตอบไปว่า "เรื่องพอเราอะหรอ"
แต่ประโยคที่พิมมากลับเป็นคำว่า. "เรื่องที่ฉันรักแก..."
เราพิมไป "หะ!!!!"
เค้าก็ถามต่อว่า "กินไรยัง"
เราเลยพิมไปว่า. " กินละ"
เราหยุดการสนทนาทันที....
ตอนนั้นหน้าชาน้ำตาไหลจากที่เกลียดอยู่ลึกๆ
กับคำพูดเมื่อสองปีก่อนและการกระทำที่ทำกับอาเรา
เรายิ่งไร้คำจำกัดความ ออกมาจากห้องอามาขออยู่กับเพิ่อน
น้ำตาไหล เราร้องไห้อยู่เป็นอาทิตย์ อยากบอกอาแต่ไม่รู้จะเริ่มยังไง
เค้าจะเชื่อเราไหมคำถามอยู่ในสมองเต็มไปหมด. แหนิายังคงส่งข้อความมาหาเรา
เราไม่อ่านไม่ตอบเปลี่ยนเฟสไม่อยากรับรู้
เราเครียดกนักกว่าเดิมปรึกษาคนรอบข้างบ้างก็บอกว่าเรืองขอฃครองครัวเค้าอยู่เฉยๆ
ให้เรืองเงียบดีกว่า อีกฝั่งนึงก็บอกให้บอกอาเราควรรู้เพราะนี่ญาติเราจะปล่อยให้ญาติเราโง่หรอ
เรากลัวไปหมเ กลัวอาร้องไห้ กลัวอารับไม่ได้ กลัวอาไม่เชื่อ
เราปรึกษาใครบางคนเค้าบอกว่าให้เราดึงตัวเองกลับมาก่อน
แล้วค่อยบอกอายังไงก็ต้องบอก
เมื่อวานซืนเราเลย ตัดสินใจไปบอกอาทุกเรื่อง..
โชคดีที่อเรารับฟังเรา แต่ยังคงไม่เลิกกับแฟนเค้า
เราถือว่าเราทำหน้าที่หลานดีที่สุดอย่างน้อยๆเราจะไม่ยอมให้อาเรากลายเป็นคนโง่
เราบอกอาว่าควรไล้ค้สไปทำงานไม่ควรมาเกาะอาเราแบบนี้นี่ปาเข้าไปปีที่5แล้ว
ถ้าเค้าไม่คิดจะทำอะไรควรสำเหนียกบุญคุณอาเราแต่นี้จิตสำนึกไม่มี
เลวตั้งแต่กระบวนการทางความคิดญาติกันยังกล้า
ทั้งที่รู้ว่าเราไม่เล่นด้วย แล้วผญคนอื่นจะเหลืออะไร
ล่าสุดมีการพิมมาขอโทษเราและบอกว่าเรื่องนี้อย่าให้ถึงหูอาเรา
แต่เสียใจเรารักอาเรา เค้าเป็นใคร..เป็นแค่ผชเลวๆคนนึง
ทำไมเราต้องฟังคำพูดจากคนแบบนี้
สำหรับใครที่เจอเรื่องประมาณนี้แล้วคิดว่าจะบอกให้ญาติหรือเพื่อเราให้รุ้ดีไหม
เราแนะนำให้บอกค่ะ ปกป้องคนที่เรารัก ถึงเค้าอาจจะไม่เชื่อไม่เลิกกันแต่อย่างน้อยๆ
เราควรที่จะแสดงความบริสุทใจและปกป้องคนที่เรารักก่อน
สำหรับผู้หญิงที่เป็นแบบอาเรา เราอยากจะบอกว่า อย่ามองว่าผช.ของชั้นต้องถูกเสมอ
เพราะผญบางคนก็ไม่/ได้เล่นด้วยหรืออ่อนสามีคุณเลยที่ทาบอกให้รู้เพราะคิดว่าควรรับรู้
อย่าเพิ่งมองว่าผชที่คุณคบมาจะดีจนไม่ทำอะไรแบบนั้น
และสำหรับผช. หยุด้จ้าชู้เถอะ ถ้ารักผญของคุณจริงอย่าทำให้
ผญ2คนผิดใจกันเพียงเพราะความมักมากขิงคุณเลย
ที่แทกสยามแควร์เพราะอยากเตือนเด็กๆวัยเรับนว่สบางที
คำว่าคนในครอบครัวก็ต้องระวังเช่นกันค่ะ
ขอบคุณค่ะที่อ่านเรื่องของเราจนจบ
แทกผิดห้องขอโทษด้งยนะคะ
เมื่อผู้ชายที่เรียกว่าญาติ......
