เรื่องนี้นานแล้วครับแต่มันอยู่ในใจไม่เคยเล่าให้ใครฟังซะทีเลยเอามาแชร์ในนี้ละกัน
วันนั้นพึ่งเลิกงานเบื่อๆเซ็งๆไม่รู้จะทำอะไรกลับบ้านก็ไม่มีอะไรทำเลยแวะเดินห้างดัง
ย่านถนนศรีนครินทร์ ก็เดินเล่นไปเรื่อยเปื่อยไปจนถึงชั้นโรงหนังจริงๆไม่ได้ตั้งใจ
จะดูหนังเลยนะแต่คนมันเบื่อๆไงเลยไปดูโปรแกรมว่ามีหนังอะไรน่าดูบ้าง แต่ดั้น
ไม่มีหนังน่าดูเลย แต่เห็นมีหนังไทยเรื่องนึงชื่อเรื่อง "คนไฟลุก" รู้สึกตั้กบงกชแสดง
นะถ้าจำไม่ผิด ก็เห็นเป็นหนังพึ่งเข้าได้อาทิตย์กว่าๆเป็นหนังไทยด้วย เลยตัดสินใจ
อุดหนุนดูจำได้ว่าเป็นรอบประมานเกือบๆทุ่มก็ไปซื้อตั๋ว ตอนดูที่นั่งไม่เห็นมีใครจองเลย
ก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะเราไปซื้อตั๋วก่อนหนังฉายเป็นชั่วโมง ปรกติคนจะซื้อตั๋วตอนใกล้
จะฉายซะส่วนใหญ่ ระหว่างรอก็ไปหยอดตู้เกมส์เล่นอย่างสบายใจพอถึงเวลาใกล้หนังจะเล่น
ส่วนตัวผมจะชอบเข้าไปก่อนเวลาหนังฉายสักประมาน10นาทีเพราะไม่อยากผลาดหนัง
ตัวอย่าง ก็เลยเข้าไปนั่งรอในโรงปรากฎไม่มีใครเลยครับยืนมองจนทั่วก็ไม่มี ตอนแรก
คิดว่าน่าจะมีคนเข้าบ้างสัก2-3คน ก็ยังไม่คิดอะไรครับเดี๋ยวสักพักคนคงจะเข้ามาเอง
หนังตัวอย่างมาแล้วคนก็ยังไม่เข้าหนังตัวอย่างจบขึ้นเพลงสรรเสริญพระบารมี คนก็ยัง
ไม่เข้า พอเพลงสรรเสริญจบเท่านั้นแหล่ะผมก็มองไปที่ประตูก็ยังไม่มีวี่แววว่าคนจะเข้ามา
ทีนี้ละครับเริ่มคิดละ เอชักยังไงๆอยู่นะหนังก็เริ่มเล่นผมมองหาพนักงานก็ไม่มีมองไปที่ชั้นฉายหนัง
ก็เห็นฉายตามปรกติ เริ่มรู้สึกไม่ดีละเริ่มจะรู้ตัวแลวว่าต้องดูหนังคนเดียว ก็มีคำถามในใจเกิดขึ้นว่า
ถ้ามีคนดูคนเดียวโรงหนังเค้าจะยังฉายอยู่อีกเหรอจริงๆเค้าน่าจะมาบอกเราว่ายกเลิกฉายเพราะ
มีคนดูคนเดียวนะ แต่นี้หนังเล่นไป10กว่านาทีแล้วไม่เห็นมีวี่แววพนักงานเลย ความรู้สึกตอนนั้น
ไม่รู้จะบรรยายยังไงในโรงเสียงซาวด์หนังดังมากแต่ความรู้สึกผมมันเหมือนเงียบวังเวงซะอย่างนั้น
ใจนึงอยากจะลุกออกจากโรงซะให้รู้แล้วรู้รอด แต่อีกใจก็เสียดายค่าตั๋ว ก็เลยตัดสินใจดูต่อพยายาม
ไม่คิดอะไรนะ แต่สายตาผมคอยมองที่นั่งข้างหลังอยู่ตลอด พยายามไม่คิดว่าถ้ามองไปแล้วมันจะเจอ
อะไร ตาดูหนังนะแต่ใจมันวอกแวกไปรอบข้างตลอด แรกๆหนังไม่ค่อยน่ากลัวเท่าไหร่แต่พอใกล้
ครึ่งเรื่องเริ่มน่ากลัวละซาวด์แบบหนังผีหลอนๆเริ่มมาเท่านั้นละครับผมยอมแพ้ทันทีตัดสินใจลุกออกมา
พอเดินออกมาข้างนอกบรรยากาศเปลื่ยนไปทันที ความอึดอัดความกลัวหายไปหมดรู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก
ความเบื่อความเซ็งหายไปด้วยอย่างน่าอัศจรรย์ ความรุ้สึกต่อมาคืออยากกลับบ้านให้เร็วที่สุด นี้แหล่ะครับ
ประสบการณ์ดูหนังคนเดียวทั้งโรง
