ในขณะที่ผมกำลังนั่งจมปรักอยู่กับหนังสือเรียนในห้องนอนเล็กๆห้องนึงตามที่เด็กมหาลัยคนหนึ่งควรจะเป็น ด้วยความเบื่อหน่ายถึงขีดสุดทำให้ผมเริ่มสมาธิแตกซ่านและมาเปิดนั่งดูรูปเก่าๆในคอม ผมเปิดไปเจอรูปในอัลบัมนึงที่มีชื่อโง่ๆว่า"น่านนี่นู่นโน่น" ทริปที่ผ่านมาเกือบเดือนก็แล่นเข้ามาในหัวเหมือนมันพึ่งไปมาเมื่อวาน ผมเลยตัดสินใจสมัครpantip เพื่อที่อยากจะแชร์เรื่องราวในทริปนั้นให้อ่าน
เรื่องเริ่มจากการที่มีเด็กวัยรุ่นคึกคะนอง3คนตกลงกันว่าจะไปเที่ยวซักที่นึงในเวลาอันน้อยนิดที่ทุกคนจะว่างตรงกันได้ จุดหมายที่จะไปถูกเปลี่ยนไปเรื่อยๆด้วยปัจจัยต่างๆเช่น มันปิด เวลาไม่พอ บราๆๆๆๆ ช่างมัน!!! สุดท้ายเราก็ได้ข้อสรุปว่าเราจะไป น่านนน
เดี๋ยวนะๆๆๆๆๆเบรกก่อนๆ มันต้องมีนามสมมุติด้วยใช่มะถึงจะเฟี้ยวฟ้าวตามรีวิวเที่ยวคนอื่นเค้า5555 ผมขอเรียกเพื่อนผมคนแรกว่าไอหนึ่ง แล้วเพื่อนคนที่สองชื่อไอสองละกันนะ โอเคต่อ
ไอหนึ่งถามผมว่าเราจะไปกันยังไงว่ะ?? เป็นคำถามที่ทำให้เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นเพราะคำตอบในตอนนั้นของผมคือ "โบกรถไปกัน"
ในวันที่การเดินทางสำคัญกว่าจุดหมาย 665กิโล สู่ดอยเสมอดาว
เรื่องเริ่มจากการที่มีเด็กวัยรุ่นคึกคะนอง3คนตกลงกันว่าจะไปเที่ยวซักที่นึงในเวลาอันน้อยนิดที่ทุกคนจะว่างตรงกันได้ จุดหมายที่จะไปถูกเปลี่ยนไปเรื่อยๆด้วยปัจจัยต่างๆเช่น มันปิด เวลาไม่พอ บราๆๆๆๆ ช่างมัน!!! สุดท้ายเราก็ได้ข้อสรุปว่าเราจะไป น่านนน
เดี๋ยวนะๆๆๆๆๆเบรกก่อนๆ มันต้องมีนามสมมุติด้วยใช่มะถึงจะเฟี้ยวฟ้าวตามรีวิวเที่ยวคนอื่นเค้า5555 ผมขอเรียกเพื่อนผมคนแรกว่าไอหนึ่ง แล้วเพื่อนคนที่สองชื่อไอสองละกันนะ โอเคต่อ
ไอหนึ่งถามผมว่าเราจะไปกันยังไงว่ะ?? เป็นคำถามที่ทำให้เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นเพราะคำตอบในตอนนั้นของผมคือ "โบกรถไปกัน"