ก่อนจะไปฟังเรื่องของเรา. เราออกตัวก่อนถ้ามีเรื่องผิดพลาดยังไง
พิมผิดตกหล่น(เพราะเราพิมพ์ในมือถือ)หรือมีอะไรขัดใจใครไม่ถูกใจใครขออภัยมาณ.ที่นี้ด้วยค่ะ
ไม่พูดพร่ำอารามบทมากเนอะเรื่มเลย
เราตามอ่านกระทู้ในพันทิปมานานพอดู
อ่านเรื่องราวเกี่ยวกับครอบครัว บางเรื่องราวก็ดูเหมือนละครเลย
พอมาเกิดกับตัวเราจริงๆ เราถึงเข้าใจว่าชีวิตจริงยิ่งกว่าละคร
เราอยากให้เรื่องนี้เป็นอุทาหรณ์กับผู้หญิง และเตือนใจหลายๆคนว่า
ถึงจะเป็นคนในครอบครัวก็ตามเราก็ไม่ควรไว้ใจ
เราจะเล่าพื้นฐานเราก่อนว่าเราเป็นผู้หญิงอยู่ในวัยทำงานแล้ว
มีญาติพี่น้องค่อนข้างเยอะแต่ญาติเราเห็นแก่ตัวเราเลยนับถือแต่เพียงไม่กี่คน
ครอบครัวเราไม่ไเ้อบอุ่น เรากับพ่อแม่และน้องแยกกันอยู่กันหมดไปมาหาสู่กันบ้างนานๆที
เรามีอาคนนึง
ตัดภาพไปตอนเด็ก
อาเลี้ยงเรามาแต่เล็กตามใจเรามาตลอดเราสนิทกับอา เรามากกว่าแม่และพ่อ
มีงอแงกันบ้างแต่เราก็รักอาเหมือนแม่เราเราอยู่กับอา จนต้องถึงเวลาแยกกัน
ตัดภาพมา
จนกรถะทั้งประมาณ15ปีก่อน เราติดต่อกับอาอีกครั้ง อาเรามีแฟนและเด็กกว่า
เราก็เออยินดีด้วย จากนั้นเราก็มีเหตุการณ์ในชีวิต ที่ต้องออกจากบ้านอาเราไปรับเรามาอยู่ด้วย
เข่าอะาร์ทเม้น ตอนแรกก็แยกห้องกัน แต่เราเกรงใจ เราเลยบอกว่าใช้ตู้กั้นก็ได้
ในห้องอยู่กัน3คนเป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ แฟนอาเราดูเป็นคนเอาแต่ใจ(ด้วยความที่เด็กกว่า)อยาดทำไรก็ได้ทำกินไร็ได้กิน
อยู่ดีไจะตึงใส่เราก็ตึง จะคุยดีด้วยก็คุย. บทงทีเรายังไม่ทันทำไรก็ไม่คุยโมโหเรา อยู่กันมากลายปีจนทะเลาะกันหนักๆเราเลยออกมาเช่าหออยู่เอง
เราอยากติดต่ออานะแต่ก็ได้แค่นานที
ติดต่อกันทีก็จะมีไปนอนบ้างไปกินข้าวด้วยกันบ้าง
จนกระทั้งเมื่อ2ปีที่ผ่านมา แฟนอาเราเมา และพูดแระมาณว่า
"ถ้าอาแกไม่ดีชั้นไม่อยู่หรอกเพราะเค้ามึลูกให้ฉันไม่ได้"
เราได้ยินแค่นี้ เรารู้สึก เ~ี้ย. มาพํดแบบนี้กะเรากล้าเนอะ
และที่นิ่งกว่านั้น. พูดว่ามีคนบอกให้ทำลูกกับเรา. เราก็ตอบไปเห้ยใครพูดวะ เกี่ยวไรกะเราตลกละ
เราไม่พอใจเล็กๆท่เค้าพูดถึงอาเราแบบนั้นเพราะ ทุกอย่างที่เค้ามีได้ในตอนนั้นคือเพราะเงินอาเรา
