ขอเกริ่นก่อนเลยว่า เรายังเด็กวัยรุ่นคนนึงอยู่ค่ะ อยู่แค่ม.ต้น แต่ทุกวัยมีเรื่องเครียดเป็นของตนเองอยู่แล้วเป็นธรรมดาค่ะ ผู้ใหญ่อาจมองว่าปัญหาของเราตอนนี้มันเล็กมาก แต่สำหรับมันไม่ใช่ค่ะ
.. ปีที่แล้วเรามีเพื่อนร่วมห้องคนนึง ขอนามว่าเอนะคะ เอเป็นลูกของอาจารย์สอนภาษาไทยท่านนึงค่ะ แต่ปีที่แล้วไม่ได้สอนห้องเรา เอเป็นคนที่ไม่มีอะไรเลย คือ เปล่าว่าหรือมีอคตินะคะ แต่ในชั่วโมงเรียนเอก็คุย เล่น ไม่ตั้งใจเรียน โดนครูก่นด่าแทบทุกชม. แต่เวลาสอบประจำหน่วยภาษาไทยทีไร ได้ท้อปทุกครั้งค่ะ แต่วิชาอื่นไม่ได้เลย และเราเป็นประเภทที่มีเพื่อนผช. คบเพื่อนผช.ค่ะ มีครั้งนึงมันส่งโพยข้อสอบภาษาไทยให้เรา ถูกทุกข้อค่ะ เราถามมันว่า เอามาจากไหน ของใคร มันบอกว่า ของเอค่ะ พอเฉลยก็ถูกทุกข้อจริงๆค่ะ พอต่อมาเรื่อยๆ เราก็เห็นโพยทุกครั้ง มันก็ทำให้เราแอบคิดไม่ได้ว่า เอเอาโพยมาจากแม่รึเปล่า?
... ตัดมาที่ปัจจุบันค่ะ ปีนี้แม่ของเอได้มาเป็นครูที่ปรึกษาของห้องเรา สอนห้องเรา ขอนามครูคนนี้ว่าครูบีนะคะ ชั่วโมงแรกครูบีก็พูดเกี่ยวกับตัวเองบ้าง เอบ้างมีประปรายค่ะ เราไม่รู้ว่าเราคิดไปเองรึเปล่าว่า เหมือนครูบีอวยตัวเอง? เพื่อนคนอื่นๆก็คิดเหมือนเราค่ะ .. แล้วครูบีก็ได้ทัดทานที่เรียนพิเศษให้ค่ะ เราก็สนใจ อยากลงเรียน เอก็ลงค่ะ แล้วก็มีเพื่อนคนอื่นๆด้วย แต่พอเรียนได้ประมาณ2-3วัน เราก็รู้สึกไม่ไหว งานหนัก ปรับตัวไม่ทัน เราเลยหยุดเรียนไปได้2วันมั้งคะ เหมือนเอจะหยุดกับเราด้วยพร้อมเพื่อนคนอื่นๆ แล้วก็มีอยู่วันนึงเราเครียดเรื่องงานค่ะ เครียดจนหายใจไม่ออก เหมือนจะเป็นลมค่ะ บอกเลยตอนนั้นงานหนักมาก และอีกอย่างพิเศษกว่าจะเลิกก็ปาไปเย็นกว่าๆ เราทำงานไม่ทัน นอนดึก ตื่นเช้าขึ้นมาทำงานต่อ เราเคยเครียดจนเคยกินยานอนหลับ จนกระทั่งวันที่เราจะเป็นลม หายใจไม่ออก แม่ก็มาถามประมาณว่า เป็นอะไร งานเยอะไปหรอ เรียนหนักไปมั๊ย ไม่ต้องจริงจังขนาดนี้ก็ได้ เอาแค่ตัวรอดก็พอ ( ม.4เราวางแพพลนไว้ว่าจะเรียนควบนิติค่ะ สายวิทย์คณิต อีกใจก็อยากเป็นหมอด้วย) วันนั้นแม่ก็ช่วยเราทำงานค่ะ และแม่ก็บอกกับเราว่า ถ้าเครียดขนาดนี้ ไม่มีเวลา ก็หยุดเรียนพิเศษก็ได้ ประมาณนี้ เราเลยหยุดเรียนพิเศษค่ะ หยุดแบบถาวรเลย แต่ก็ยังเหลือพิเศษอีกวันเสาร์-อาทิตย์ค่ะ
