สมัยก่อนธิเบตอยู่ในสถานะรัฐอิสระ
ภายหลังตกอยู่ใต้อำนาจทางทหารของจีนเป็นช่วงๆ
และผู้ครองธิเบตย่อมต้องการเป็นอิสระ โดยเฉพาะเวลาที่จีนอ่อนแอ (แน่นอนว่าจีนไม่ยอมรับ)

ท่านดาไลลามะ ปกครองธิเบตโดยบางช่วงดำเนินนโยบายอย่างอิสระ ไม่ขึ้นต่อจีน
กระทั่งเมื่อประมาณ 60 ปีก่อน ท่านดาไลลามะ เกิดความขัดแย้งกับรัฐบาลจีน เพราะ
จีนพยายามเข้ามามีอำนาจอธิปไตยเหนือธิเบตมากขึ้นเรื่อยๆ โดยอ้างสิทธิเดิมๆ และใช้ทหารบุกด้วย
ท่านจึงได้ลี้ภัยไปอยู่อินเดีย

ภายหลังจีนเข้ามามีบทบาทในทางการเมืองธิเบตมากขึ้น คือยึดครองได้อย่างสมบูรณ์ ก็ย้ายคนเข้ามาตั้งถิ่นฐาน ให้เรียนภาษาจีน
อาศันความเป็นคนจีนด้วยกัน ให้สิทธิคนจีนที่เข้ามาอยู่ใหม่เหนือคนธิเบตท้องถิ่นในหลายๆด้าน
พร้อมทั้งพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานหลายอย่าง ใว้รองรับธุรกิจของคนจีนด้วยกันเอง
คือทำหลายๆแบบ... จนถึงตอนนี้คนจีนกุมการค้า กุมเศรษฐกิจท้องถิ่นใว้ ทั้งกลืนชาติพันธ์คนธิเบตไปได้เยอะ

แต่ท่านดาไลลามะ ก็ยังเรียกร้องสิทธิในธิเบตต่อโลกภายนอกเช่นเดิม

จีนจึงถือว่า ท่านดาไลลามะ เป็นผู้ต่อต้านจีน
และรัฐบาลประเทศไหนก็ตามที่ไปพบปะท่านดาไลลามะ ถือเป็นการไม่ให้เกียรติจีน (เชิงการทูต)