แต่ไม่อยากทำให้อาเราไม่สบายใจ และคิดในแง่ดีว่าเค้าคงเมาและเพ้อเจ้อตามประสา
จนแฟนอาเราหาเรื่องเราตอนนั้นเราตกงาน2เดือนมาด่าเราแบบว่าเหมือนเรากินหรูอยู่สบาย
เรานอนพื้นตลอด ไม่เคยบ่น บางทีผ้าที่เราห่มเป็นผ้าปูที่นอนเก่าๆ เราน้อยใจนะแต่ไม่เคยพูดเพราะถือว่ามาอาศัย
ของกินเราไม่เคยได้เลือกมีอะไรก็กินจนเราเริ่มทนพฤติกรรมขึ้นๆลงๆขิงแฟนอาไม่ไหวพอได้งานเลยออกมาอยู่คนเดียว
ตอนนั้นเค้าพากันไม่พอใจเราลบเฟส เราไม่สนใจเราคิดถึงอานะแต่จะติดต่อไปเฉพาะที่จำเป็น
จนเมื่อเมษาที่ผ่านมาแฟนอาแอดเฟสมาหาเราอีกครั้ง
เราถือว่าเป็นคนในครอบครัวต่อให้ไม่ดียังไงกผ้มีบุญคุณเลยรับแอด
เราคุยกับแฟนอาถามไถ่ถึงอาเราว่าสบายดีไหมบลาๆๆ
ถามแฟนอาว่าได้งานรึยัง สรุป ยังคงเกาะอาเรากิน
เราคิดว่าอย่างน้อยๆก็คงเป็นทางที่อาเราเลือกแล้ว
เรามีอะไรเราจัคุยผ่านแฟนอาตลอดเพราะเค้าอยู่ด้วยกันตลอดเวลา
เราคิดว่าเป็นครอบครัวเดียวกัน และไม่มีอะไรปิดกัน
จนกระทั้ง. เมื่อ3อาทิตย์ที่ผ่านมาล่าสุดพ่อเราป่วย เราต้องเก็บเงินเพื่อรักษาพ่อ
เราเลยวางแผนว่า เราจะขออาอยู่ด้วยก่อนสักเดือนแล้วทำงานเก็บเงิน
ในส่วนอะไรที่ไม่จำเป็นก็จะได้ลดๆลง จะได้ประหยัดทั้งเรื่องค่าเนต ค่าข้าว
เราทำงานที่บ้านค่ะส่วนใหญ่ทำงานผ่านอินเตอร์เนต เลยคิดว่าคงเก็บเงินได้ก้อนนึง
พอที่จะให้พอรักษาโรงบาลดีๆ ถ้าขอเค้าอยู่เดือนนึง เรายอมรับเลยว่าเครียเมาก
และแล้วเหตุการณ์ก็เริ่มขึ้น
(ยังกะอาชยากรหลุดออกมาจากในเรืองเพียงชายคนนี้ฯโดยมีเรารับบทเป็นนุศ)
อาเรากับแฟนไปตจว. แฟนอาเริ่มแชตมาประมานกินข้าวยังนอนยังตื่นยังทำไรอยู่
เป็นห่วงนะอย่าเครียดมากพักผ่อนบ้าง รักนะจุ๊บๆ
เรานึกว่าอาเราให้พิมมาเพราะอาเราชอบบอกว่า ให้ทักมาถามเรายิ่งเห็นเราเครียดเรื่องพ่อ
คงคิดว่าอยากจะให้กำลังใจ ตามประสาคนในครอบครัว
เราก็ตอบจ้า..ไป
(อ่อลืมบอก เราชอบผญ.มาตลอด จนเราเพิ่งมาชิบผชคนนึงแต่..ชอบแค่คนนี้นะ คนอื่นไม่ชอบ)
พอมาอีกวัน เค้าก็ทักมาใหม่. ถามคำถามเดิมๆ แต่.. เพิ่มเติมตรง...
"เดี๋ยวเราค่อยคุยรายละเอียดเรื่องที่เกิดขึ้นกันเนอะ"
เราเลยตอบไปว่า "เรื่องพอเราอะหรอ"
แต่ประโยคที่พิมมากลับเป็นคำว่า. "เรื่องที่ฉันรักแก..."
เราพิมไป "หะ!!!!"