.. พอเราหยุดได้สักพักนึง ครูบีหรือแม่ของเอก็มาด่าเราในชม.เรียนค่ะ ประมาณว่า หยุดเรียนพิเศษกันนู้นนี่นั่น ทำไมไม่เรียนให้จบคอร์สก่อน ครูจะเสียหน้ามั๊ย ครูก็อุส่าต์มาแนะนำให้เราๆนะ มาทำงี้ไม่รักษาหน้าครูหน่อยหรอ แล้วครูก็ถามต่อว่า ไหนใครจะเลิกเรียนขอแบบไม่เรียนต่ออีกเลย เราก็ยกมือค่ะ เด็ดขาดเลย ครูเค้าก็พูดค่ะว่า เรียนพิเศษแค่นี้ยังทำได้ไม่จบ แล้วจะทำมาหากินอะไร พวกที่เรียนไม่จบนะ ไม่ต้องมาเป็นศิษย์ครู ครูไม่เอา ครูขอให้ชีวิตพวกเธอไม่ประสบผลสำเร็จ และขอให้ครอบครัวเธอไม่เจริญ ครูพูดแบบนี้เลยค่ะ ถามว่าเสียความรู้สึกมั๊ย? ก็เสียค่ะ แต่เราทำอะไรไม่ได้ ครูไม่ถามเหตุผลเราเลย เอาแต่ด่าอย่างเดียว เราก็คิดแล้วค่ะว่า ครูถามเหตุผลหนูรึยัง? ครูแช่งหนูแบบนี้ได้ด้วยหรอ? ครูจะเอาหน้าอย่างเดียวเลยหรอ? กลัวเสียหน้าขนาดนี้เลยหรอ? หรือว่าครูจะด่าหนูที่หนูพาเอหยุดเรียนด้วย? (แต่จริงๆเราไม่ได้ขอให้ใครหยุดตามเรานะคะ เราก็หยุดของเราเองเลย แต่เหมือนเอจะหยุเหมือนเราด้วย ) หรือครูอารมณ์เสียจากไหนมาเราก็ไม่รู้ค่ะ แต่เราคงทำใจยอมรับกับครูบีไม่ได้แล้ว อีกอย่างหนูไม่ชอบที่ครูมาพูดกถึงครอบครัวหนูอย่างนี้ ครูรู้รึเปล่าว่าเอเคยทำอะไรหนูบ้าง? หนูเป็นผญ.แล้วเอเป็นผช. คิดว่าเอทำอะไรหนูบ้าง แต่ส่วนนี้เราจะไม่พูดค่ะ และครูบีก็เอาเรื่องเราไปพูดให้กับเพื่อนห้องอื่นฟังโดยใช้ชื่อเราเต็มๆเลย วันนั้นกลับบ้านไปเราร้องไห้เลยค่ะ แต่ไม่ได้บอกพ่อกับแม่ หลังจากวันนั้นเราก็ซึมๆไปเลยจนถึงวันนี้ ซึมลงหนักกว่าเด่าจากที่ปกติก็ซึมอยู่แล้ว มีวันหนึ่งแม่ถามเราว่า เป็นอะไรรึเปล่า เล่าให้แม่ฟังได้นะ ช่วงนี้เห็นเราซึมๆ ได้ยินแบบนั้นเราอยากระบายมาก อยากเล่าให้ฟังมาก น้ำตาจะไหล แต่ปากเราพูดไปว่า ไม่มี .. รู้สึกแย่เหมือนกันค่ะ เพิ่งเริ่มเทอมแรกเองด้วย เราก็ไม่อยากมีอคติกับครูเท่าไหร่นะคะ แต่เราก็ข้องใจเหมือนกันที่อาจาร์ยพูดกับลูกศิษย์แบบนี้
ถามค่ะ อาจาร์ยมีสิทธิแช่งลูกศิษย์ตัวเองหรือเปล่า?