ประสบการณ์ดูหนังคนเดียวในโรงซะงั้น(หนังผีซะด้วยนะ)
วันนั้นพึ่งเลิกงานเบื่อๆเซ็งๆไม่รู้จะทำอะไรกลับบ้านก็ไม่มีอะไรทำเลยแวะเดินห้างดัง
ย่านถนนศรีนครินทร์ ก็เดินเล่นไปเรื่อยเปื่อยไปจนถึงชั้นโรงหนังจริงๆไม่ได้ตั้งใจ
จะดูหนังเลยนะแต่คนมันเบื่อๆไงเลยไปดูโปรแกรมว่ามีหนังอะไรน่าดูบ้าง แต่ดั้น
ไม่มีหนังน่าดูเลย แต่เห็นมีหนังไทยเรื่องนึงชื่อเรื่อง "คนไฟลุก" รู้สึกตั้กบงกชแสดง
นะถ้าจำไม่ผิด ก็เห็นเป็นหนังพึ่งเข้าได้อาทิตย์กว่าๆเป็นหนังไทยด้วย เลยตัดสินใจ
อุดหนุนดูจำได้ว่าเป็นรอบประมานเกือบๆทุ่มก็ไปซื้อตั๋ว ตอนดูที่นั่งไม่เห็นมีใครจองเลย
ก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะเราไปซื้อตั๋วก่อนหนังฉายเป็นชั่วโมง ปรกติคนจะซื้อตั๋วตอนใกล้
จะฉายซะส่วนใหญ่ ระหว่างรอก็ไปหยอดตู้เกมส์เล่นอย่างสบายใจพอถึงเวลาใกล้หนังจะเล่น
ส่วนตัวผมจะชอบเข้าไปก่อนเวลาหนังฉายสักประมาน10นาทีเพราะไม่อยากผลาดหนัง
ตัวอย่าง ก็เลยเข้าไปนั่งรอในโรงปรากฎไม่มีใครเลยครับยืนมองจนทั่วก็ไม่มี ตอนแรก
คิดว่าน่าจะมีคนเข้าบ้างสัก2-3คน ก็ยังไม่คิดอะไรครับเดี๋ยวสักพักคนคงจะเข้ามาเอง
หนังตัวอย่างมาแล้วคนก็ยังไม่เข้าหนังตัวอย่างจบขึ้นเพลงสรรเสริญพระบารมี คนก็ยัง
ไม่เข้า พอเพลงสรรเสริญจบเท่านั้นแหล่ะผมก็มองไปที่ประตูก็ยังไม่มีวี่แววว่าคนจะเข้ามา
ทีนี้ละครับเริ่มคิดละ เอชักยังไงๆอยู่นะหนังก็เริ่มเล่นผมมองหาพนักงานก็ไม่มีมองไปที่ชั้นฉายหนัง
ก็เห็นฉายตามปรกติ เริ่มรู้สึกไม่ดีละเริ่มจะรู้ตัวแลวว่าต้องดูหนังคนเดียว ก็มีคำถามในใจเกิดขึ้นว่า
ถ้ามีคนดูคนเดียวโรงหนังเค้าจะยังฉายอยู่อีกเหรอจริงๆเค้าน่าจะมาบอกเราว่ายกเลิกฉายเพราะ
มีคนดูคนเดียวนะ แต่นี้หนังเล่นไป10กว่านาทีแล้วไม่เห็นมีวี่แววพนักงานเลย ความรู้สึกตอนนั้น
ไม่รู้จะบรรยายยังไงในโรงเสียงซาวด์หนังดังมากแต่ความรู้สึกผมมันเหมือนเงียบวังเวงซะอย่างนั้น
ใจนึงอยากจะลุกออกจากโรงซะให้รู้แล้วรู้รอด แต่อีกใจก็เสียดายค่าตั๋ว ก็เลยตัดสินใจดูต่อพยายาม
ไม่คิดอะไรนะ แต่สายตาผมคอยมองที่นั่งข้างหลังอยู่ตลอด พยายามไม่คิดว่าถ้ามองไปแล้วมันจะเจอ
อะไร ตาดูหนังนะแต่ใจมันวอกแวกไปรอบข้างตลอด แรกๆหนังไม่ค่อยน่ากลัวเท่าไหร่แต่พอใกล้
ครึ่งเรื่องเริ่มน่ากลัวละซาวด์แบบหนังผีหลอนๆเริ่มมาเท่านั้นละครับผมยอมแพ้ทันทีตัดสินใจลุกออกมา
พอเดินออกมาข้างนอกบรรยากาศเปลื่ยนไปทันที ความอึดอัดความกลัวหายไปหมดรู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก
ความเบื่อความเซ็งหายไปด้วยอย่างน่าอัศจรรย์ ความรุ้สึกต่อมาคืออยากกลับบ้านให้เร็วที่สุด นี้แหล่ะครับ
ประสบการณ์ดูหนังคนเดียวทั้งโรง