เค้าก็ถามต่อว่า "กินไรยัง"
เราเลยพิมไปว่า. " กินละ"
เราหยุดการสนทนาทันที....
ตอนนั้นหน้าชาน้ำตาไหลจากที่เกลียดอยู่ลึกๆ
กับคำพูดเมื่อสองปีก่อนและการกระทำที่ทำกับอาเรา
เรายิ่งไร้คำจำกัดความ ออกมาจากห้องอามาขออยู่กับเพิ่อน
น้ำตาไหล เราร้องไห้อยู่เป็นอาทิตย์ อยากบอกอาแต่ไม่รู้จะเริ่มยังไง
เค้าจะเชื่อเราไหมคำถามอยู่ในสมองเต็มไปหมด. แหนิายังคงส่งข้อความมาหาเรา
เราไม่อ่านไม่ตอบเปลี่ยนเฟสไม่อยากรับรู้
เราเครียดกนักกว่าเดิมปรึกษาคนรอบข้างบ้างก็บอกว่าเรืองขอฃครองครัวเค้าอยู่เฉยๆ
ให้เรืองเงียบดีกว่า อีกฝั่งนึงก็บอกให้บอกอาเราควรรู้เพราะนี่ญาติเราจะปล่อยให้ญาติเราโง่หรอ
เรากลัวไปหมเ กลัวอาร้องไห้ กลัวอารับไม่ได้ กลัวอาไม่เชื่อ
เราปรึกษาใครบางคนเค้าบอกว่าให้เราดึงตัวเองกลับมาก่อน
แล้วค่อยบอกอายังไงก็ต้องบอก
เมื่อวานซืนเราเลย ตัดสินใจไปบอกอาทุกเรื่อง..
โชคดีที่อเรารับฟังเรา แต่ยังคงไม่เลิกกับแฟนเค้า
เราถือว่าเราทำหน้าที่หลานดีที่สุดอย่างน้อยๆเราจะไม่ยอมให้อาเรากลายเป็นคนโง่
เราบอกอาว่าควรไล้ค้สไปทำงานไม่ควรมาเกาะอาเราแบบนี้นี่ปาเข้าไปปีที่5แล้ว
ถ้าเค้าไม่คิดจะทำอะไรควรสำเหนียกบุญคุณอาเราแต่นี้จิตสำนึกไม่มี
เลวตั้งแต่กระบวนการทางความคิดญาติกันยังกล้า
ทั้งที่รู้ว่าเราไม่เล่นด้วย แล้วผญคนอื่นจะเหลืออะไร
ล่าสุดมีการพิมมาขอโทษเราและบอกว่าเรื่องนี้อย่าให้ถึงหูอาเรา
แต่เสียใจเรารักอาเรา เค้าเป็นใคร..เป็นแค่ผชเลวๆคนนึง
ทำไมเราต้องฟังคำพูดจากคนแบบนี้
สำหรับใครที่เจอเรื่องประมาณนี้แล้วคิดว่าจะบอกให้ญาติหรือเพื่อเราให้รุ้ดีไหม
เราแนะนำให้บอกค่ะ ปกป้องคนที่เรารัก ถึงเค้าอาจจะไม่เชื่อไม่เลิกกันแต่อย่างน้อยๆ
เราควรที่จะแสดงความบริสุทใจและปกป้องคนที่เรารักก่อน
สำหรับผู้หญิงที่เป็นแบบอาเรา เราอยากจะบอกว่า อย่ามองว่าผช.ของชั้นต้องถูกเสมอ
เพราะผญบางคนก็ไม่/ได้เล่นด้วยหรืออ่อนสามีคุณเลยที่ทาบอกให้รู้เพราะคิดว่าควรรับรู้
อย่าเพิ่งมองว่าผชที่คุณคบมาจะดีจนไม่ทำอะไรแบบนั้น
และสำหรับผช. หยุด้จ้าชู้เถอะ ถ้ารักผญของคุณจริงอย่าทำให้
ผญ2คนผิดใจกันเพียงเพราะความมักมากขิงคุณเลย
ที่แทกสยามแควร์เพราะอยากเตือนเด็กๆวัยเรับนว่สบางที
คำว่าคนในครอบครัวก็ต้องระวังเช่นกันค่ะ
ขอบคุณค่ะที่อ่านเรื่องของเราจนจบ
แทกผิดห้องขอโทษด้งยนะคะ