.. ปีที่แล้วเรามีเพื่อนร่วมห้องคนนึง ขอนามว่าเอนะคะ เอเป็นลูกของอาจารย์สอนภาษาไทยท่านนึงค่ะ แต่ปีที่แล้วไม่ได้สอนห้องเรา เอเป็นคนที่ไม่มีอะไรเลย คือ เปล่าว่าหรือมีอคตินะคะ แต่ในชั่วโมงเรียนเอก็คุย เล่น ไม่ตั้งใจเรียน โดนครูก่นด่าแทบทุกชม. แต่เวลาสอบประจำหน่วยภาษาไทยทีไร ได้ท้อปทุกครั้งค่ะ แต่วิชาอื่นไม่ได้เลย และเราเป็นประเภทที่มีเพื่อนผช. คบเพื่อนผช.ค่ะ มีครั้งนึงมันส่งโพยข้อสอบภาษาไทยให้เรา ถูกทุกข้อค่ะ เราถามมันว่า เอามาจากไหน ของใคร มันบอกว่า ของเอค่ะ พอเฉลยก็ถูกทุกข้อจริงๆค่ะ พอต่อมาเรื่อยๆ เราก็เห็นโพยทุกครั้ง มันก็ทำให้เราแอบคิดไม่ได้ว่า เอเอาโพยมาจากแม่รึเปล่า?
... ตัดมาที่ปัจจุบันค่ะ ปีนี้แม่ของเอได้มาเป็นครูที่ปรึกษาของห้องเรา สอนห้องเรา ขอนามครูคนนี้ว่าครูบีนะคะ ชั่วโมงแรกครูบีก็พูดเกี่ยวกับตัวเองบ้าง เอบ้างมีประปรายค่ะ เราไม่รู้ว่าเราคิดไปเองรึเปล่าว่า เหมือนครูบีอวยตัวเอง? เพื่อนคนอื่นๆก็คิดเหมือนเราค่ะ .. แล้วครูบีก็ได้ทัดทานที่เรียนพิเศษให้ค่ะ เราก็สนใจ อยากลงเรียน เอก็ลงค่ะ แล้วก็มีเพื่อนคนอื่นๆด้วย แต่พอเรียนได้ประมาณ2-3วัน เราก็รู้สึกไม่ไหว งานหนัก ปรับตัวไม่ทัน เราเลยหยุดเรียนไปได้2วันมั้งคะ เหมือนเอจะหยุดกับเราด้วยพร้อมเพื่อนคนอื่นๆ แล้วก็มีอยู่วันนึงเราเครียดเรื่องงานค่ะ เครียดจนหายใจไม่ออก เหมือนจะเป็นลมค่ะ บอกเลยตอนนั้นงานหนักมาก และอีกอย่างพิเศษกว่าจะเลิกก็ปาไปเย็นกว่าๆ เราทำงานไม่ทัน นอนดึก ตื่นเช้าขึ้นมาทำงานต่อ เราเคยเครียดจนเคยกินยานอนหลับ จนกระทั่งวันที่เราจะเป็นลม หายใจไม่ออก แม่ก็มาถามประมาณว่า เป็นอะไร งานเยอะไปหรอ เรียนหนักไปมั๊ย ไม่ต้องจริงจังขนาดนี้ก็ได้ เอาแค่ตัวรอดก็พอ ( ม.4เราวางแพพลนไว้ว่าจะเรียนควบนิติค่ะ สายวิทย์คณิต อีกใจก็อยากเป็นหมอด้วย) วันนั้นแม่ก็ช่วยเราทำงานค่ะ และแม่ก็บอกกับเราว่า ถ้าเครียดขนาดนี้ ไม่มีเวลา ก็หยุดเรียนพิเศษก็ได้ ประมาณนี้ เราเลยหยุดเรียนพิเศษค่ะ หยุดแบบถาวรเลย แต่ก็ยังเหลือพิเศษอีกวันเสาร์-อาทิตย์ค่ะ
.. พอเราหยุดได้สักพักนึง ครูบีหรือแม่ของเอก็มาด่าเราในชม.เรียนค่ะ ประมาณว่า หยุดเรียนพิเศษกันนู้นนี่นั่น ทำไมไม่เรียนให้จบคอร์สก่อน ครูจะเสียหน้ามั๊ย ครูก็อุส่าต์มาแนะนำให้เราๆนะ มาทำงี้ไม่รักษาหน้าครูหน่อยหรอ แล้วครูก็ถามต่อว่า ไหนใครจะเลิกเรียนขอแบบไม่เรียนต่ออีกเลย เราก็ยกมือค่ะ เด็ดขาดเลย ครูเค้าก็พูดค่ะว่า เรียนพิเศษแค่นี้ยังทำได้ไม่จบ แล้วจะทำมาหากินอะไร พวกที่เรียนไม่จบนะ ไม่ต้องมาเป็นศิษย์ครู ครูไม่เอา ครูขอให้ชีวิตพวกเธอไม่ประสบผลสำเร็จ และขอให้ครอบครัวเธอไม่เจริญ ครูพูดแบบนี้เลยค่ะ ถามว่าเสียความรู้สึกมั๊ย? ก็เสียค่ะ แต่เราทำอะไรไม่ได้ ครูไม่ถามเหตุผลเราเลย เอาแต่ด่าอย่างเดียว เราก็คิดแล้วค่ะว่า ครูถามเหตุผลหนูรึยัง? ครูแช่งหนูแบบนี้ได้ด้วยหรอ? ครูจะเอาหน้าอย่างเดียวเลยหรอ? กลัวเสียหน้าขนาดนี้เลยหรอ? หรือว่าครูจะด่าหนูที่หนูพาเอหยุดเรียนด้วย? (แต่จริงๆเราไม่ได้ขอให้ใครหยุดตามเรานะคะ เราก็หยุดของเราเองเลย แต่เหมือนเอจะหยุเหมือนเราด้วย ) หรือครูอารมณ์เสียจากไหนมาเราก็ไม่รู้ค่ะ แต่เราคงทำใจยอมรับกับครูบีไม่ได้แล้ว อีกอย่างหนูไม่ชอบที่ครูมาพูดกถึงครอบครัวหนูอย่างนี้ ครูรู้รึเปล่าว่าเอเคยทำอะไรหนูบ้าง? หนูเป็นผญ.แล้วเอเป็นผช. คิดว่าเอทำอะไรหนูบ้าง แต่ส่วนนี้เราจะไม่พูดค่ะ และครูบีก็เอาเรื่องเราไปพูดให้กับเพื่อนห้องอื่นฟังโดยใช้ชื่อเราเต็มๆเลย วันนั้นกลับบ้านไปเราร้องไห้เลยค่ะ แต่ไม่ได้บอกพ่อกับแม่ หลังจากวันนั้นเราก็ซึมๆไปเลยจนถึงวันนี้ ซึมลงหนักกว่าเด่าจากที่ปกติก็ซึมอยู่แล้ว มีวันหนึ่งแม่ถามเราว่า เป็นอะไรรึเปล่า เล่าให้แม่ฟังได้นะ ช่วงนี้เห็นเราซึมๆ ได้ยินแบบนั้นเราอยากระบายมาก อยากเล่าให้ฟังมาก น้ำตาจะไหล แต่ปากเราพูดไปว่า ไม่มี .. รู้สึกแย่เหมือนกันค่ะ เพิ่งเริ่มเทอมแรกเองด้วย เราก็ไม่อยากมีอคติกับครูเท่าไหร่นะคะ แต่เราก็ข้องใจเหมือนกันที่อาจาร์ยพูดกับลูกศิษย์แบบนี้